ยิ่งรักยิ่งแกล้ง​(จบแล้ว)​

บทที่9:พี่ชื่อกระทิง

หลังจากสิงกลับไปแล้วผมก็นึกบางอย่างออก
วันนี้ผมต้องไปเอารถนี่แล้ว...จะไปอย่างไงวะ
"เสือ!ช่วยไรหน่อยดิ"ผมบอกมัน
"ขอร้องกุก่อนสิ"เสือพูดพร้อมกอดอก
"หุ กุไม่ง้อมึงหรอก"เตรียมจะเดินเข้าบ้านแต่ ถูกไอ้เสือฉุดแขนไว้ ผมมองมันก่อนจะสะบัดมือ
ออก
"จะยากไรวะแค่อ้อนกุเหมือนที่อ้อนจอมอ่ะ"มัน
พูดอย่างหงุดหงิด กุไปอ้อนจอมตอนไหน
ไม่เห็นจะจำได้จะมีก็แต่
'จอมม...หิวข้าวอ่า..ไปซื้อให้หน่อยน้า..'
'จอม...อยากได้แผ่นเกมอ้า..ซื้อให้หน่อย..'
'จอมครับ..เดียร์จะไม่ดื้ออีกแล้วหายโกรธเถอะ
นะๆๆ ' ประโยคเล่านี้ผมใช้บอกจอมเวลา ต้องการอะไรซึ่งแน่นอนว่ามันทำให้ผมสมหวัง
แค่นี้เอง ผมอ้อนตรงไหน-3-
"มึงเป็นไรมากป่ะ อ้อนเชี้ยไรกุไม่ทำหรอก"ผม
บอกพร้อมกับผลักดันอกแกร่งให้ออกห่าง
แต่อนิจจัง อีเสือมันไม่กระดิกไปไหนเลยแม้แต่ น้อย
"มึงต้องทำ!"เสือตวาด มึงเป็นใครถึงมาบังคับ กุ กุไม่ทำหรอกเว้ย
"กุจะอ้อนทุกคน ใครก็ได้แต่ไม่ใช่มึง!"ผมบอก
เสียงหนักแน่น แล้วดึงแขนกลับมาสุดแรง
ผมไม่มีวันทำเรื่องไร้สาระกับมันหรอก
"เอ่อ..มึงจำคำพูดมึงไว้นะแล้วคอยดู กูจะทำให้
มึงเป็นฝ่ายอ้อนวอนกุแล้วถึงเวลานั้นกุจะไม่ใจ
อ่อนกับมึงแน่นอน หลังจากนี้มึงเจอของจริง แน่ๆ เดียร์ เตรียมตัวรับมือได้เลย" เสือตะโกนไล่หลังผมทำเป็นไม่ได้ยินแล้วเดินต่อไปนี่เป็นครั้งแรกเลยที่มันเอ่ยชื่อผม พอถึงในบ้านก็จัดการโทรหาเพื่อนสนิทให้มารับ
จอมมาส่งผมที่ร้านซ่อมรถ ผมจ่ายเงินแล้วรับ รถไป
"เออ จอมขอบคุณครับบบ"ผมบอกเพื่อนตัวเอง
"ครับบบ มึงอย่าทำตัวน่ารักได้ไหม กุหวั่นไหว"
จอมบอกกลับทำเอาผมพูดไม่ออกนอกจากยิ้ม
"กลับบ้านเลยนะอย่าแวะเที่ยวไหน เดี๋ยวนี้มึง ดื้อใหญ่แล้วนะไปไหน ทำไร ไม่ค่อยบอก"จอม
บ่นพร้อมชี้หน้าคาดโทษ ผมได้แต่เบะปากใส่
"เดี๋ยวไปตลาดแล้วจะแวะเล่นเกมกลับเย็นๆ"
ผมบอกจอม
"เย็นพ่อมึงสิ บ่ายสามก็กลับได้แล้ว!"จอมดุ
"หุ เออๆๆ"ผมรับปากส่งเดท
"เดี๋ยวกุจะเช็คมึงจากGPS"จอมบอกก่อนจะขี่
รถออกไป ไอ้ห่านี่มันชักจะเยอะขึ้นทุกวันแล้ว
ผมจอดรถหน้าตลาดก่อนจะเดินเข้าไปซื้อลูกชิ้นกินสักสองไม้
"น้องลูกชิ้น น้องลูกชิ้น น้องที่ถือลูกชิ้นอ่ะ"
ผมหันซ้ายขวามองหาเสียงเขาคงไม่ได้เรียก
ผมใช่ไหม
"น้องลูกชิ้นนั่นแหละ"(?)ผมมองไปยังกลุ่มวัยรุ่นที่ดูจะแก่กว่าผมสักปีสองปี เขากำลังยิ้มให้ผม อยู่ผมเลยยิ้มกลับแล้วเดินตรงมาที่รถตัวเอง
"น้องๆๆ ออกรถเลย"ยังไม่ทันได้เคลื่อนรถ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาพร้อมกับซ้อนท้ายรถผม
ที่วิ่งนำวัยรุ่นสิบกว่าคนออกมาในกลุ่มวัยรุ่นนั้น
ผมเห็นใครบางคนหน้าคล้ายสิงแต่มอง ไม่ชัดเพราะอยู่ไกลเกิน
"ห้ะ ครับพี่"ผมถาม
"ออกรถไปเลยๆ" เขาพูดอย่างร้อนรนใบหน้า พกช้ำมีเลือดไหลออกมาตรงคิ้วและมุมปาก
ผมทำตามที่พี่เขาบอกอย่างไว
"เฮ้ย!!อย่าหนีนะเว้ย เรื่องไม่จบแค่นี้แน่!!"
