The Elven King

26) The Elven King

Lena had eindelijk het gevoel dat ze iets goeds aan het doen was en ging door met scherven op rapen.
De koning stond er zeer ongemakkelijk op te kijken.

"Je mag mee helpen hoor!"
De koning trok grote ogen die schreeuwden of hij niet weg mocht gaan.
Voorzichtig ging hij door zijn knieën en raapte welgeteld één scherf op. Een niet eens heel grote.

"De regels volgen is niet echt iets voor jou mens. Lijkt me."
Lena trok een grote grijnslach.
"Nee eigenlijk niet."
"Dogaun noemde je een Grottenwandelaar. Hoe dat zo?"

Lena ging van een gehurkte houding over tot lotus houding. Ze zucht, Grottenwandelaar.
"Ik was op zoek naar resten van de voorouder van de mens. En de oudste van hen allemaal leefden in grotten. Daar was ik met een vriend van me."
"Een vriend?"

Lena was omver geblazen nu.
"Een vriend ja. Niet mijn vriend."
"En wat zocht je in de grotten?"
"Tekeningen, botten, scherven,... Er kan van alles zijn."
"Geven mensen ook namen aan dingen?"
"Mensen geven graag en veel namen! De grot waar ik in was heet de Sterrengrot. En de zaal die ik ontdekt heb, ik was heel zeker de eerste mens van mijn periode om in die grot een voet te zetten, heb ik de Hemelgrot genoemd."
Ze zucht nostalgisch.

"Het was zo mooi. Oranje bruine rotsen en kristallen die schitteren als ik er met mijn lamp op scheen. Is er wat?"
De koning knikte "waarom zet je maar één voet in een plaats die je ontdekt hebt?"
Lena moest lachen, "dat is een uitdrukking."
Onthouden, Elfen gebruiken geen zegswijzen.

Lena was versteld.
"Kennen jullie nog Elfen in Boven Aarde?"
"Ja en nee. We kennen Elfen als een sprookjes figuur en als figuren uit mythologie. Maar ik denk dat slechts weinigen tot niemand nog een Elf als een bestaand wezen kent. Iedereen geloofd dat jullie verzinsels zijn."

"En hoe zien wij er dan uit volgens jullie?"
"Dat hangt ervan af. Sommigen zeggen dat jullie heel klein of juist groter dan mensen zijn en wel of geen vleugels hebben. Maar de meeste zijn het er wel over eens dat jullie heel wijs zijn. Kinderen zien jullie vooral als kleine lieflijke wezentjes met vleugels uit hun zoetste dromen. (Klinkt overdreven romantisch).
En jullie hebben speciale muziek en jullie worden bijna altijd gelinkt met bossen. En jullie hebben speciale gaven maar toveren is voor feeën."

"Fee is dat hetzelfde als ons volgens jullie?"
"Soort van. (De koning knikt vaagjes). Maar het idee dat mensen ervan hebben is dat het altijd een vrouw is en dat ze kunnen toveren en het is een soort prinses of zo. Vooral jonge meisjes zijn geïnteresseerd in feeën. Maar er bestaan mooie verhalen over jullie."

Het gezicht van de koning spreekt boekdelen.
"Er wordt van sommigen gezegd dat ze een magische gouden ring bezitten waarmee ze alles in goud kunnen veranderen, of dat ze in de bomen wonen en dat ze de bossen kleuren met magische verf afhankelijk van het seizoen. Of van machtige koningen die de mooiste muziek spelen."

Lena wachtte even.
"Is daar iets van waar?"
"De harp wel. De rest ga ik je niet vertellen."
"Speelt u harp?!"
"Niet meer."
"Jammer."

Buiten kraste een kraai.
Lena schrok ervan.
"Niet bang zijn, het zijn slechts boodschappers."
"Wat? Kraaien?"
"Het zijn de beste boodschappers. Als je hun taal spreekt. Ze hebben ook altijd alles gezien. Een mus is ook een goede boodschapper maar ze zijn niet goed in lange afstanden. En ze kunnen zich uitstekend verstoppen voor iedereen die hij niet vertrouwd. "

"Bij ons zijn kraaien redelijk negatieve dieren. Het zijn aaseters, ze zijn met veel te veel en ze zijn erg luid. Ze worden gelinkt aan nare tover figuren en slechte legendes."

"Is dat een reden?"
Droog antwoord... Niet echt eigenlijk. Op zich doen kraaien redelijk weinig verkeerd. Het is niet dat ze mensen vermoorden of zo.
Ja, wat is er mis met kraaien? Wie weet wat ze je te vertellen hebben?

"Er zat er pas geleden één op de vensterbank bij me, bij Adaìn en Allene. Kan dat kwaad?"
"Misschien. Ik zie dat je bij hun wel op je plaats zit. Als zij die moeite willen doen is mij dat een last minder."
Zoveel vertrouwen had de vorst dus toch nog niet in haar. Jammer

De deur vloog plots open.
"Erính?" Lena schrok zich rot.
De koning stond recht. Hij was totaal niet geschrokken. Tuurlijk niet, Elfen voelen elkaars aanwezigheid (of zoiets hadden ze verteld).

De vorst nam een veel strengere toon aan dan hij net tegen Lena gebruikt had.
"Erính! Jouw titel is niet gelijk aan onwaardigheid."
Even leek de prins zelf te twijfelen over de reden waarom hij naar binnen was gestormd.

"Ik dacht dat er wat fout ging."
Jesus Erính is een slechte leugenaar.
Lena bemerkte dat de ogen van de koning diepzee blauw werden (bijna zwart dus eigenlijk).
Om de schade te beperken nam Lena alle gebroken stukken mee en gaf ze Erính en por met haar elleboog. Dat deed pijn aangezien de prins zilveren arm beschermers droeg.

"Erính wij gaan er samen van door. Zijne majesteit liet me net al weten dat hij heel blij is met zijn herstelde broche en daarom zullen we Zijne majesteit niet langer storen."
Eerbiedig ging ze door een knie.
Ze liep nonchalant langs de kroonprins heen naar buiten.

De koning wierp een gevaarlijke blik naar zijn zoon. Beschaamd volgde de kroonprins Lena naar buiten.
"Bedankt om het te verpesten Erính. Dit was waarschijnlijk de enige keer dat ik met de koning in alle rust heb kunnen praten. Ik moet de koning genezen, laat me dan doen ook."

Opnieuw! Opnieuw had ze het gedaan! Opnieuw had ze Erính gekleineerd. Ze kon zichzelf wel door de kop schieten.