ยิ่งรักยิ่งแกล้ง​(จบแล้ว)​

บทที่16:นิสัยที่แก้ไม่ได้

สิงเดินเข้าห้องเรียนมาโดยไม่สนใจครูที่กำลังสอนอยู่ เพื่อนๆต่างร้องโห่กันเป็นแถวที่เห็นขา ใหญ่เข้าเรียนในเวลานี้
"ถ้าจะมาสายขนาดนี้..ไว้มาพรุ่งนี้ไม่ดีกว่าหรอเจ้าป่า"หนึ่งในแก๊งเอ่ยแซว
"ไม่ได้ๆแม่ดุ"สิ้นเสียงสิงพูดทุกคนต่างงงกันยกใหญ่เพราะปกติสิงไม่เคยฟังใคร จนสิงต้องเล่าสาเหตุที่ทำให้เขาต้องมาโรงเรียนให้ฟัง
"โหย....ฮิ้วๆๆๆเอาแล้วๆ พี่สิงเอาจริงว่ะคนนี้จะ
เอาทำแม่หรือเมียครับพี่..."เพื่อนเอ่ยแซว
"เอาทำทั้งสองอย่างนั่นแหละ"สิง
"โห้ยย..."พวกๆร้องแซวหัวหน้าแก๊งก่อนจะ เริ่มสนใจครู
.................................
"ฟิสิกส์การบ้านหน้าที่26นะ คณิตศาสตร์หน้า67 แล้วสอบเต้นลีลาศพละไว้มึงสอบคู่กับกุ เครป่ะ?" จอมถามร่างเล็กที่กำลังกินขนมปังทาเนยอยู่
"โอเคคร้าบ.."เดียร์บอกกลับ ก่อนที่จะถูกมือหนาขยี้ผมอย่างเอ็นดู
"วันนี้กินข้าวกับอะไร อยู่กับใคร ทำอะไรบ้าง"
เดียร์ถึงกับสำลักขนมปังเมื่อได้ยินคำถามจาก
คนตรงหน้า
"กินโจ๊ก..แล้วก็นอนทั้งวันเลย.." เดียร์ตอบกลับพร้อมทำท่าอ้อน ทำให้จอมรู้เลย
ว่าเดียร์คงทำอะไรผิดแล้วปิดบังตนไว้อยู่
"ครับผม...แล้วมึงอยู่กับใคร?"จอมถามพร้อม ส่งยิ้มเพชรฆาตมาให้
"อยู่...กับ...สิง"พยางค์สุดท้ายร่างบางพูดเบา สุดแต่จอมก็ยังได้ยินอยู่ดี
"มันมาทำอะไรที่นี่! มันทำอะไรมึงไหม! มึงเจ็บตรงไหนรึเปล่า! แล้วทำไมไม่โทรบอกกุ
ตอนมันมาหามึงวะ!!!"จอมถึงกับระเบิดลงเป็นอย่างที่เดียร์คิดไว้ไม่ผิด ร่างบางสูดลมหายใจ เข้าลึกๆก่อนจะค่อยๆอธิบายให้ฟังช้าๆ
"มึงจำไม่ได้หรอว่ามันทำอะไรไว้กับมึง"จอม
"จำ...กุก็จะไม่อยู่ใกล้มันถ้าไม่จำเป็น"เดียร์ว่า
"ต่อให้จำเป็นก็ห้ามใกล้ กุสั่ง"จอมพูดเสียง แข็ง ทำให้เดียร์รู้ว่าอีกฝ่ายเคืองตัวอยู่
"เดียร์จะพยายามน้า..จอมหายโกรธเดียร์ก่อน
นะๆๆๆ น้าจอมน้า.."ร่างสูงยิ้มกริ่มกับท่าทางอีก
ฝ่าย
"เออ!!ก็ได้!"จอมใจอ่อนให้อีกฝ่ายก่อนจะดึงแก้มใสของอีกคนอย่างมันมือ
"พรุ่งนี้ห้ามขาดนะเว้ย"จอมสั่ง
"รับทราบ!!"เดียร์ตอบกลับ
"กุจะกลับบ้านล่ะ มาจุ๊บเหม่งหน่อยดิ"จอมดึง
แขนอีกคนมา
"เฮ้ยๆๆๆ จุ๊บพ่อมึงสิสัด ปล่อยกุเลย"เดียร์เอี่ยว
ตัวหนีอย่างไว
"มึงนี่นะ กับเพื่อนกับฝูงทำเป็นงกเน้าะ"จอม
พูดอย่างเซ็งๆ
"กุเก็บไว้ให้พี่ดิวจุ๊บคนเดียวเท่านั้นว้อย"เดียร์
"เออ..ไว้วันไหนพี่ดิวยกมึงให้กุเมื่อไหร่นะ
กุจะเล่นงานมึงให้หนักเลย"จอม
"หราๆๆๆ"ร่างบางกวนประสาทกลับ
"เดี๋ยวๆๆ กุจะบอกพี่ดิว"จอมขู่ก่อนจะลากลับ บ้านไป เดียร์เองก็ง่วงแล้วพรุ่งนี้คงได้ไป โรงเรียนสักที
.........
