.... สิง.....
ผมเดินลงมาด้านล่างก่อนจะถอนหายใจ
"มันคุยด้วยยัง?" เสือถาม ผมส่ายหัว
"งานของเราทุกอย่างยังเหมือนเดิมนะ"
ผมย้ำ ใครจะไปรู้ล่ะว่าที่พ่อเรียกผมไปคุยจะคุยเรื่องพี่น้องคนละแม่ ที่ผ่านมาผมไม่รู้มาก่อนเลยว่าผมมีน้องชายไม่นับหมีนะ จนวันที่คุยกับพ่อ เสือคือน้องชายต่างแม่ของผมทีีใช้นามสกุลแม่มันส่วนผมใช้นามสกุลพ่อ พ่อแม่งร้ายว่ะมีบ้านเล็กไม่เคยบอก เรื่องนี้แม่เองก็รู้แล้วไม่ยอมบอกผมด้วย ในวันที่ผมกลับมาถึงบ้านผมบุกเข้าบ้านไอ่เสือเห็นมันนอนกกเมียผมอย่างสบายใจน่าโมโหจริงๆ ผมคุยเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างมันกับผม ทีแรกมันไม่เชื่อก็โทรไปคุยกับแม่มันและทั้งหมดมันเป็นความจริงมันเองก็ช็อกไม่แพ้ผมหรอกแถมมันทำทีท่าไม่ยอมรับผมเป็นพี่ชายด้วย เรื่องนั้นผมไม่สนเท่าเรื่องเดียร์ เดียร์นอนไข้ขึ้นจนผมแอบหวั่นว่าเขาจะเป็นหนักจนต้องเข้าโรงพยาบาลแต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี
"พ่อติดต่อมาบ้างไหม" ผมถามมัน เพราะพ่อไม่ค่อยจะโทรหาผม
"นานที" มันตอบ
"พรุ่งนี้กูว่าจะพาเดียร์กลับไปนอนบ้าน"
ผมบอกไอ้เสือ
"มันยอมไปหรอ" เสือถาม
"กุไม่รู้" ผมตอบ
"สมบัติพ่อยังหารสองกับกุได้เลย เมียมึงหารสองบ้างไม่ได้หรอ?" เสือถามด้วยน้ำเสียงกวนตีน
"มันไม่ใช่เรื่องที่สมควร!" ผม
"ดูท่ามึงจะหลงมันจนโงหัวไม่ขึ้นเน้าะ ไม่เคยเห็นใครง้อคนนักด้วยการจูบฝ่าเท้าเลย" เสือพูดด้วยน้ำเสียงกวนตีน
"มึงก็เหมือนกันปกติไม่ยอมกินของเหลือจะยอมอดนี่หว่า"ผมสวนกลับ
"กุเว้นให้เดียร์คนเดียว แล้วมันก็ไม่ใช่ของเหลือใครด้วย"เสือตอบกลับพร้อมกับมองขวางใส่ผม
"น้อยๆหน่อยเดียร์อ่ะพี่สะใภ้มึงนะ"ผม
"กุนับมึงเป็นญาติตอนไหน" เสือตอบกลับอย่างหัวเสีย
"ตอนกุยังไม่กลับมึงให้เดียร์ทำอะไรบ้าง"ผมถาม
"ซ้อมมวย ดูหนัง กินเหล้า ทำอาหาร"
เสือตอบ
"มึงจะฝึกเมียกุเป็นบัวขาวหรอไม่ต้องสอนมวยมันทำไมกุไม่อยากให้กล้ามแขนมันมีมันไม่สวย"ผมบอกอย่างหงุดหงิด คนเค้าสมส่วนพอดีมือน่าถนอมอยู่แล้วจะมาทำให้ล่ำทำไม
"เผื่อมันต้องใช้ยามจำเป็นมึงไม่ได้เป็นเงามันนะถึงจะตามติดมันได้ตลอดอ่ะ"
ที่เสือพูดก็ดูมีเหตุผล
"ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเดียร์ใช่ไหม"
ผมถาม
"จริงๆมีนะกับกระทิง"เสือบอกแล้วเล่าเหตุการณ์วันนั้นให้ฟัง ฟังจบแล้วผมรู้สึกอยากตอนไอ้ควายป่าขึ้นมาเลยจริงๆ
ไม่เคยอยากจับใครตอนเท่านี้เลย อย่าเจอกุรอบหน้านะกระทิงกล้าดีอย่างไงวะมาทำโรคจิตใส่เมียกู
"เออ แล้วมึงจะทำอย่างไงกับเดียร์ต่อ" เสือถามอย่างอยากรู้
"เดียร์ชอบของหวานกุว่าจะพาเดียร์ไปบุฟเฟ่ต์เค้กบ่ายนี้" ผมตอบ
"กูไปด้วย กุอยากกินของหวาน" เสือ
"เสืิอกเลยกุรู้นะว่ามึงจะไปทำไม" ผมรุ้ทัน มันตั้งใจจะไปเป็น กขค ผม
"ได้งั้นมึงก็รอดูแล้วกัน"เสือบอกก่อนจะเข้าห้องซ้อมมวย
..........บ่าย...........
