De prins ging meer op de voorgrond staan.
"Je taal is groot soldaat maar je angst groter. Niemand is van plan je te laten gaan. Niemand! hier interesseert zich in je. Wees voorbereid om hier erg lang te blijven."
Daarop draaide hij om en liep hij door.
"Zorg dat niemand bij hem kan tot morgen ochtend. De koning die jij spottend Withaar noemt zal zijn oordeel klaar hebben."
De raadsleden weken terug.
"U heeft gehoord wat ze te zeggen hadden. Schik in je lot. Beter zal het voorlopig niet worden."
Lena vond het een verschrikkelijk toonbeeld.
Dainn had zijn laatste woorden gesproken en liep naar buiten. De soldaat verzegelde de tralies.
"Ik zie u morgenochtend weer. Hopelijk bent u dan wat voorzichtiger in uw woorden. De koning is vreemdelingen niet goed gezind."
Daarop moesten ook de laatsten vertrekken.
Lena sprak Dainn voorzichtig aan.
"Wat is het ergste dat er kan gebeuren?"
Dainn zuchtte. "Dat kan heel veel zijn."
Geweldig.
Lena trok zich langzaam terug.
"Ik zal morgen de koning op zoeken. Vertrouw op mij dat hij paraat zal zijn ondanks alles."
Ze ging door een knie en liet de halfbloed rustig achter zich.
Ze kon niet wachten tot morgen.
Hopelijk gaat er weinig fout.
Tussen hoofdstukje :)
JE LEEST
The Elven King
FantasyOp een morgen die eigenlijk te perfect is om waar te zijn overvalt een onbekende ziekte de Elfenkoning. Samen met hem kwijnen de planten en dieren van de Bos Elfen weg. Ze vestigen hun hoop op Lena, een jonge vrouw die ze in een grot ontvoeren uit d...
