บทที่​ 94 : รับผิดชอบ​

149 6 0
                                    

'มาเยี่ยมพี่ดิวจะพาแฟนหนูมาด้วยก็​ได้นะ​ แต่ขออย่างเดียวอย่า​มีเรื่อง'​

แม่โทรมาบอกผมวันนี้​เป็น​วันที่ห้าแล้วที่เขานอน​โรงพยาบาล​โดยผมไม่โผล่หัวไปเยี่ยมสักนิด​ ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่ฟังหมดแล้วที่พี่ดิว​เป็น​แบบนี้​มันเป็​นผลมาจากการที่เขาได้สูญเสีย​พ่อแม่กระทันหันและแม่กับพ่อของผมไม่สามารถเติมเต็ม​ความรัก​ส่วนนั้นที่เขาจากไปได้แต่น่าแปลกที่ผมคือคนเดียว​ที่เป็นเหตุผลทำให้เขาอยากมีชีวิต​ต่อ

'ไม่ไปได้​ไหมกวางยังไม่พร้อม​เจอเขา'

ผมกรอกเสียงตามสาย​ แน่นอนว่าพี่สิงก็นั่งฟังอยู่​ ก็​ผมนั่งบนตักเขานี่

'ดิวอาการ​ไม่ดี​ขึ้น​เลยเขารู้สึก​ผิดนะ'​
'ไว้ว่างกวางจะไป'​ผม
'ลูก​สิงเขารับได้รึเปล่า​กับเรื่อง​ที่เกิด​ ถ้าเขารับกวางไม่ได้แม่ว่าจะให้หนูแต่งงานกับดิว'ผมช้อกไปพักหนึ่งก่อนจะหันมามองพี่สิงที่ทำตาเขียวใส่มือถือ​ขอให้​ที่แม่พูด​เป็น​เรื่องโกหกที

'​กวางรักพี่ดิวแค่พี่ชายนะแม่เข้าใจความรู้สึก​กวางหน่อย'ผม

'​โอเคๆไว้มาโรงพยาบาล​เมื่อไหร่​เราค่อยคุยกันใหม่นะ'

แม่ตัดบท​ พี่สิงขอมือถือ​ไปผมยื่นให้เขาอย่าง​ง่ายดาย​ก่อนที่
เขาจะปามันแตกกระจายเป็น​ชิ้นแล้วลุกทำลายข้าวของในห้อง​ผมเองก็รู้สึ​กกลัวเหมือนกัน​ที่เขาอาละวาด​ ไม่บอกก็​เดาออกมาเขาอยากฆ่าใครสักคน​ดู​เหมือน​ว่า​แม่ผมพูดอะไร​ไม่​เข้า​หู​พี่สิง​สุด​ๆ

"พี่สิง... พอเถอะ"
เขายอมหยุด​

"วันนี้​ไปเยี่ยม​มัน!! พี่จะคุยกับพ่อแม่เดียร์​ด้วย"

พี่สิงกัดฟันพูด​ เขาจะไม่ซ้อมพ่อแม่​ผมใช่ไหม​

"พี่สิง... เดียร์.."

"พี่จะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาแย่งเดียร์​ไปจากพี่หรอก"
พี่สิงพูด​แทรก​

ยิ่งรักยิ่งแกล้ง​(จบแล้ว)​Onde histórias criam vida. Descubra agora