ผมเตรียมตัวเสร็จแล้วเหลือบอกเดียร์
"เดียร์ครับบ่ายนี้เราไปบุฟเฟ่ต์เค้กนะ" ผมบอกอย่างนุ่มนวล ร่างบางแสดงหน้าตื่นเต้นออกมา
"เสือไปด้วยกันนะ" ฝันผมแทบสลาย
"จะดีหรอกุไม่อยากไปขัดจังหวะมึงสองคนเท่าไรเลย" เสือแสดง
"ไม่ขัดไปเถอะ" คนตัวเล็กพูด ไม่สนใจผมเลย
"ไปได้หรอสิง......?" มันถามเสียงกวนตีนใส่ผม
"ได้.....ไปหมดนี่แหละสนุกดี"ผมกัดฟันตอบ เราเดินทางมาสถานที่จัดบุฟเฟ่ต์ที่มีเฉพาะของหวานเท่านั้น
"หูยยยย...ของหวานเค้ามาแล้ว"เดียร์พูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะหันมายิ้มให้ผมพอผมยิ้มกลับเจ้าตัวก็รีบหุบยิ้มแล้วหันหน้าหนีทันที เราเลือกหาที่นั่งที่มีคนน้อย
"เดียร์เดี๋ยวพี่ไปตักให้"ผมบอกร่างบาง
"ไม่เดียร์อยากไปเลือกเอง" เดียร์บอก
"แต่ขายังไม่หายเจ็บนะ" ผม
"ไม่เป็นไรหายแล้ววว"ร่างเล็กตอบ เค้กมันเป็นยาดีจริงๆทำเอาเมียผมเดินคล่องไปเลย
"งั้นกุไปด้วย" เสือ ร่างเล็กยืนเลือกเค้กอย่างมีความสุขโดยมีสองเสือมองดูอยู่ไม่ห่าง พอเห็นคนรักของตัวเองดูมีความสุขยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก็ทำให้ทั้งคู่เผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว
"ขอโทษนะครับ มาคนเดียวหรือเปล่า"ผู้ชายหุ่นหมีเดินเข้ามาทักร่างบางที่กำลังเลือกของหวานอยู่โดยไม่ได้สังเกตุว่ามีดวงตาสองคู่กำลังมองพฤติกรรมเขา
"ผมหรอ?"คนตัวเล็กเอียงคอถามเพื่อความแน่ใจว่าชายตรงหน้าคุยกับเขา คนหุ่นหมีพยักหน้าพร้อมยิ้มให้
"มากับผัว!!!"ทั้งคู่ตอบพร้อมกัน ชายหุ่นหมีหันมามองก่อนจะเดินถอยออกไป
"ให้ตายเถอะ ห่างแค่นี้ยังมีคนเข้ามาจีบอีก"สิงบ่น
"ทำตัวน่าสนใจเกินไปหรือเปล่า ไม่น่าพาออกมาเลย"เสือพูดบ้าง นี่เป็นความผิดเขาหรอเขาก็แค่เลือกเค้กอยู่ดีๆ ร่างเล็กคิด
"อะไรเล่า"ร่างเล็กทำแก้มป่องใส่ ก่อนที่ทั้งหมดจะพากันกลับไปนั่งโต๊ะ
"ง่ำๆๆทั้งสองคนไม่กินหรอ"เดียร์ถามพร้อมกับกินเค้กอย่างมีความสุข
"กุไม่หิวเท่าไร เอ้ะ เค้กเลอะแก้มน่ะ" เสือตอบกับเอื้อมมือจะเช็ดให้ แต่สิงกลับปัดมือเสือออกอย่างอัตโนมัติ
"แก้มเมียกุ กุเช็ดเองได้"สิงบอกแล้วเช็ดเค้กที่เลอะแก้มออกมากินอย่างหงุดหงิด ร่างเล็กเห็นที่สิงทำหน้าก็ขึ้นสีทันที นี่ไงๆๆทำแบบนี้เดียร์ก็ใจอ่อนสิ จริงๆใจอ่อนตั้งแต่ชวนมากินบุฟเฟ่ต์
แย้ววววเจอแบบนี้ใจเดียร์ระทวยเลย ร่างบางคิดในใจ
"หวงเกินไปละ"เสือบอกกลับอย่างหงุดหงิด
ติ่งง...
