The Elven King

18) The Elven King

Het begon te schemeren nadat de ongelukkige zon zich begon te verschuilen achter de bomen. Lena en Allene waren alsnog heel de markt afgelopen. Het meeste was uiteraard al weg omdat de marktdag op zijn einde liep. Dat had de twee nochtans niet tegengehouden.

Lena had haar vaas met bloemen, wat fruit dat ze kende. Appels, kersen en druiven, ze had een schaal gevonden waar vogeltjes op geschilderd waren en een naaister verkocht haar een paar schoenen in ruil voor enkele kruiden die Allene had meegenomen.

Tijd voor een maaltijd en Lena had zich al voorgenomen vroeg in haar bed te kruipen. Adaìn had gekookt.
De tafel was gedekt en Lyrr zat al op haar stoel.

Lena mocht haar spullen eerst in haar kamer zetten. In de kledingkast hing ze de donkergroene mantel die ze van Allene gekregen had en de schoenen.
Op tafel zette ze de schaal en legde er de druiven, appels en kersen in.
Op de kleinere kast zette ze de vaas met bloemen. Erg mooi waren de bloemen al niet meer maar het bracht ten minste leven in de kamer. De ketel liet ze nog even staan.

Ongelooflijk dat het doen en laten van een koning dit alles beïnvloed. Ze schudde het van zich af en liep naar de grote eet tafel. Er was warm gekookt.

Lena zette zich neer.
Adaìn nam het woord, "er is gekookte bos wortel puree en links van je staat soep. Er zijn ook gevulde pasteitjes voor bij de puree. Elfen eten geen vlees dus ik hoop dat je dit genoeg vind."
Lena was blij met puree. Ze zette zich neer.

"Was er nog veel op de markt?" vroeg Adaìn. Allene knikte, "het eten was weg maar we hebben wel wat gebruiksvoorwerpen gevonden. Ik heb haar een nieuwe ketel gegeven. Die andere is te oud."
Adaìn bevestigde, "dat is goed, lang zou die ketel het niet gehouden hebben."

Lena pikte in "ik heb schoenen gevonden. Die zijn wat minder kostbaar dan de zilveren muiltjes."
Lyrr keek haar met grote ogen aan.
Allene merkte haar erover op dat staren onbeleefd is. Toch een norm die in beide werelden gelijk is.

"Wat houdt het zomerfeest eigenlijk in?"
"Alle Elfen verzamelen in de grote hal. Er zijn tafels waarop feestmaaltijden aanwezig zijn. Deze zijn gemaakt van alle typische lente producten die nog over zijn."
Adaìn vulde aan "en de eerste wijn wordt door de Urdún aan de koning voor gesteld. Dat is traditie. Toen de Urdún nog mee tafelden met de Elfen liet één van hen de koning voor het eerst wijn proeven. En daarmee is de eerste handel met Urdún begonnen."

Lena luisterde naar dat laatste maar half. Ze had honger als een paard.
Maar haar euro begon toch te vallen "wat bedoelen jullie dat jullie vroeger met de Urdún tafelden? Nu niet meer dan?"
Allene keek naar Adaìn.
Met haar ogen vroeg ze: wie verteld het?

"Ooit hebben een paar Urdún geprobeerd om de koning te doden tijdens het zomerfeest. Ze werden uitgesloten van het feest en het pad ernaartoe lieten de soldaten dicht groeien. Tot er wijn tot hier raakte. Toen was de koning van die tijd de Urdún terug gezind, maar op het feest mogen ze niet meer komen."

Allene liet haar lepel in haar soep zakken.
Schuchter fluisterde ze, "Aírell staat voor de deur."
Lena kon haar oren niet geloven.
Allene stond recht en opende voorzichtig de deur die zoals eerder gezegd, kapot blijkt te zijn.
Aírell zag eruit alsof ze gehaast was en er hing een spanning rondom haar.

"Aírell." mompelde Allene.
"Is Lena hier?"
Ze knikt, "we hebben haar een kamer aangeboden en we stellen geen verwachtingen van haar. Het is belangrijk dat ze zich hier thuis kan voelen."

Aírell knikt.
"Goed... Ik heb bevel om haar mee te delen dat ze door de prins uitgenodigd is voor het zomerfeest."
"Ik heb haar al uitgenodigd Aírell" mengt Adaìn zich in het gesprek, "tussen het volk is ze veilig voor de koning."

Dat klonk agressief.
'Veilig voor de koning' maar Aírell leek te snappen waarover het ging. Traag zette ze een paar stappen achteruit.
"Dan zal ik de prins op de hoogte brengen."

Daarop loopt ze naar buiten. Iets aan de deur breekt. Allene zucht.
"Morgenochtend herstel je dat scharnier." beval ze zuchtend van vermoeidheid tegen Adaìn. Hij knikte. Lena zat beschaamd soep van haar lepel te slurpen.

"Wat is de relatie tussen Aírell en Erính? Het gaat wel opvallen nu."
"Aírell is zijn voedster..."
"Voedster? Een kindermeid bedoel je? Iemand die je opvoed in naam van iemand anders? Oh god. Dat had ik nooit kunnen raden."

Lena hield haar mond, at haar bord leeg en zei toen beleefd dat ze wou gaan slapen. Adaìn knikte, Allene zei rustig slaap wel en Lyrr zwaaide.

Ze liep naar haar kamer en zeeg neer op het bed. Wat een verwarrende wereld.

"Even kort.

Ik draag de jurk van een Elf van Over De Velden die in het bos stierf.
Erính is door Aírell opgevoed.
De koning is alleen met zijn zoon zo lijkt het. Geen koningin.

Met welke reden zou het niet kunnen dat die prinses waar het over gaat de vrouw geweest is van de koning? Dus alles is een leugen! De koning is niet ziek! Ik moet enkel zijn vrouw vervangen!

Alles is een leugen..."