ยิ่งรักยิ่งแกล้ง​(จบแล้ว)​

บทที่27:พ่อลูกอ่อน

ผมมาถึงบ้านตัวเองเที่ยงกว่าๆ ก่อนเข้าบ้านเรา แวะทานข้าวเที่ยงด้วยกันโดยรับหมีจากโรงเรียนพิเศษมาด้วย ผมรู้สึกเหมือนโต๊ะข้างๆแอบถ่ายรูป เพราะได้ยินเสียงชัตเตอร์ แต่ก็ไม่ได้หันไปมอง รึผมอาจจะคิดไปเอง
"เข้ามาข้างในก่อนสิ"ผมเอ่ยชวน
"หมีอยากเข้าไป"
เสียงเด็กน้อยที่ติดตามมาด้วยเอ่ย
"กลับบ้านได้แล้วหมี"
สิงพูดเสียงเข้ม ทำเอาเด็กน้อยหงอย
"

ทำไมต้องดุด้วย"ผมถามน้ำเสียงไม่พอใจ
"ก็..."
"แวะแปปเดียวไม่ได้หรอ"ผมถามพร้อมอุ้มหมี
สิงมองผมด้วยท่าทางแปลกๆ
"ตามใจละกัน"สิงพูด
"งั้นตามเข้ามา"ผมพูดจบก็เดินนำเข้ามาก่อนจะหาที่นั่งให้หมีน้อย
"หมีกินขนมไหมครับพี่มีขนมเยอะเลย"ผม
เด็กน้อยทำท่าทางคิดก่อนจะบอก
"กินครับ ขอนมด้วย"หมีตอบ
"โอเคงั้นเดี๋ยวพี่มาเปิดการ์ตูนดูรอเลย"
ผมบอกกลับก่อนจะขยี้ผมหมีเล่น ส่วนสิงก็เอาแต่นั่งมองผมอย่างเดียว
ผมหาขนมไม่นานก็เอามาเสริฟให้หมีน้อย
กับสิงคงไม่ต้องถามโตขนาดนี้คงไปหาอะไรกินเองได้
"พี่เดียร์ไม่มีการบ้านหรอ?"คำถามนี้ทำเอาผมวิ่งขึ้นไปเอางานลงมาทำแทบไม่ทัน
"ทำไมไม่รู้จักจัดการให้เรียบร้อย"สิงกล่าวลอยๆ
"ว่าแต่เขาตัวเองทำเสร็จรึไง?"ผม
"ใครเขาทำการบ้านกันโตขนาดนี้แล้ว. จ้างสิ"
สิงตอบแบบชิวๆ
"แล้วเวลาสอบจ้างด้วยป่ะ"ผมถาม
"....."เงียบ ผมชนะฮ่ะฮา
"วิชาไหนที่ไม่เข้าใจให้ฉันลองช่วยก็ได้นะ"
ผมบอกอีกฝ่ายเพราะห้องท้ายคงง่ายกว่าห้องผมเยอะ ช่วยอีกฝ่ายติวก็ได้ความรู้ด้วย
"ทุกวิชาเลย"สิงตอบแบบนิ่งๆ
"เอิ่มม..หาเวลาว่างมาหาฉันเองละกัน"ผม
ผมพูดจบก็หันกลับมาสนใจการบ้านตัวเองต่อ
ประมาณเกือบชั่วโมงการบ้านผมก็เสร็จเรียบร้อย หันไปมองด้านหลังกเห็นว่าทั้งคู่หลับกันอย่างสบาย ผมเดินไปเช็คความทั้งคู่
เช็ดคราบนมมุมปากเด็กก่อนจะหาผ้าให้ห่ม
ตอนสองคนนี้นอนคู่กันเหมือนพ่อกับลูกเลยแฮะ น่ารักไปอีกแบบ
"อื้มม.."คนตัวใหญ่คราง ผมแอบถ่ายรูปสิงไว้กะจะแกล้งเขาตอนตื่น. ตอนนี้ผมก็รู้สึกง่วงเหมือนกันเวลาบ่ายนี่น่านอนจังแหะ
ผมนอนอีกด้านข้างๆหมีที่กั้นกลางผมกับสิงไว้
เด็กเล็กนี่น่ารักจริงๆผมกอดสิ่งมีชีวิตตัวกลมไว้ในอ้อมกอด
........สิง..........
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีตอนนี้เวลาก็ปาไปบ่ายสามครึ่งแล้ว. ปกติผมไม่นอนกลางวันนะทำไมถึงหลับได้. พึ่งสังเกตุเห็นเดียร์นอนหลับอยู่ใกล้ๆแถมยังกอดหมีไว้ไม่ให้ห่างอีก เหมือนจะสองคนนี้มีเคมีที่ตรงกันนะเข้ากันดีเหลือเกิน รอสองคนนี้ตื่นแล้วชวนไปเดินตลาดดีกว่าไหม ชีวิตผมคงมีสีสันกว่านี้ถ้ามีเดียร์มาอยู่ด้วย หรือผมจะลองหาวิธีชวนเดียร์มาอยู่ด้วยดีไหม. บอกมันยังไงดี
