The Elven King

10) The Elven King

Lena had heel de dag geslapen. In het bed van de prins op de koop toe. Aírell bleef aanwezig in de slaapkamer. Erính, zo had de prins zich voorgesteld, bleef wakker om haar te bewaken. 'Voor stel dat' had hij gezegd.

De volgende ochtend mocht ze het bed uit. Ze zat met de prins aan tafel, Aírell was er ook. Zij had brood gebakken.
Het was een brood zoals ze het doorgaans kende. Rond, bruinig van kleur en redelijk groot in vergelijking met de kleine elfen broodjes die ze de dag ervoor had gegeten. Die zagen er anders uit. De ingrediënten waren anders en de broodjes zagen er uit als een diagonaal dichtgevouwen vierkant dat in de oven was gezet.

"Urdún brood" verklaarde de prins. Zij maken het nog met graan. Wij niet. Ik dacht dat ik je een plezier kon toen met iets dat vertrouwd smaakt. "
Dat kon hij zeker. Ook nu weer werd er van Lena verwacht dat zij het eerste nam. Ze greep naar het brood en sneed na de korst twee sneden. Ze nam een schaaltje waar boter in zit en smeerde dat rijkelijk op het brood.

De boter smolt in haar mond en het brood heeft een volle smaak. Ze had niet kunnen inbeelden dat ze een stuk brood zo hard zou missen. En er nu zo hard van zou genieten. Erính at het ook. Aírell bleef er koppig van af.
"Als je die Urdún mensen nog eens ziet mag je ze van mij complimenteren. Dit brood is zo goed!"
"Aírell heeft het gebakken."
Blozend (of wat dat voor een Elf op met lijken) keek Aírell naar beneden.
"Ik heb gewoon het recept van zijne majesteit gevolgd."

De prins reageerde er niet op. Hij at gewoon door. Lena merkte dat het eten veel aan haar gevoel deed. Ze voelde zich sterker en opgewekter.
"Heb je nog hoofdpijn?"
"Een beetje. Het gaat wel."
Erính knikte.
"Dat is goed. We waren niet zo zeker of elfen medicijnen ook bij jou zouden helpen. Maar ze werken net zo snel."

Lena keek op "je weet toch of een medicijn werkt of niet? Urdún zijn toch ook mensen."
De prins schudde zijn hoofd.
"Wij hebben nooit medicijnen nodig. We zijn nooit ziek. En gewond zijn we bijna nooit."
Het leek of hij zich er over schaamde.
"Nou, nu weet je dat het werkt."

Erính dronk van zijn glas.
"Heb je zin om naar de tuin te gaan vandaag?"
Dat is alles waar ze zin in had.
"Ik zou niet liever. Frisse lucht. Groen rondom me. Graag."
Erính zag hoe Lena begon te stralen. Toch verviel dat enthousiasme een beetje.

"Krijg ik dan wel mijn kleren terug?"
Aírell knikte. "Het wordt niet echt verdragen dat er vuile kleren gedragen worden in het bijzijn van een edelman."
Maar inderdaad. Lena droeg nog slechts een nachtjapon. Eentje met lange mouwen en een lange rok. De japon was in een gebroken witte kleur.

"Je krijgt kleding die je wat meer past. Vanaf nu ben je mijn gast. Bekijk het hoe je wil maar gasten zijn heilig. Er mag hen niets gebeuren. Die eer wordt hoog in het vaandel gehouden. Niemand zal je een haar krenken. Maar of mijn vader daar in de praktijk zoveel rekening mee gaat houden moeten we nog zien."

Dat is dus al het eerste dat ze moest onthouden als ze zich moet aanpassen. Gasten zijn heilig. Belangrijk.

"Aírell, help haar met haar kleding. Je weet, degene die ik heb gekozen."
Lena keek een beetje overdonderd.
"Wat is de bedoeling? Wat voor iets moet ik aandoen?"

"Geen paniek. Er gebeurd niets dat jij niet wilt. De prins verleid je slechts met geschenken. Neem ze aan. Je kan ze later allemaal nog gebruiken."

Goed dan zeker? Verleiden met geschenken klinkt wel erg dubbel.
Ze stond recht en loopt mee met Aírell. Terug de slaapkamer in. Het is een beetje vreemd om als vrouw in de slaapkamer van een man(nelijke Elf) te moeten rondhangen en van kleding te wisselen.
Maar het bleek nog maar eens niets vreemds te zijn hier.

Ze wordt gevraagd de japon uit te trekken en daarna krijgt ze opnieuw een onder jurk aan.
Daarover komt een zilverkleurige jurk. Opnieuw eentje met nauw aansluitend borststuk maar de mouwen zijn losser. Om haar midden komt een koort van zilver draad. Aírell begint aan haar buik, kruist de twee uiteindes op haar rug en weer op haar buik knoopt ze de eindjes samen. De zilveren kwastjes aan de uiteinden vallen sierlijk naar beneden. Ze krijgt zilverkleurige muiltjes aan. Op haar borstkas, bij de bovenste knoop hangt een zilveren broche. De steen in het midden is een smaragd.

Aírell maakt een half opgestoken vlecht kapsel. "Als je regelmatig je haar verzorgd met onze olie zal het snel erg lang worden."
"Verwacht je dat?"
Aírell knikt terwijl ze een nieuw verband om het hoofd van Lena wikkelt "Ik ben er zeker van. En het zal gezond blijven zolang je die olie gebruikt. Maar nu voor een laatste keer een verband."

Als het kapsel klaar is krijgt ze een kroontje op dat over haar voorhoofd wordt geplaatst. Deze is van een eenvoudiger model krullen maar heeft evenals een smaragd in het midden.

"Dit is te veel. Te duur, te... Het is prachtig." mompelde Lena verslagen.
"Prachtig genoeg voor jou."
De zilveren kleding is veel eleganter dan de gele jurk die ze eerst kreeg. Waarvan ze eigenlijk niet had gedacht dat dat nog kon.

"Dit is voor koninginnen denk ik. Niet voor een indringer als mij."
Met een beschaamde stem klonk er ineens een antwoord "de prins wil het zo."