"เฮ้ย!!!จับกลุ่มสามคนฉันจะให้ปลูกกล้วยทุกคนต้องช่วยกันดูแลกล้วยที่ปลูกเพราะฉันจะให้คะแนนตามกล้วยที่โตอาทิตย์หน้าเอามาปลูกนะเว้ย!!"ครูประจำวิชา
ภาษาไทยสั่งก่อนที่นักเรียนจะวุ่นวายกับการจับกลุ่มตามที่สั่ง ทั้งที่เป็นวิชาภาษาไทยแต่ให้ ปลูกกล้วยที่ครูสั่งแบบนี้เพราะโรงเรียนเราเป็นโรงเรียนเศรษฐกิจพอเพียงตามรอยพ่อ และครูเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องนี้เราทุกคนจึงต้องทำตามที่สั่งและเป็นแบบนี้ทุกระดับชั้นม.ปลาย
"จอมขาดอีกหนึ่งคนเองอ่ะ"เดียร์พูด
เพราะเพื่อนคนอื่นต่างได้สมาชิกครบกันหมดแล้ว
"เดียร์ฝากจ่าหน่อยดิ"ผู้ชายคนหนึ่งพูดทำให้เจ้าของชื่อหันไปมองก็เห็นนายยืนอยู่
"เอามาดิ..แล้วใครคือจ่า"เดียร์ถามอย่างงงๆ
สิ้นคำถามเดียร์ก็ปรากฏร่างเสือให้เห็น
ให้ตายเถอะถ้ารู้ว่าเป็นเสือไม่ให้อยู่ด้วยหรอกแต่บอกไปแล้วว่าให้อยู่ได้กุก็ต้องรับไว้
เสือเดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆเดียร์อย่างหงุดหงิด
"เดี๋ยวกุมานะไปเอาหัวข้อรายงานแปบ"จอมว่า
ก่อนจะเดินไปจับฉลากหน้าห้อง
"กลับไปยุ่งกับเชี้ยสิง..ระวังเถอะจะเจ็บตัวเอา"
เสือพูดลอยๆ
"สิงรับปากกุแล้วว่าจะไม่ทำอีก"ร่างบางตอบกลับ
"แค่ลมปากจะเชื่อได้แค่ไหน"เสือยังไม่ไว้ใจ
"เดียร์ รายงานของกลุ่มเราได้ทำเรื่อง ขุนช้างขุนแผนว่ะ"จอมเข้ามาขัด
"อ่า...แล้วครูให้ทำไงบ้างอ่ะ"ผมถามคนตรง หน้า
"ให้ทำรายงานแล้วนำเสนอ"จอมตอบคำถามพร้อมขยี้มือลงที่หัวผม
.......พักเที่ยง......