เสียงแจ้งเตือมือถือเสือดัง มือหนาหยิบมาเปิดอ่านแล้วทำตาถลนใส่สิง สิงเห็นแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะถาม
"มีอะไรน่าตกใจรึไง ตามึงถึงจะล้นออกมานอกเบ้าอยู่แล้ว"สิงถามอย่างหงุดหงิด
"เปล่า....กูแค่คิดว่ามีเรื่องสนุกใกล้เข้ามาแล้วเพราะจะมีคนแถวนี้หัวร้อน"เสือยียวนกวนประสาท
"ไม่มีอะไรทำกุร้อนได้เท่าใครยุ่งกับเมียของกุ"
สิงบอกตามตรง ทำให้ร่างเล็กที่ได้ยินหน้าแดงอีกครั้ง
"เดียร์...หลังงานกีฬาเสร็จโรงเรียนเราเป็นตัวแทนรับบริจาคกอดเพื่อการกุศลเงินที่ได้จากบริจาคทางโรงเรียนจะเอาไปให้เด็กยากไร้"เสือบอกร่างเล็ก
"แล้วบอกกุทำไมอ่ะ"เดียร์ถามอย่างไม่เข้าใจ ทำไมต้องบอกเขาด้วยล่ะมันเกี่ยวกับเขาตรงไหน
"ก็เพราะว่าห้องเราต้องส่งตัวแทนไปห้องละห้าคนไง"เสือบอก
"อ้อ...แล้วทำไม"ร่างเล็กถามอีก ตอนนี้สิงเองก็เริ่มตะงิดๆแล้วว่ามันต้องเกี่ยวกับเดียร์แน่
"ก็ครูส่งมึงเป็นตัวแทนไปไง มีมึง กุ จอม นาย กับเป้"เสือพูดจบสิงก็ทุบโต๊ะทันที
"พี่ไม่ให้ไป เมียพี่ไม่ใช่ของสาธารณะหรือของบริจาคตามวัดนะทำไมต้องไปทำอะไรแบบนี้ด้วย!!!!"สิงพูดอย่างหัวร้อนและไม่พอใจสุดๆ เดียร์เองก็คาดไม่ถึงว่าทำไมเขาถึงถูกครูเลือกไปทำอะไรแบบนี้ด้วย
"กุบอกละจะมีคนหัวร้อน"เสือพูดอย่างพอใจ
"ฟังที่พี่บอกหรือเปล่าเดียร์"สิงถาม
"ไว้ค่อยคุยได้ไหมเดียร์ยังไม่ได้ฟังรายละเอียดจากครูเลยว่ามันเป็นอย่างไงกันแน่"
เดียร์ตอบกลับอย่างใจเย็น เสือไม่น่าเอาเรื่องแบบนี้มาพูดต่อหน้าพี่สิงเลยจงใจจะแกล้งพี่สิงสินะ เดียร์คิดพร้อมมองไปทางเสือที่กำลังยิ้มอยู่
YOU ARE READING
ยิ่งรักยิ่งแกล้ง(จบแล้ว)
Romance..เดียร์.. นี่มันเวรกรรมอะไรของผมวะถึงต้องมาเจอกับไอ้เสือคนที่ชอบแกล้งผมแถมยังชอบซ้ำเติมผมเวลาผมทำผิดพลาดด้วย ถ้าไม่ชอบหน้ากันก็อย่ามายุ่งสิ ทำแบบนี้ผมไม่ชอบเลย...>< กุเกียดมึงเสือ!! ..เสือ.. ใครบอกว่าผมไม่ชอบหน้า นี่ผมกำลังแสดงความรักในแบบของ...
