..... เดียร์.....
สอบไฟนอลผ่านไปแล้วก็ได้ปิดเทอมใหญ่สักทีเผลอแปปเดียวผมก็จะเรียนจบแล้วเร็วจริงๆ ตอนนี้ผมออกไปเที่ยวไหนไม่ได้เลยเพราะอะไรน่ะหรอ
เพราะผมตกลงแต่งงานกับพี่สิง หลังสอบทั้งแม่และพ่อรวมทั้งพี่ดิวก็รีบบินมาหาทันที เขาจับผมขัดสีฉวีวรรณอย่างหนัก
รวมทั้งจับผมบำรุงหน้า ผิว ทุกอย่าง ง่ายๆก็คือเก็บตัวภายในเวลาหนึ่งอาทิตย์ วันหนึ่งผมแทบจะไม่ได้คุยกับพี่สิง พี่ดิวก็เอาแต่นั่งดูนั่งเฝ้าผมอย่างเดียวแทนที่จะเข้ามาช่วยเอาผมออกไปจากตรงนี้
"ไม่อยากจะเชื่อว่าจะต้องมางานแต่งงานเดียร์"
พี่ดิวพูดในขณะที่ผมกำลังถูกจับนวดผิว
"เป็นงานแต่งที่ประหลาดใช่ไหมเพราะเจ้าสาวเป็นผู้ชาย"
ผมบอกอย่างน่อยคงแปลกสำหรับพี่เดียร์
"ไม่ใช่แบบนั้น.. พี่ก็แค่คิดว่าไม่อยากจะเชื่อว่าจะต้องมางานแต่งงานของคนที่พี่รักมากที่สุดในชีวิต.. พี่อยากเป็นเจ้าบ่าวมากกว่าพี่ชายเจ้าสาว"
คำตอบพี่ดิวทำผมอึ้ง
"แต่ไม่ต้องกังวลอะไรหรอกพี่จะไม่ล่มงานแต่งน้องแน่นอน"
คำพูดกับสีหน้าตอนนี้แม่งโคตรสวนกันเลย
"ไม่รู้จะขอบคุณยังไงเลย"
ผม
"พี่ก็ยังเป็นพี่คนเดิมที่รักเดียร์มากกว่าน้องต่อให้เดียร์จะแต่งงานแล้วก็ตาม"
พี่ดิวพูดจริงจัง ผมยิ้มแห้งๆให้
"อย่านวดก้นน้องผมแรงนะครับ"
พี่ดิวหันไปบอกหมอนวดผิว จ้างเขามาทำให้ที่บ้านแล้วยังจะหวงเขาอีก
ลุงเหมจัดการเรื่องงานแต่งทุกอย่างให้ ทั้งเรื่องสู่ขอผมกับแม่ ดูฤกษ์งานแต่งงาน จัดสถานที่เวลา การ์ดงานแต่งฯลฯ ทั้งพ่อและแม่ก็ดูยินดีมาก ให้ความร่วมมืออย่างดี
"เดียร์ นวดผิวเสร็จแล้วเดี๋ยวไปลองชุดกันนะ"
แม่เดินมาบอกผม จริงสิเหลืออีกสี่วันก็ถึงงานแต่ง... ผมยังไม่ได้ลองชุดเลย ผมจะเลือกเอาสูทเท่ๆสีขาว
"นี่ก็ไปเตรียมตัวสินั่งเฝ้าน้องเป็นจงอางหวงไข่อยู่ได้"
แม่หันมาบอกพี่ดิว พี่ดิวทำหน้างอใส่แม่ก่อนจะยอมทำตามที่บอก ผมจัดการตัวเองเสร็จแล้วก็มาร้านพรีเวดดิ้งของแม่ที่เปิดร้านได้ไม่นาน เปิดโดยไม่บอกผมสักนิดผมพึ่งจะมารู้ไม่กี่วันนี่เอง
"เราลองชุดร้านเดียวกันกับพี่สิงหรือเปล่าฮะ"
ผมถามแม่ขณะที่กำลังเดินเข้าร้าน
ผมไม่ได้เจอพี่สิงสามวันแล้ว คิดถึงจังเลย
"ก็ต้องร้านเดียวกันสิแต่ไม่รู้ว่าจะมาลองตอนไหนแม่นัดไว้บ่ายสอง"
แม่ตอบพร้อมกับมองนาฬิกาที่ข้อมือ
"เดียร์จะได้ใส่สูทสีอะไรขอใส่สีขาวนะแม่ขอแบบเท่ๆ"
ผมบอกแม่อย่างตื่นเต้น
"ใครบอกว่าเราจะได้ใส่สูท.. ใส่ชุดเจ้าสาวสิ ลูกแม่สวยขนาดนี้จะให้ใส่สูทได้ไง"
คำพูดแม่ทำผมจะเป็นลม เขาล้อเล่นใช่ไหม
"แม่แต่เดียร์เป็นผู้ชาย"
ผมบอกแม่ พี่ดิวยืนหัวเราะ
"นี่ เอาไปลองแม่เตรียมไว้แล้ว"
ผมรับมาแบบงงๆ ชุดเจ้าสาวสีขาวผ้าฟูฟ่อง งานละเอียดมากมันสวยมากจริงๆ
"เดียร์ใส่ไม่เป็น"
ผมบอกแม่ แม่กุมขมับ
"น้อยเธอไปช่วยลูกฉันใส่หน่อย"
แม่หันไปบอกลูกน้องคนสนิท ผมใส่ชุดอย่างทุลักทุเล เขาเอาวิกผมยาวสีดำสนิทใส่ให้ผม ผู้หญิงต้องลำบากมากเลยใช่ไหมในวันแต่งงานกว่าจะเป็นเจ้าสาวที่เพอร์เฟคได้ต้องอดทนแค่ไหน
"สวยมากเลยค่ะคุณหนู"
พี่น้อยบอก ผมมองตัวเองในกระจก
ร่างบางยืนอึ้งกับภาพสะท้อนในกระจก
เหมือนผู้หญิงจริงๆแหละ
"เสร็จแล้วค่ะคุณผู้หญิง"
น้อยเดินนำมาก่อน ตามมาด้วยผู้หญิงผิวขาวหน้าสวย เป็นจังหวะเดียวกันที่ดิวเองก็พึ่งใส่ชุดเพื่อนเจ้าบ่าวเสร็จพอดี
กึก!!