"เก่ง กล้าไปไหนอ่ะ?" ผมถามเพราะตอนนี้มัน เหลือแค่ผมกับเก่ง จอมก็ไปประชุมสภา
"อืม..ไปกินข้าวกับกลุ่มไอ้เสือมั้ง" เก่งตอบกลับพร้อมตักข้าวเข้าปาก ผมพยักหน้ารับรู้ ปกติกล้าจะมากินข้าวกับเรา แต่วันนี้ทำไมถึงไม่มา แปลกจัง
"เดียร์" เสียงใครบางคนเรียกผม ทำให้ผมหันไปมองก็เจอนายยืนยิ้มอยู่กับกลุ่มคนที่ชอบแกล้งผม ผมยิ้มกลับก่อนจะหันมา สนใจเก่งที่กำลังยัดข้าวใส่ปากอย่างหิวโหย
ขอร้องล่ะเก่งรีบกินเร็วๆดิวะ เดี๋ยวนายมันก็มาหากุหรอกผมคิดในใจอย่างลน
"นั่งด้วยนะครับ"กุว่าแล้วว นายเอ่ยก่อนจะทิ้ง ตัวลงข้างๆผม ผมยังคงยิ้มกลับไป
"เอ้าาา เติมไอ้มืดมันทิ้งให้แฟนมัน อยู่แถวนี้ไม่กลัวแฟนมันเจอสิงกระทืบหรอวะ" เสียงคนที่ผมไม่ชอบหน้าดังขึ้น แล้วทำไมต้องเอาเรื่องเก่ามาพูด ด้วยฟะ=='
"เก่ง มึงกินเร็วๆดิกุอยากออกไปจากตรงนี้ละ"
ผมเร่งเพื่อนที่เหลืออยู่
"ครับผมๆ นี่กุก็รีบแล้วเนี่ย"เก่งตอบกลับ ก่อนที่จะลุกออกจากโต๊ะเตรียมเอาจานไปเก็บ
"เดียร์..จะไปแล้วหรอ" นายถามผม
"อืม.."ผมตอบพร้อมยิ้มกลับ
"ไปไหนอ่ะ" นายยังคงถาม ก่อนตอบผมหันไป
มองคนข้างๆนาย เสือกำลังจ้องผมอยู่
"ไปแปรงเกษตร"ผมเดินออกจากโรงอาหารได้
ไม่ไกลก็ต้องหยุดเพราะไอ้เสือมันมาดักไว้
"เก่ง ครูจันให้ไปหาที่ห้องสมุด"เสือบอกพร้อม
กับมองตาขว้างทำให้เก่งรีบวิ่งไปห้องสมุดอย่างเร็วมันคงลืมผมแล้วล่ะ ผมกำลังจะเดินตาม
"มึงจะไปแปรงเกษตรไม่ได้กุไม่ให้ไป"เสือกระชากแขนผมให้เดินตามมา
"ทำไมกุถึงไปไม่ได้ กุจะไปดูที่ที่ต้องใช้ปลูก กล้วยมึงอ่ะปล่อยกุ" ผมบอก
"ไม่ปล่อย ปลูกตั้งจันทร์หน้ามึงจะรีบไป ดูทำซากไรวะอยากไปหาเหี้ยสิงก็พูดมา"เสือตะคอกกลับ ตอนนี้เรามาหยุดที่หลังห้อง แนะแนวใกล้สระบัวซึ่งมันไม่มีใครเลยนอกจากพวกไอ้เสือมองผ่านๆตาก็รู้ว่ามีไม่ต่ำกว่ายี่สิบเยอะพอๆกับพวกของสิงให้ตายเถอะนี่มันแหล่งมั่วสุ่มจุดที่สองของโรงเรียนใช่ไหม
"แล้วกุจะไปหาสิงทำไมวะ"ผมถาม
"กุจะไปรู้มึงหรอ อาจจะไปอ่อยก็ได้"เสือ
"อ่อยพ่อมึงดิ สมองมึงคิดได้แค่เรื่อง แบบนี้หรอวะ" ผมถามอย่างหงุดหงิด
เสือยอมปล่อยแขนผม
"มึง!!ด่าพ่อกุหรอเตี้ย อยากตกน้ำช่ะ"เสือ
ดันร่างเล็กไปที่สระน้ำใกล้ๆ ถึงร่างบางจะขืน อย่างไงก็สู้แรงคนตรงหน้าไม่ได้
"ไม่ๆเสือ เดี๋ยวกุเปียก"เดียร์พูดพร้อมเกาะ
แขนแกร่งไว้แน่น
"เหอะๆ"ร่างหนาหัวเราะก่อนจะปล่อยตัวอีกคนร่างไปในสระน้ำ