'มาใช้ชีวิตด้วยกันไหม'
'มาเป็นแม่ของลูกให้ผมทีสิ'
'มาอยู่ช่วยใช้ตังหน่อย'
'รบกวนมาเดินเคียงข้างกันได้ไหม'
ให้หัวผมตอนนี้มีแต่คำประโยคนี้โผล่มา. นี่มันประโยคขอแต่งงานนี่หว่า หุ้วว ผมฟุ้งซ่านพักหนึ่งก่อนจะคิดได้. ในเมื่อเดียร์ติดหมีก็ต้องใช้หมีให้เป็นประโยชน์
........เดียร์.......
"เสาร์ทิตย์มาเป็นพี่เลี้ยงหมีให้ทีดิ จ้าง"สิง
เขาบังคับผมใช่ไหม บอกกันดีๆเป็นป่ะนั่น
"หมีไม่มีเรียนพิเศษรึไง?"ผม
"มีแค่วันอาทิตย์เช้า"สิง
"ฉันไม่ค่อยว่างอ่ะ"ผม
"อืม..งั้นหมีคงต้องอยู่กับคนอื่น"สิงพูดแบบไม่ใส่ใจ
"หมีไม่เอา"เด็กค้าน
"ที่บ้านหมีไม่มีคนอื่นแล้วหรอ?"ผมถาม
"เสาร์อาทิตย์ไม่ค่อยมีใครว่าง"สิง ทำไมเขาไม่เลี้ยงเองอ่ะ-..-
"แล้วนาย?"ผมถาม
"ไม่หมีไม่อยู่กับพี่สิงนะ.."หมีค้าน แล้วหันมาเกาะขาเดียร์
"ทำไมเรื่องมากจังวะ!!"สิงดุเด็กน้อยเพราะมั่นไส้
"พูดดีๆดิสิหมียังเด็กอยู่นะ"เดียร์ดุตัวตัวโต
ถ้าสิงเลี้ยงหมีเองต้องดุหมีจนหมีเป็นเด็กมีปัญหาแน่
"เอ๊ะ!"สิงมองค้อนใส่ร่างบาง
"เดี๋ยวฉันไปดูให้ที่บ้านก็ได้ ถ้าว่างนะ"เดียร์
"ถือว่ารับปาก"สิงพูดเสียงเรียบ เดียร์อุ้มหมีไว้ในอกพร้อมกับโยกตัวไปมาอย่างมีความสุข สิงมองภาพตรงหน้าก่อนจะยิ้มกริ่มถ้าไม่ใช่คนนี้กุก็ไม่เอาใครแล้ว สิงคิดก่อนจะชวนเจ้าของบ้านไปตลาด
............เสือ..............
ผมเดินจงกรมอยู่ในบ้านอย่างหัวเสีย เดียร์นะเดียร์มือถือติดต่อได้แทนที่จะโทรกลับบ้างกลับมาถึงบ้านก็แทนที่จะบอกกุหน่อยแต่แม่งเสือกไม่สนใจกุเลยจะไม่ให้ผมหัวร้อนได้ไง แต่ผมก็ทำได้แค่เดินวนอยู่ในบ้านเหมือนคนบ้า
บุกตอนนี้ไม่ได้ผมไม่อยากซัดหน้าไอ้สิงต่อหน้าลูกน้อยของมัน ไม่อยากเป็นตัวอย่างแย่ๆให้กับเด็ก. สิงมันเข้าไปในบ้านนานผิดปกติ อยากจะเข้าไปดูว่ามันทำอะไรกันก็ไม่ได้ รอให้สิงกลับไปก่อนเถอะกุบุกบ้านมึงแน่
ไม่นานผมก็ได้ยินเสียงรถสตาร์ท และออกประตูที่หน้าต่าง ก็เห็นว่าสิงกับลูกน้อยมัน กำลังขี่รถออกไป แต่มีไอ้เตี้ยไปด้วยไอ้เหี้ยสิงกะ จะเอาเวลาทั้งชีวิต ของไอ้เตี้ยไปหมดเลยหรอวะ ไม่เผื่อแผ่คนอื่นบ้างเลยหรือไง เหมาหมดเสาร์อาทิตย์แบบนี้ผมจะได้อยู่กะไอ้เตี้ยตอนไหนนน ฝากไว้ก่อนอย่าให้ถึงทีกุนะสิงง กุจะทบเวลาที่มึงเอาของเดียร์ไปมาให้หมดเลยยย