....เดียร์.....
วันนี้ผมต้องทำเวรทำความสะอาดชดเชยที่หยุดไป ถ้าได้ทำกับคนอื่นผมจะไม่อะไรเลยแต่นี่ผมต้องทำกับไอ้เสือ แล้วพรุ่งนี้ก็จัดงานกีฬาสีอีกผมเลยต้องอยู่ช่วยเพื่อนจัดสถานที่อีก จอมทำท่าหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดออกมา
"เอาคนอื่นอยู่ทำแทนเดียร์ไม่ได้หรือไง"จอม
"เราแบ่งหน้าที่กันแล้วหัวหน้า หัวหน้ามีหน้าที่ซ้อมกีฬาก็ไปเถอะทางนี้เราจัดการเอง"เพื่อนในห้องพูด จอมคิ้วขมวดกว่าเดิม
"ไปเถอะจอม ทำเวรเสร็จกูก็ไปจัดสถานที่ทำป้ายงานแค่นี้เอง ไม่ต้องห่วง"ผมพูดพร้อมส่งยิ้มให้ จอมถอนหายใจก่อนจะทำตามที่บอก เสือกวาดพื้น ผมลบกระดานคนอื่นๆลงไปจัดสถานที่กันแล้ว ในห้องเรียนตอนนี้เงียบมาก
"คุยหน่อยได้ไหม?"เสือพูด ผมเองตอนนี้ก็ไม่ได้รู้สึกโกรธเสือเหมือนช่วงแรกๆแล้ว
"อ่าห้ะ"ผมตอบ เสือมองมาทางผม
"อยากจะขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมา ไม่อยากให้เป็นแบบนี้แล้ว กูขอโทษ"เสือ เขาพูดเหมือนสำนึกจริงๆ
"อือ..ได้เราให้อภัย"ผมตอบกลับแค่นั้นก่อนจะจัดระเบียบโต๊ะ
"จริงๆนะ? ให้อภัยจริงหรือเปล่า"เสือเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง
"อื้อให้จริงๆ"ผมตอบก่อนจะยักคิ้วกลับ
"ขอบคุณ จะไม่ทำแบบนั้นแล้ว เสาร์นี้ว่างไหมไปกินข้าว ดูหนัง กินชาบู หรือไปเที่ยวด้วยกันได้หรือเปล่า กูอยากไถ่โทษที่ทำผิด"เสือ
"ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก แค่ไม่ทำผิดอีกก็พอ"
ผมบอก แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอม
"นะ กูไม่เคยไปไหนกับมึงเลย หน้าก็ไม่เจอกันมึงไม่เคยอยู่บ้าน ไม่คุย ไม่ตอบไลน์ พึ่งจะมาคุยกันวันนี้ เสาร์หน้าขอนะไปด้วยกันหน่อย"เสือไม่หยุด
"โอเคๆ ไปก็ได้"ผมยอมรับคำ ทำเอาอีกฝ่ายแสดงอาการดีใจไม่หยุด
"เราลงไปทาสีป้ายงานกัน...วันนี้..กลับไปนอนที่บ้านหรือเปล่า?"เสือถาม
"ไม่อ่ะ ช่วงนี้ไม่อยากอยู่บ้าน"ผม
"ไม่อยากเห็นหน้าใช่ไหม?"เสือถามเหมือนน้อยใจ
"ไม่ใช่แบบนั้น ก็ช่วงนี้มีปัญหานิดหน่อย"ผม
"กับสิงใช่ไหม"เสือถามเสียงแข็ง
"วันหยุดที่ผ่านมามันมาวนเวียนหน้าบ้านมึงบ่อยมาก แล้วก็พาลมาหาว่ากูเอามึงไปซ่อนอีก มีอะไรหรือเปล่า?"เสือถาม
"ช่างมันเถอะ แต่ช่วงนี้จะไม่อยู่บ้าน"ผม
"ถ้าไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร เราลงไปทำป้ายกันเถอะ"เสือเปลี่ยนเรื่อง มันทำให้ผมรู้สึกดี
ผมกับเสือได้รับหน้าที่ทาสีป้ายงานและจัดสถานที่ เราเริ่มลงมือทำงานส่วนของตัวเอง
"ห้องเราสีฟ้า เอาสีนี้ตัดขอบดีไหม?"