ร่างโปร่งเดินชนหญิงสวยในชุดเจ้าสาวล้มลง ดิวยืนอึ้งกับความสวยของผู้หญิงตรงหน้า
....... ดิว......
"ขะ..ขอโทษครับ.. เจ็บมากไหมคุณ"
ผมค่อยๆประคองร่างบางตรงหน้าขึ้นนี่ผมเดินชนกับนางฟ้่ารึไงเธอสวยมากจริงๆ
"ลูกแม่สวยมากจริงๆ ไหนลองยืนคู่กับดิวซิ"
ผมมองแม่อย่างงงๆ แม่พูดกับใคร
"แม่บอกใคร?"
ผมถาม
"ก็คุยกับกวางไง... เราเดินยังไงไม่ดูน้องเลย"
แม่ดุผม ผมหันไปมองร่างบางข้างๆ
"นี่น้องเองพี่ดิว"
ใบหน้าสวยบอกพร้อมกับยิ้มให้
ผมแทบไม่เชื่อสายตา เดียร์แต่งหญิงแล้วสวยชิบหาย กุอยากเป็นเจ้าบ่่าว
"ลองยืนคู่กันหน่อย ไหนๆลูกก็แต่งชุดนี้แล้วแม่ขอถ่ายเก็บไว้หน่อยจะใส่อัลบั้มให้ลูกค้าดู"
แม่บอก ผมรีบทำตามที่บอกโดยเร็ว
โอบเอวเล็กตามสัญชาตญาณ
"พี่ดิวทำอะไร? "
เดียร์ถาม
"ถ่ายพรีเวดดิ้งไง แม่จะเอาไปลงอัลบั้มเราต้องให้ความร่วมมือกับแม่สิ"
ผมอ้าง เราสองคนสวมบทบาทคู่รัก มีหลายครั้งที่ผมเกือบเผลอไปจูบเดียร์จริงๆ
"ตายละเหมือนคู่รักจริงๆเลย นี่ถ้าลูกแม่ได้แต่งหน้าด้วยคงสวยกว่านี้"
แม่บอกพร้อมกับเอารูปมาให้ดูผมต้องเก็บไว้ติดตัวสักรูปแล้ว
........ สิง........
กริ้ง!!
เสียงกริ่งประตูร้านดัง ผมผลักประตูร้านเข้ามาอย่างเพลียๆ แทบไม่ได้นอนเพราะตื่นเต้นกับงานแต่งนั่นแหละ อยากกอดเดียร์ชะมัด ผมลองชุดเจ้าบ่าวที่แม่เดียร์เตรียมไว้ รู้สึกดีใจจริงๆจะได้แต่งงานแล้ว
" เดียร์เจ็บข้อเท้า วันจริงไม่ใส่ส้นสูงได้ไหมแม่"
เสียงหวานอันคุ้นหูดังอยู่ใกล้ๆ ผมมองซ้ายขวาหาต้นเสียงนั้น
"ชาค่ะท่าน"
ลูกจ้างร้านเอาชามาเสริฟ์ให้กับพ่อผม
"สิงแกลองชุดได้แล้วนะ เดี๋ยวฉันไปหาชุดใส่บ้าง"
พ่อบอกผม ผมพยักหน้า ให้ตายเถอะเมื่อกี้แค่สนใจอย่างอื่นแปปเดียว
เสียงเดียร์หายไปไหนแล้ว เอ้ะหรือผมหูฝาด
"สวัสดีคุณทัชมาลองชุดรึครับ?เอ้ะนี่ใคร?หลานสาวหรือสวยเชียว"
ผมหันไปมองพ่อที่กำลังทักทายพ่อเดียร์ พ่อเดียร์อยู่นี่แสดงว่าเดียร์ก็ต้องอยู่ด้วย ผมมองขวางใส่ผู้หญิงคนนั้นที่ส่งตาหวานให้ผม ผู้หญิงสมัยนี้อะไรกันยังเด็กอยู่แท้ๆแต่งงานซะแล้ว มาลองชุดเจ้าสาวยังจะยิ้มให้คนอื่นอีกกุเป็นเจ้าบ่าวกุบ้าตายพอดีื
"อ่าวสิง.. แกทำความรู้จักน้องเขาสิ
ว่าแต่หลานมีคู่หมายรึยังครับผมอยากจะให้ดองกับเจ้าเสือจังเลย"
พ่อเรียกผมเข้าวงสนทนา
"แต่ว่าผมมีเมียแล้ว!"
