ยิ่งรักยิ่งแกล้ง​(จบแล้ว)​

บทที่ 52 : เสือจอมปั่น

......เสือ......
ผมมองเด็กข้างบ้านที่กำลังเดินเข้าห้องมาด้วยสีหน้าแดงจัดก่อนจะเห็นเจ้าป่าเดินตามหลังมา ไปทำอะไรมา หลังๆมานี้ผมเริ่มสงสัยว่าไอ้เชี้ยสิงกับเตี้ยทำไมตัวติดกันจัง จอมก็ดูจะปล่อยวางไปแล้ว สิงมันดูมีอะไรแบบแปลกๆดูหวงเดียร์มากขึ้น เดียร์ก็ดูยอมสิงเหมือนกัน
"เสือ..."
หวังว่ามันคงยังไม่ได้มีอะไรเกินเลยนะ
"เสือ!!"ผมสะดุ้งกับเสียงเรียกจนต้องหันมามองคนเรียก
"อ่าว...ว่าไง"ผมขานรับเสียงเรียกจากเดียร์
"สถานที่เมื่อวานจัดเสร็จไหม"ทำไมเตี้ยดูน่ารักกว่าทุกทีวะหรือเพราะก่อนหน้านี้เราไม่ได้เจอกันนาน ยิ่งมองยิ่งน่าจับเอา
"ยังหรอก ต้องไปซื้อของเพิ่มอีกบ่ายนี้มึงต้องไปกับกุเพราะม่ะวานมึงเทกุไปกับ...คนอื่น"ผมไม่อยากจะเอ่ยชื่อมัน
"โอเคได้"เตี้ยรับปาก
"ถามหน่อยได้ไหมที่ไม่ได้กลับบ้านไปนอนที่ไหน?"ผมถาม
"อืม..คอนโดพี่"มันตอบก่อนกลับไปนั่งที่ี่ ผมต้องรู้ให้ได้ว่าอยู่ที่ไหน
.....บ่าย.....
ผมยืนรอมันที่รถประมาณสิบนาทีกว่ามันจะร่ำลาไอ้ดำเสร็จ
"ช้าจังเลย"ผมแกล้งบ่น
"โทษที"มันพูดก่อนจะเข้ารถ ผมเอี่ยวตัวไปรัดเบลให้มัน ยอมรับเลยว่าอยากจูบชิบหาย ริมฝีปากนี้เคยสัมผัสแล้วอยากจะทำอีก อยากทำมากกว่าจูบด้วย ลมหายใจอุ่นๆทุกคนออกมาจากคนตัวเล็กมันทำให้ผมรู้สึกว่าไอ้เสือน้อยของผมมันตื่น ไอ้เชี้ยยย
"จริงๆแล้วฉันรัดเองก็ได้แค่บอก ไม่เห็นต้องลำบาก"มันพูด
"รู้แต่อยากทำ"ผมพูดก่อนออกรถ มันเมินหน้าหนีไปทางอื่น
.....เดียร์.....
เสือขับรถออกมาได้20นาที มือถือผมก็ดังขึ้น ทันทีที่ผมดูที่จอมือถือว่าใครเป็นคนโทรก็ทำให้ผมรู้สึกอยากจะปามือถือทิ้งทันที สิงโทรมาหาผม
"อย่าพึ่งเสียงดังนะขอรับมือถือก่อน"ผมบอกเสือเขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ
ผม:ฮัลโหล
สิง:ไปไหน
ผม:ซื้อสี
สิง:ไปกับใคร
ผม:..คือ...ไปกับ...
สิง:ใครเดียร์!!?
ผม:เสือ
สิง:.........
ผมได้ยินเสียงสูดลมหายใจเข้าออกเหมือนกำลังระงับอารมณ์
ผม:คือว่า..มันจำเป็นไงเพราะเมื่อวานไม่ได้อยู่ช่วย..สิง...ฟังอยู่หรือเปล่า?
สิง:กูบอกมึงว่าอย่างไงเมื่อเช้า ลืมหรอ?
ผม:ไม่ใช่..คือ..