เสือหันมาถามผม
"เอาสีดำดีกว่า สีตรงกลางจะได้เด่น"
ผมเสนอความคิดเห็น
"งั้นส่งสีดำมาให้หน่อย"เสือ วันนี้เขาทำไมถึงดูสงบผิดปกติ หรืออาจเป็นเพราะเราไม่ได้เจอกันบ่อยเหมือนเมื่อก่อน
"อ่ะนี่"ผมยื่นให้ มือหนาสัมผัสมือผมพร้อมกับมองไม่ละสายตา
"เสือ.."ผมเรียกชื่อคนตรงหน้าก่อนที่เขาจะยอมปล่อย มองดูเวลาตอนนี้มันก็17.30แล้ว เรานั่งทำงานนี้ตั้งแต่บ่ายสามกว่าป้ายจะเสร็จยังเหลือจัดสถานที่อีก
"ทำไมวันนี้ดูแปลกๆ?"เสือ
"อะไรแปลก!"ผมงงกับคำถาม
"ก็แบบ..น่ารักมั้ง. ดูดี..เหมือนมีอะไรเปลี่ยนไป"เสือพูดติดขัด เขาชมผม -////-
"ม่ะ ไม่รู้"ผมตอบ ก่อนสายตาจะมองไปรอบๆแล้วก็หยุดที่สิง เขาทำงานฝั่งตรงข้ามกับผมเราอยู่กีฬาสีคนละทีมกัน สิงอยู่สีชมพู เขามองมาทางผมเหมือนไม่พอใจเอาสุดๆ ต้องเดินหนีจากตรงนี้
"เดี๋ยว ไปไหนเราต้องไปจัดสถานทีีกันก่อน"
เสือฉุดมือผมไว้ เสืออย่าอยู่ใกล้กุตอนนี้
"ขอไปเข้าห้องน้ำก่อน"ผมอ้างแล้วสะบัดมือออก
"เดี๋ยวมึงระวัง"เสือดึงตัวผมออกจากจุดนั้นก่อนจะมีป้ายสีคนอื่นร่วงลงมา ทำให้ตัวผมล้มไปทับคนตัวใหญ่ที่นอนรับน้ำหนักผมอยู่
"ขอโทษเจ็บมากไหม"ผมค่อยๆยันตัวเองออก
"ไม่เท่าไหร่"เสือตอบพร้อมกับจับแขนตัวเอง
"ไปห้องพยาบาลดีกว่า"ผมดึงคนตัวหนักขึ้น
แต่เสือยังไม่ทันได้ลุกขึ้นยืนดีก็มีคนมาดึงผมออก พอหันไปมองก็ทำให้ผมอยากจะวิ่งหนี
สิงดึงผมมาไว้ด้านหลังก่อนจะมองเสือแล้วยื่นมือตัวเองให้
"แสดง"สิงพูด เสือปัดมือสองออกพร้อมกับมองขวางใส่
"บอกแล้วว่าไม่ให้เข้าใกล้ใครไง"สิงหันมาดุผมก่อนจะลากผมออกจากจุดนั้น
"เราจะไปไหน ฉันยังทำงานไม่เสร็จ"ผมพูดแต่สิงไม่ฟังผมเลย เขากดผมเข้าไปในรถยนต์อย่างไม่ใยดี ทำไมต้องรุ่นแรงด้วย
สิงสูดลมหายใจเข้าออกช้าๆ เหมือนจะระงับสติ
"เราจะไปหาที่คุยกัน เรื่องนั้น"สิง
ผมพอจะเดาได้ว่าคือเรื่องอะไร แต่ผมไม่พร้อมไงงงง รถเคลื่อนตัวออก
"ฉันยังไม่อยากคุย อยากอยู่คนเดียวสักพัก"
ผม
"เพราะอะไร ในขณะที่มึงขออยู่คนเดียวแล้วกูจะต้องอยู่แบบนี้อ่ะหรอ คุยให้รู้เรื่องดีกว่าว่าจะเอาแบบไหนกูไม่ชอบหนีปัญหา"สิง
"ลองห่างกันสักพักไหม เพื่ออะไรจะดีขึ้น"ผมพูดตามความคิด สิงเหยียบเบรกจนผมหน้าแทบถิ่ม ก่อนที่เขาจะหันมามองหน้าผมด้วยสายตาที่เดาอะไรไม่ได้เลย ผมได้แต่เงียบ
"ห่างหรอ? มึงจะพยายามทำเหมือนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนมึงจะปัดความรับผิดชอบ ที่ผ่านมามึงรู้สึกอย่างไงกับกู?"สิงถาม เขาจะให้ผมรับผิดชอบอะไรกัน
"นายต้องการอะไร?"ผม
"มึงคิดว่าที่กูทำกูไป กูต้องการอะไรล่ะ"สิง
"ฉันไม่รู้ คืนนั้นนายอาจจะเมาแล้วก็ไม่ได้ตั้งใจทำก็ได้"ผม
"กูตั้งใจ กูมีสติ กูไม่ได้เมาเหล้าไม่ได้กินกูจะเมาอะไรวะ!"สิงเริ่มใช้อารมณ์
"แล้วทำแบบนั้นทำไม?แค่อยากลองใช่ป่ะนายได้สิ่งที่ต้องการแล้วจะเอาอะไรอีก"ผม
"มึงเรียนเก่งนะแต่เรื่องนี้มึงโง่มาก มึงคิดว่าที่กุทำเพราะอยากลองหรอ มึงเห็นกูเป็นคนแบบไหน ถ้าเป็นคนอื่นได้มึงเสร็จมันก็ทิ้งมึงแล้ว กูทำแบบนั้นไหม มึงคิดไม่ได้จริงๆหรอว่ากูต้องการอะไร กูทำไปทำไม? "สิง ทำไมเขาไม่บอกให้จบๆไป ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาสื่อสักนิด
"ฉันไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้ฉันหิว"ผมตอบก่อนที่สิงจะถอนหายใจ
VOUS LISEZ
ยิ่งรักยิ่งแกล้ง(จบแล้ว)
Roman d'amour..เดียร์.. นี่มันเวรกรรมอะไรของผมวะถึงต้องมาเจอกับไอ้เสือคนที่ชอบแกล้งผมแถมยังชอบซ้ำเติมผมเวลาผมทำผิดพลาดด้วย ถ้าไม่ชอบหน้ากันก็อย่ามายุ่งสิ ทำแบบนี้ผมไม่ชอบเลย...>< กุเกียดมึงเสือ!! ..เสือ.. ใครบอกว่าผมไม่ชอบหน้า นี่ผมกำลังแสดงความรักในแบบของ...
