The Elven King

44) The Elven King

De massa wijkt uiteen en hun leider, de man met de hoed en de pluim trad naar voor.
"Lena?"

Ze liep naar hem toe.
"Ik moet u heel dringend spreken. Alleen."
Hij knikte, "we gaan naar mijn huis."
Lena volgde hem.

Ze had niet gedacht dat ze zelf ooit nog naar de Urdún zou moeten. Maar ze is er. Het is haar gelukt met de hulp van vogels.

Het huis in het midden van de stad is het grootse. Het stads hoofd laat haar voor gaan. "Zet je."
Met plezier. Ze is uitgeput van het lopen.
Hij schenkt wijn in voor hen beide...

"Je hebt net iets gedaan dat nog nooit iemand je heeft voor gedaan."
"Ik zal u alles uitleggen eerwaarde."
"Zeg maar gewoon Gurdan. Wij zijn niet zo strikt als die Elfen."

Lena dronk de beker wijn in één teug leeg. Niet zo een slim idee misschien maar de wijn was heerlijk zoet en Lena had het idee dat het alcohol percentage niet zo hoog is.
"Zo jij hebt dorst."
"U heeft geen idee."
Gurdan schenkt nog eens in.

"Wat wou je me vragen?"
Lena slikt "het is allemaal een lang verhaal en ik kan alleen maar vertellen wat ik weet. En zo veel is dat niet."
Gurdan ging zitten en luisterde aandachtig.

"Men noemt mij Grotten Wandelaar. Omdat ze mij in een grot van Boven Aarde ontdekt hebben. Ik was er op onderzoek. Maar goed, ze, en daarmee bedoel ik twee raadsleden Dogaun en Irính (Gurdan knikt als hij de naam van Irính hoort) hebben me daar aangetroffen en meegenomen naar Onder Aarde.

Ik ben naar hier gehaald met als reden dat ik de koning moet genezen. Helaas kan ik dat niet. De koning weigert tegen me te praten, iedereen houdt geheimen voor me achter en het is redelijk duidelijk dat ik er niet in slaag om hem te helpen. (Gurdan knikt bevestigend).

Ik ben erachter gekomen dat ik steeds harder op een prinses moet lijken. Blijkbaar is ze van Over de Velden afkomstig. Ze is hier in de bossen gestorven door de khun. De prins, een goede vriend van jullie, zo heb ik ervaren geeft me heel de tijd jurken van haar en ik heb ook andere dingen gekregen.

Maar ik ben het beu. Ik kan niet voor de koning zorgen. Ik ben die prinses niet! Ik mis mijn eigen wereld. Ik pas hier niet."

Ze wacht even en drinkt wederom haar beker wijn volledig leeg.

"Ik was in het bos bij een vijver. Daar zijn we een Elf van Over de Velden tegen gekomen. Hij was gevangen gezet door de koning. Ik heb hem bevrijd met de vraag om me mee te nemen. En dat deed die ook. Voor een tijdje toch.

Toen we richting de Velden koers zetten gooide hij me van zijn rijdier af. Midden in de bossen. Ik was alleen en ik had niets bij me. Tot ik erachter kwam dat de vogels me vertrouwen."

"Kraaien en mussen. De boodschappers. Vreemd wel, zij zijn degene die alleen naar je komen als ze daar zelf zin in hebben. En jou hebben ze zomaar hulp gegeven."

"Ik weer ook niet meer hoe alles voor mij uitgestippeld is. Alleen weet ik dat ik er niet meer aan mee wil doen."

"De rest laat zich raden. Jij wilt naar de Berg Elfen en ze daar gaan vragen om je naar huis te brengen."
Lena knikte. Het stamhoofd dacht diep na.

"Ik snap waarom. Alleen dat van de prinses niet. Wat heeft zij ermee te maken?"
"Alsjeblieft" smeekt Lena, "vertel me wie ze was."

"Haar naam was Arela. Ze was een jonge Berg Elf. Ze was familie van de koning daar. Heer Amrynn van Connak Aubron. Enkel wie direct afstamd van een koning wordt als een edelman beschouwd. Achterneven bijvoorbeeld zijn geen lid van de koninklijke familie. En zo ook Arela.

Heer Amrynn is de oudste koning in heel Onder Aarde. Zo ook de meest wijze en de meest vredelievende. Bos Elfen zijn veel agressiever. Helaas, het moet gezegd worden. Maar goed.

Op het sterren feest, dat eens in de 5000 jaar gevierd wordt, helaas zal ik het nooit mee maken, leerde de jonge prins Anluen Arela kennen. In het begin moest ze niet van hem weten. Ze vond hem, zo zegt de overlevering veel te arrogant in vergelijking met de zachtaardige Berg Elfen.

Maar ze zwichtte uiteindelijk. Ze koos met al haar liefde voor hem. Het was het eerste huwelijk in lange tijd tussen een Bos Elf en een Berg Elf.

Ze kregen samen ook een zoon. Erính. Anluen schonk al zijn aandacht aan hem. Ongelooflijk hoe hard hij op zijn vader lijkt. Helaas voor hun is Anluen een heel voorzichtig iemand. De Bos Elfen leefden steeds teruggetrokkener. Contact met de Berg Elfen minderden. Tot het helemaal verdween. Arela kreeg heimwee en wilde haar familie en vrienden nog eens terug zien. Maar dar het haar ondergang zou betekenen had niemand willen geloven."

Lena staarde hem aan alsof hij gek was. Dat Arela (zo heet de prinses dus blijkbaar) dichter bij koning Anluen van de Bos Elfen stond dan de Elfen wilden uitschijnen had ze vrij snel door. Maar dit kon ze bijna niet geloven.

"Wat is er gebeurd die dag?"
Gurdan zuchtte.
"Ze sloop het paleis uit. Weg uit de Hallen van de Elfen waar wij schijnbaar niet meer binnen mogen. Maar wat er precies gebeurd is weet niemand. We weten niet of ze met iemand is vertrokken, met wie ze gepraat heeft,... Ze is gevonden door de Urdún. Twee vrouwen die noten gingen halen in het bos. Ze was verrast door de khun. Maar ze had zich verdedigd met het en enige wapen dat ze bij had. Een mes. Ze was er in geslaagd geweest om twee van de monsters te doden. Velen worden beschuldigd door de anderen. Waarschijnlijk omdat het zo moeilijk te geloven is dat ze alleen was en dood was. Niemand kent de ware toedracht."

Lena was in shock.