ยิ่งรักยิ่งแกล้ง​(จบแล้ว)​

บทที่3:เจ้าป่า

ผมเดินมาเรื่อยๆจนถึงโรงเกษตรซึ่งในนี้ไม่มีใครอยู่เลยนี่แหละสวรรค์อยู่เงียบๆอย่างสงบมันสบายสุดแล้ว ผมเดินสำรวจไปรอบๆแปรง เกษตรซึ่งไม่ค่อยคุ้นตานักเพราะผมไม่ค่อยได้เข้ามาที่นี่บ่อยแต่แล้วสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่กระท่อมเล็กๆสำหรับเก็บเครื่องมือ อยากรู้จริงว่าข้าง ในมีอะไร ผมเดินตรงดิ่งเข้าไปพร้อมกับเปิด ประตูกระท่อมอย่างถือวิสาสะ ภาพที่เห็น ตรงหน้าทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองทำพลาดมากที่เปิดเข้ามา สิ่งมีชีวิตนับสิบกว่าตัวมองมาทางผม
อย่างตกใจในมือก็ถือมวลบุหรี่คนละตัว
ชิบผายแล้วเดียร์... ผมเตรียมก้าวเท้าออกจาก บริเวณนั้นโดยด่วนแต่มันทำไม่ได้เพราะมีมือใครบางคนในกลุ่มนั้นลากผมเข้าไปด้านในพร้อมกับปิดประตูไว้เรียบร้อยบุรุษทั้งหมดยืนล้อมผม

"มึงเข้ามาทำไม!!"

หนึ่งในแก๊งถามขึ้น ผมไม่กล้าสบตาใครสักคนเพราะรู้สึกกลัว พวกเขาคงไม่รุมกระทืบผมใช่ไหม.

"มา..ม่ะ"
อยู่ๆก็เกิดอาการใบ้แดกกะทันหัน

"มาทำไม!!"
ยังคงตะคอกใส่ หมอนี่น่าจะเป็นพี่ ว้ากได้สบายเลยนะเนี่ย

"มาเดินเล่น><"
ผมตอบกลับรับรู้ได้ถึงแรงกดไหล่จากมือหนาที่เพิ่มน้ำหนักขึ้นเรื่อยๆ

"หืม..มึงไม่รู้หรอว่านี่ถิ่นกู"
ถ้ากุรู้กุไม่มาให้มึง ถามหรอก>< ผมส่ายหัวกลับ

"เอาไงดีสิงถ้าปล่อยมันไปกุว่ามันต้องไปบอกครูแน่"(?)
เจ้าของมือใหญ่ที่บีบไหล่ผมอยู่ดัน ร่างผมชิดกับผนังกระท่อม

"มองหน้ากุสิ"
เขาพูดเสียงเข้ม ผมเงยหน้ามอง
ตามที่เขาสั่งก็พบกับ สุภาพบุรุษในดงตีน--"
คนตรงหน้าผมหน้าตาหล่อพอๆกับเด็กใหม่ได้เลย ตาคม คิ้วหนา ดั่งโด่งเป็นสัน ผิวสีน้ำผึ้งมีความสูงโปร่งราวๆ198ซม. ตัวใหญ่เป็น บ้าเลยแหะ ถ้าหมอนี่กระทืบผมคงไม่รอดแน่

"มึงห้ามปากหมาเอาเรื่องนี้ไปพูดให้ใครฟังแม้แต่คนเดียวเข้าใจไหม!"
คนชื่อสิงบอก ผมพยักหน้ากลับอย่างเร็ว