"เดียร์เดี๋ยวเราแวะหาอะไรกินก่อนดีกว่าแล้วค่อยไปซื้อสีนะครับ"เสือพูดแทรก ทำไมทำงี้เสืออออ
สิง:ตกลงมึงไปไหนกันแน่เดียร์กุเริ่มโมโหแล้วนะ
ผม:บอกว่ามาซื้้อสีไง
"ถ้าทำธุระเสร็จแล้วเราไปไหนต่อดี วันนี้เสือไปส่งทีี่่คอนโดนะ"เสือพูดแทรกอีก เหมือนเขาจงใจปั่นอ่ะ
"เสือฉันบอกว่าขอคุยโทรศัพท์ก่อน"ผมหันไปดุคนขับรถ
สิง:กุทนไม่ไหวแล้วนะมึงจะไปที่ไหนบอกกุมาเดี๋ยวกูจะไปรับ
ผม:สิงนายไม่ต้องมาหรอก มันเป็นงานห้องฉัน พวกฉันจัดการเอง
สิง:กุไม่สน ที่พูดแบบนี้เพราะมึงอยากอยู่กับมันสองคนใช่ไหม!?
สิงเข้าใจผมผิดไปใหญ่แล้ว
ผม:นายมีเหตุผลหน่อยได้ไหมอย่าคิดเองเออเองสิ
สิง:จะไปที่ไหน!!!
เขาตะคอกกลับมาจนหูผมแทบแตก
ผม:ไม่!!!
ผมตอบกลับก่อนจะตัดสาย แล้วสิงก็โทรกลับมาผมตัดสายทิ้งทุกสาย จนสุดท้ายผมปิดเครื่อง จบ
"ทำไมจะต้องหวงขนาดนั้นด้วย"เสือพูด
ผมไม่ตอบอะไรนอกจากถอนหายใจ เพราะเขานั่นแหละที่ปั่นผม
"หิว หาอะไรกินก่อนได้ไหม"เสือ
"ยังไม่ได้กินมาหรือไง"ผมถาม เสือเลี้ยวรถเข้าจอดร้านข้าวทีี่ผมเคยมาครั้งก่อนกับสิงแต่
ไม่ทันได้กินข้าวเพราะมีกระทิงควายมาขัด
"เอาข้าวแกงกระหรี่หนึ่งจาน เดียร์กินอะไร"
เสือถาม
"ไม่กิน"ผมตอบ เขาไม่รู้จักเตรียมตัวให้พร้อม
"ถ้าไม่กินก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้น"เสือ เขาจงใจท่วงเวลานี่หว่า
"ข้าวผัดกุ้ง"ผมสั่งอย่างไม่เต็มใจเท่าไร
"เครื่องดื่มเอาเป็นแอปเปิ้ลโซดาสอง แล้วก็เอาบิงซูแตงโมด้วย ขนมปังเนยน้ำตาล"สั่งมาถมที่หรอ
"แล้วก็..."
"พอก่อนๆแค่นี้ก็กินไม่หมดแล้ว"ผม
"ไม่เป็นไรนี่เป็นโอกาสดีนะกุไม่เคยออกมากินอะไรกับมึงแบบนี้เลย แล้วก็เอาไอศกรีมช็อกโกแลตบานาน่าด้วยครับ"เสือสั่งต่อ
รออยู่พักใหญ่อาหารก็มาเสริฟทีละอย่าง
ทำไมแกงกระหรี่เสือน่ากินกว่าของผมล่ะ
"อยากลองชิมไหม?"เสือถาม ผมพยักหน้าก่อนที่เขาจะตักอาหารจากจานเขามาให้
"แลกกัน"ผมตักกุ้งให้เสือ แกงกระหรี่เขาเข้มข้นมากอ่ะอร่อยยย
"เป็นไง?"เสือ
"อร่อย"ผมตอบก่อนจะกินข้าวตัวเองต่อ ของคาวเสร็จแล้วก็ตามด้วยของหวานผมไม่รู้จะเริ่มอะไรก่อนเลย
"บิงซูอร่อยไหม"เสือ ทำไมวันนี้ดูใส่ใจผมวะมีแผนอะไรหรือเปล่า
"อร่อย"ผมตอบก่อนจะกินต่อ เหมือนผมจะลืมอะไรบางอย่างไปนะ ไม่้เป็นไรตอนนี้ขอกินก่อน ของหวานหมดผมก็ท้องแทบแตก
"อิ่มแล้วไปซื้อสีกัน"เสือพูด นั้นไงผมว่าผมลืมอะไรนี่กี่โมงแล้ว