ผมรีบพูดดักกันชะนีไว้ก่อนเห็นเธอยิ้มหวานให้ผมซะขนาดนั้น สวยมากก็จริงแต่ผมไม่สะเทือนหรอก
ผมรักเดียร์คนเดียว อาจจะดูเสียมารยาทหน่อยที่พูดแบบนั้นแต่ควรตัดไฟแต่ต้นลม ที่พ่อผมดูสนิทกับพ่อเดียร์มันก็ไม่แปลกอะไรเพราะ
จริงๆแล้วพ่อของเดียร์ก็ทำธุรกิจสีเทาอยู่ที่ประเทศอเมริกาแล้วก็กำลังให้ดิวสืบทอดต่อโดยที่เดียร์ไม่รู้เรื่องนี้สักนิด ผมก็พึ่งมารู้ในวันที่พ่อไปคุยเรื่องงานแต่ง พ่อเดียร์กับพ่อผมก็เคยร่วมธุรกิจกับพ่อของเดียร์
"แค่ทำความรู้จักน้องไม่ได้จะให้แต่งด้วยเสียมารยาท! "
พ่อยังคงบังคับผม ทำไมไอ้เสือมาช้าจริงวะมึงมาทำความรู้จักผู้หญิงคนนี้แทนกูที!!
"ทำความรู้จักอะไรกัน... นี่จำลูกสะใภ้ตัวเองไม่ได้หรอ... นี่เดียร์ไง"
พ่อทัชพูดจบผมกับพ่อก็หันมามองหน้ากัน เป็นไปไม่ได้ เดียร์จริงๆหรอ
"ลุงเหมสวัสดีครับ"
ผู้หญิงตรงหน้ายกมือไหว้ทักทาย
"เดียร์พี่เอายามาแล้ว"
ดิวเดินเข้ามาหาร่างบางแล้วโอบไหล่เล็ก ใกล้อีกนิดหน้าก็ชิดหน้าเมียกุละ
"เดี๋ยวจัดการเองเอายามา"
ผมแย่งยามาจากดิว แล้วลากคนตัวเล็กออกมาจากไหล่หนา มานั่งพักที่โซฟา
"สวยจนพี่จำไม่ได้เลย"
ผมทักเดียร์ก่อนจะทายาที่ข้อเท้าให้
ใบหน้าสวยเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที ผมอยากกอด
"เราไปหาที่นั่งคุยทางนั้นดีกว่า"
ผมชวนเดียร์เดินออกมาในที่ลับตาคน
"วันจริงใส่ชุดนี้หรือเปล่า?"
ผมถาม เดียร์ใส่ชุดนี้แล้วสวยมากจนผู้ชายคนอื่นต้องหันมามอง
"ยังไม่รู้เลย.. แม่ยังให้ลองไม่หมด"
ร่างเล็กตอบ
"คิดถึง"
"คิดถึง"
เราสองคนพูดพร้อมกัน ผมสวมกอดเดียร์อย่างเร็ว
"แต่พี่คิดถึงมากกว่า อีกไม่กี่วันเราจะได้อยู่ด้วยกันแล้ว อดทนเอาหน่อยนะ"
ผมบอกร่างเล็ก ก่อนจะปล่อยเขาให้เป็นอิสระ นั่งคุยกันได้สักพัก
"ทั้งสองคนอยู่นี่เอง เดี๋ยวมะรืนต้องมาถ่ายรูปพรีเวดดิ้งที่นี่ด้วย แม่ขอตัวพาว่าที่เจ้าสาวกลับไปก่อนนะ "
แม่เดียร์เดินมาบอก
"ครับ!!"
เราสองคนตอบกลับ ก่อนที่เราจะแยกกัน
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ยิ่งรักยิ่งแกล้ง(จบแล้ว)
Romantizm..เดียร์.. นี่มันเวรกรรมอะไรของผมวะถึงต้องมาเจอกับไอ้เสือคนที่ชอบแกล้งผมแถมยังชอบซ้ำเติมผมเวลาผมทำผิดพลาดด้วย ถ้าไม่ชอบหน้ากันก็อย่ามายุ่งสิ ทำแบบนี้ผมไม่ชอบเลย...>< กุเกียดมึงเสือ!! ..เสือ.. ใครบอกว่าผมไม่ชอบหน้า นี่ผมกำลังแสดงความรักในแบบของ...
