The Elven King

49) The Elven King

Lena werd wakker met de dikke lakens helemaal over haar heen getrokken.
Het was lekker warm in haar bed en uiteraard was ze niet opgestaan als ze niet te gast was geweest bij een koning.

Lena had een nacht japon te leen gekregen van de koningsdochter.
Ze had er wel op gestaan géén nieuwe jurk te krijgen. Dat is problemen en herinneringen extra.

Ze stond op. De gastenkamer had niet heel veel meubelen maar alles was voorzien. Een haarborstel, drinkwater in een kan en bekers, en nog wat basis spullen. Een beetje zoals op hotel gaan. Je kan er niet leven maar je hebt alles voor een paar nachten.

Lena kleedde zich om en plooide de nachtjapon op. Ze legde hem op het bed.
Snel terug de oude koning opzoeken.

Lena maakte zichzelf er gerust op dat ze de kamer proper achterliet en sloot dan de deur achter haar.

Op de gang is het fris maar de temperatuur is stabiel. Er wordt wel degelijk geleefd in deze bergen. De Bos Elfen sliepen er slechts en de troonzaal was er gelegen. De rest was buiten voorzien. Maar hier was zo goed alles ondergebracht in de bergen. Enkel de tuin en de Velden verderop zijn buiten.

De bollen die in hun lantaarns zweven geven bijna geen licht meer. Lena vraagt zich af wat het zijn.
Ze zien eruit als waren ze van glas gemaakt. Nadenkend over wat het is loopt ze opnieuw naar het 'terras'. Ze had de weg gisteren goed in haar opgenomen zodat ze zelf de weg terug zou vinden.

Daar is het terras. Gurdan is er al. De koningszoon is de enige die ontbreekt van het gezelschap gisteren. Op een lange tafel is ontbijt klaargezet. Lena schrikt er een beetje voor terug om opnieuw een hele hoop nieuwe dingen te moeten (leren) eten. Gisteren had ze enkel fruit en Elfen brood gegeten. Het brood omdat ze het kende van de Bos Elfen en fruit kan weinig fout doen. (Toch?)

Lena liep traag op hen af.
De koning stond recht en lachte.
"Je hebt minder lang geslapen dan ik verwachtte maar ik hoop daarom niet minder goed."
"Ik heb heerlijk geslapen majesteit. Heel diep ook."
"Dat betekend dat je het nodig had."

Lena zette zich neer. Erea leek blij haar terug te zien.
"Ik heb nog nooit een mens gezien" zegt ze eerlijk "zijn jullie allemaal zo klein?"
"Sommigen worden heel erg groot."
Lena herkent haar eigen leergierigheid in de troonopvolgster.

"Heer Gurdan heeft me verteld over uw ongelooflijke mogelijkheid om met vogels te praten. En niet de minste dan nog. Kraaien en mussen. Daar zou ik graag alles van weten."

Lena vulde haar bord met dingen die er niet te vreemd uitzagen of gelijkend waren op Bos eten.

"Een Bos Elf en ik zijn in Anlun een verkenner van U tegen gekomen. En met magie is hij toen tijdelijk onschadelijk gemaakt. Nadat me verteld was wat jullie krachten inhouden en het onhoudbaar werd bij de koning ben ik... Ik heb hem uit de cel bevrijd in de hoop dat hij me tot bij U zou brengen.

En alles is, verbazend genoeg bijzonder vlot verlopen. Helaas, en waarom mag Joost weten maar hij gooide me in de bossen van zijn Ald af en ik was alleen.

Ik had de khun al gezien. En ze zien er afschuwelijk uit. Dus ik was bang. Ik had nog geen enkele ervaring met magie. Maar ik vroeg met alles wat ik kon of iets of iemand me kon helpen. En dat waren de vogels."

"Wie is Joost?" vraagt de koning zorgelijk.
Goed, hier kennen ze u dus ook geen uitdrukkingen.

Erea legde het fijne van de vogels uit.
"Kraaien en mussen zijn boodschappers. Ze luisteren slechts naar die ene die ze vertrouwen, die ene waar ze boodschappen voor over brengen. Ze zullen ook nooit iemand helpen. Het feit dat jij er tientallen in één keer kan aanspreken is werkelijk nooit eerder gebeurd."

Lena slikte. Dit is heavy.

"En voor deze bergen laat een nimf zich aan je zien. Je hebt een speciale gave of gift die we niet kennen. Of het is omdat je een mens bent. We weten het niet maar, Lena. Wat je doet is wonderbaarlijk. Je mag zelfs trots op jezelf zijn. Niemand, ook ik niet kan het je nadoen."

Lena lachte verbaasd. Voor het eerst zegt iemand anders dan haar eigen mama dat ze speciaal en anders is en dat ze er trots op moet zijn.
"Het siert je" zegt Erea.

"Majesteit. Ik heb een vraag. Ik weet dat Elfen teruggetrokken leven en zo en dat uw verkenner er daarom niet zo blij mee was dat ik mee zou gaan maar, hij heeft mijn weinige spullen nog. Met een kroon die aan uw nicht heeft toebehoord."

"Ik sta erop dat je die straks nog terug krijgt!"
Sta was letterlijk want hij vloog overeind uit zijn stoel.
Erea liet hem weer zitten.

"Als ik mag vragen. Wat gebruiken jullie als lichten hier op de gang? Ik heb zoiets nog nooit gezien."
Lena was blij om een reden dat Gurdan zich het zelfde af vroeg en knikte bevestigend.

"Dat zijn licht kristallen. Erea neem er eens eentje alsjeblieft."
Lena brandde van nieuwsgierigheid.
Erea kwam terug met zo een bol.
De dingen hebben zo ongeveer de grootte van een appel.

"Je kan er licht en warmte mee opslaan. Als je het naast een brandend vuur legt zal een deel van de warmte opslaan in het kristal. Je kan er bliksem, alle soorten licht en warmte tegelijk in opslaan en later gebruiken."

Erea liet het kristal aan Gurdan en Lena zien. Op één plaats was het kristal dunner. Op de andere dikker. Als een soort lens.
"Bij de dikke lens sla je iets op, langs deze dunne kant komt het er weer uit. Maar alleen als je rechtvaardigheid toont. Anders is het slechts een nutteloze bol."

Erea liep met de bol naar het terras en hield de dikke lens naar boven gericht, naar de zon. Ze bleef eventjes staan en kwam dan weer terug.
"Wat wil je zien? Warmte of licht?"
In de bol zweefde een oranje gele gloed. Lena keek er geobsedeerd naar.
Net of ze was naar een sterrenstelsel of een ruimte nevel aan het kijken. Die had ze bij aardrijkskunde wel eens op foto gezien.* Alleen dit beweegt.

"Warmte" zegt Lena.
Erea kijkt eventjes naar de bol en zet hem vervolgens neer met de dikke lens naar onder gericht. Lena hield haar handen net boven de bol. Het voelde alsof ze aan het zonnebaden is.

"Je mag hem hebben. Wij hebben er genoeg. Jij ook een heer Gurdan?"
Hij knikte van niet en Lena geloofde het niet. Zo een bol voor haar???
Voorzichtig nam ze hem op.
"Dank je!"
Ze liet hem aan Gurdan zien.

*(De foto bovenaan in niet gelogen een echte ruimte nevel. Maar het dromerige en waaierige uitzicht ervan is wat ik duidelijk wilde maken ivm de licht bol)

Ik wil ook zo'n bol.