"จริงด้วยลืมไปเลย"ผมว่าก่อนจะรีบลุกขึ้น
เราใช้เวลาไม่นานก็มาถึงที่ร้านขายสี
"เราต้องซื้อสีอะไรบ้างนะ"ผมถามเสือพร้อมกับเดินเลือกสีไปเรื่อย
"ชมพู ดำ น้ำเงิน ขาว"เสือตอบ ผมเห็นสีขาวแล้วแต่มันอยู่สูงเกินหยิบไม่ถึงว้อยย
"ทำไมไม่บอกล่ะ"เสือหยิบสีใส่ตะกร้าอย่างง่ายดาย คนสูงมันดีแบบนี้ไงล่ะ เขาเข้ามาประชิดตัวผมจนแทบจะสิงร่างมันใกล้เกินไปจนผมสัมผัสได้ถึงกลิ่นน้ำหอมจากตัวของเขา
"ไปคิดเงินเร็วอยากกลับแล้ว"ผมว่าเพราะกว่าจะผสมสีระบายสี ไม่อยากกลับบ้านเย็นเกิน
"อยากกลับไปเจอใครล่ะ?"น้ำเสียงหงุดหงิดดังมาจากเสือ
"กลับไปทำงานดิ จะต้องไปหาใคร"ผม
"คิดดีๆ"เสือพูด
"ดีแล้ว"ผม
"วันนี้แค่ซื้อสีพรุ่งนี้ค่อยทำ"เสือ
"อ่าว ทำไมไม่ทำเลยล่ะ"ผม
"มีแค่สองคนเองรอคนอื่นด้วยจะได้เสร็จเร็ว"
เสือบอก ก็ไม่บอกแต่แรก เราเริ่มออกเดินทางอีกครั้งจะได้กลับโรงเรียนสักที
"วันนี้ไปส่งที่คอนโดได้ไหม"เสือถาม
"เดี๋ยวฉันให้จอมไปส่ง"ผม
"แต่กูอยากไปส่ง"เสือยืนยัน
"ไม่ต้องหรอก"ผม กุยังไม่รู้เลยว่าจะได้กลับคอนโดไหมวันนี้สิงรอแดกหัวกูอยู่ไงเสือ
"มึงจะให้จอมหรือให้สิงไปส่งกันแน่ กุเริ่มสงสัยแล้ว ว่ามึงกับสิงถึงขั้นไหนแล้ว ทำไมมันดูหวงมึงผิดปกติวะ หวงเหมือนผัวหวงเมีย"
เสือพูดอย่างไม่พอใจ ผมไม่โต้ตอบอะไรยิ่งโต้ตอบยิ่งพิรุท แต่ยิ่งนิ่งเสือยิ่งพูด
"ตกลงมึงกับมันยังไงวะ"เสือ
"ไม่อะไร ไม่ต้องพูดรำคาญ"ผมตัดบท เสือจอดรถเรียบร้อยก่อนที่เราจะขนของมาไว้ที่ห้องเรียนเพื่อนเริ่มกลับบ้านไปแล้วเหลือไม่กี่กลุ่ม ระหว่างที่ผมกำลังจัดของที่จะใช้ทำงานวันพรุ่งนี้
"เดียร์!"ผมและคนอื่นหันไปมองต้นเสียง
สิงยืนหน้าเครียดอยู่หน้าประตูห้องเรียน
ผมกลืนน้ำลายลงคอ
"ปิดเครื่องทำไม"สิงถามเสียงนิ่งพร้อมกับเดินเข้ามาหาผม ผมรู้ว่าเขากำลังโมโหต้องพาเขาออกจากตรงนี้ไม่อยากให้พาลทำร้ายคนอื่น
"ก็มึงมันน่ารำคาญ"เสือพูดพร้อมกับเดินมาข้างผม
"อย่าเสือกดีกว่า"สิง
"เราไปคุยกันข้างนอกดีกว่า"ผมบอกสิงเตรียมเดินดข้าไปหาเขา
"เดี๋ยว กูจะทำอะไรให้ดู"เสือพูดจบก็โน้มตัวลงมา
ฟอด......
สัดดดดมันหอมแก้มผมต่อหน้าสิง ไอ้เหี้ยๆๆๆๆหาตีนให้กุ ทั้งจอมทั้งสิงดุกุเละแน่
สิงยืนค้าง เขากำหมัดแน่น
"ไอเสือไอ้เหี้ย!!"จอมโวย ระหว่างที่เสือกำลังมีปากเสียงกันผมใช้โอกาสนี้ลากสิงออกมาจากห้อง แรกๆสิงเองก็ฝืนไม่ยอมมาตามที่ผมนำ
"ไปหาที่คุยเงียบๆดีกว่า"สิงถึงจะยอมมา