เสียงนั้นไล่หลังมาทำให้ผมรู้ทันทีว่ามันต้องเป็นไอ้สิงแน่ๆ
"เร็วกว่านี้ดิ ม่ะๆเดี๋ยวขับเอง"เขาพูดจบก็เอื้อม มือมาจับแฮนด์รถแล้วบิดแรงสุดจนผมหงายไป
จังอกแข็งด้านหลัง
"พี่..พะ..พี่จะไปไหน ขับช้าๆหน่อย"ผมไม่พูด เปล่า มือขวาคว้าต้นแขนที่เต็มไปด้วยกล้าม ของคนข้างหลังส่วนมือซ้ายก็จิกเข้าที่ต้นขาแข็งแน่น ร่างสูงหัวเราะหึในลำคอก่อนจะเร่งความ
เร็วกว่าเดิม
"พอแล้วพี่..พะ..พี่..ผมกลัว"ผมพูดเสียงสั่น
ร่างหนาจอดรถที่ริมแม่น้ำก่อนจะทำแผลด้วยตัวเอง พอผมมองก็รู้เลยว่าผู้ชายคนนี้หน้าตาดีอยู่
แต่จะออกแนวคมๆ เขาคงเป็นผู้ชายกลุ่มเดียว กันที่แซวผมแน่เลย
"แล้วพี่จะไปไหนต่อ"ผมถามพร้อมช่วยเขาเช็ด
เลือดที่คิ้ว
"หาเพื่อน ขอบใจน้องลูกชิ้นมากนะที่ช่วย"เขา กล่าวพร้อมส่งยิ้มมาให้ แล้วดูเรียกผมซะไม่น่า ฟังเลย ผมมีชื่อนะ
"ครับพี่นักวิ่ง"ผมบอกกลับ
"พี่ชื่อกระทิงครับ"พี่เขาว่า ชีวิตผมเจอแต่คนชื่อ
เป็นสัตว์เนาะ ตั้งแต่เสือ สิง แล้วก็กระทิง-..-
"ครับ..ผมชื่อเดียร์"ผมพูดจบก็หยิบพลาสเตอร์
ลายการ์ตูนออกมาให้
"อ่ะ เอาแปะแผลที่คิ้วสิ"ผมบอกพี่กระทิง
"ขอบคุณครับ ลายฮิปโปซะด้วย"พี่กระทิงว่า
"เอ่อ..ผมหาซื้อแบบไม่มีลายไม่เจอ"ผมรีบ บอกก็มันไม่มีจริงๆอ่ะ
"ครับผม พี่ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย น่ารักออก"
เขาบอกกลับก่อนที่จะมีกลุ่มผู้ชายวัยเดียวกันกับเขาและผมมาจอดอยู่ไม่ห่าง
"เฮ้ย พี่เป็นไงบ้าง.."เสือยังพูดไม่ทันจบก็ต้อง หยุดชะงักเมื่อเมื่อเห็นเดียร์กำลังนั่งคุยกับกระทิงอยู่ เกิดคำถามมากมายขึ้นมาในหัวอีกครั้ง
ทำไมเตี้ยมาอยู่นี่ได้ แล้วทำไมถึงอยู่กับพี่ กระทิง อยู่ๆความไม่พอใจก็เกิดขึ้นมาอีกครั้ง
"เออ เสือมาก็ดีแล้วนี่น้องลูกชิ้นช่วยพี่จากไอ้ สิงเมื่อกี้"กระทิงแนะนำขณะที่เสือกำลังจ้องเดียร์อย่างเอาเป็นเอาตายส่วนเดียร์ก็หลบตา
"ผมมีชื่อนะพี่!"เดียร์หันไปบอกกระทิงที่กำลัง
หัวเราะอย่างมีความสุขเพราะได้กวนประสาท
"ครับเดียร์"กระทิงว่า
"ผมว่าทำตัวแบบนี้น่าจะชื่อแรดมากกว่า"เสือ
กระทิงและเดียร์หันไปมอง
"เอ่อ..ผมกลับก่อนนะครับมีธุระต้องทำต่อ" เดียร์ขอตัวเมื่อเห็นเสือกำลังหาเรื่องตัวเอง
"เดี๋ยวซิ...ไม่ดูพวกกุกระทืบไอ้เหี้ยสิงกิ๊กมึงหน่ อยหรอ"เสือพูดพร้อมยืนขวางทาง
"กิ๊กแม่มึงสิ หลีกไปกุจะกลับ!"เดียร์บอก
"มึงว่าแม่กุหรอ!!"เสือตะครุบไหล่เล็กแล้วออกแรงบีบแน่น
"เฮ้ย..เสือมึงใจเย็นก่อน ใครกิ๊กใครวะกุงง"
กระทิงถามพลางเข้ามาห้ามเสือ
"ไอ้สิงเป็นกิ๊กไอ้เตี้ยนี่ไง"เสือว่า
"กุไม่ได้เป็นกิ๊กกับไอ้สิง สัดเอ้ยปล่อยกุดิ"ร่าง
บางดิ้นคนรอบข้างก็เข้ามาดึงทั้งสองให้ออกห่าง
"พี่ว่าเดียร์รีบกลับไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่จัดการไอ้
เสือมันเอง"กระทิงว่าก่อนจะดันร่างเล็กมาที่รถ
เดียร์กลับบ้านอย่างหงุดหงิดแต่ก็ไม่เท่ากับเสือที่โกรธร่างบางอย่างไม่มีสาเหตุ