ยิ่งรักยิ่งแกล้ง​(จบแล้ว)​

บทที่ 50 : คำอธิบาย

.....สิง.....
ผมนั่งมองคนตรงข้ามที่ตอนนี้กำลังดูเมนูอาหารอยู่ หลังจากเราคุยกันไม่รู้เรื่องทั้งทีี่ใช้ภาษาเดียวกัน ผมก็พาคนดื้อมาหาข้าวกิน มันคงยังไม่พร้อมคุยจริงๆ แต่ผมก็จะคุย มันทำไมโง่จังหรือว่าผมสื่อสารไม่รู้เรื่อง
"ผมขอเอาเป็นข้าวแกงเขียวหวานไก่ทอด สองที่แล้วก็น้ำสับปะรดปั่น น้ำเปล่า ของหวานเดี๋ยวสั่งทีหลังเน้าะ"มันบอกเด็กเสิร์ฟ
"เอาเบียร์มาสองขวด"ผมสั่งบ้าง ผมตั้งใจจะขอมันเป็นแฟนวันนี้แต่เอาจริงๆผมก็ไม่กล้าพูดเท่าไร ผมสังเกตเห็นว่ากลุ่มเด็กวัยรุ่นโต๊ะข้างๆมองมาที่มันบ่อย ส่วนมันก็ไม่รู้ตัวตามเคยนั่งเขี่ยมือถือแล้วยิ้มทำเอาผมต้องแย่งมือถือมันมาดู
"เอาคืนมาา"เดียร์โวย
"ดูอะไรนักหนา หมดเวลาเล่นแล้ว"ผม
"แล้วจะให้ทำอะไรอาหารยังไม่มาเลย"มันหน้างอใส่
"เดี๋ยวคืนหลังคุยเรื่องของเราเสร็จ ถ้าอยากเล่นก็เอามือถือกุไปเล่นก่อน"ผมยื่นเครื่องผมให้ มันก็รับไปเล่นได้สักพักก่อนที่มันจะเงียบแล้วเปลี่ยนสีหน้าไป  หน้ามันบึ้งจนผมต้องแย่งโทรศัพท์คืน ไหนอะไรทำให้หน้างอ
ผมมองจอมือถือตัวเองก็ถึงกับสตั้ท
แก้ม:พี่สิงหายไปเลยนะคะ คิดถึงวันเก่าที่เรานอนด้วยกัน
เด็กเก่าผมทักเข้ามาพร้อมกับส่งรูปที่ผมเคยไปนอนด้วยทีีโรงแรมมาให้ ชิบหายละ เรื่องมันผ่านมานานแล้วก่อนที่ผมจะเจอเดียร์อีก มันจะทักมาส่งรูปมาทำไมวะ กูยังคุยกับเดียร์ไม่เข้าใจเลยแล้วเจอแบบนี้จะยอมคุยไหม โอ้ยยยอิน้องแก้ม ผมรีบบ็อกเฟซเด็กคนนี้อย่างเร็ว แล้วหันไปมองอีกคนที่ตอนนี้สีหน้าเริ่มไม่ดีแล้ว
"ฉันขอมือถือคืนด้วย"เดียร์บอกอย่างนิ่งๆผมยื่นมือถือมันคืนกลับไป
"คือว่า.."
"ฮัลโหลจอม อยู่ไหน"มันไม่ฟังอะไรผมแล้วความรู้สึกตอนนี้เหมือนมันกำลังจะไป ผมกำลังจะเสียเดียร์ไป ผมแย่งมือถือกลับมาอีกครั้งแล้วปิดเครื่องอย่างเร็ว
"สิง! เอาคืนมา"เดียร์
"อย่าพึ่งโมโหได้ไหม เดี๋ยวจะอธิบายให้ฟัง"อาหารมาเสิร์ฟเดียร์นั่งกอดอกนิ่งไม่ยอมแตะ
"กินข้าวสิ หิวไม่ใช่หรือไง"ผม มันหลับตาหายใจเข้าออกก่อนจะลุกขึ้น
"ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ"เดียร์พูดแล้วเดินออกไป
ผมไม่รู้ว่าควรตามไปไหมหรือว่าต้องรออยู่ตรงนี้ ผมให้เวลาเข้าห้องน้ำแค่15นาทีนะ ถ้าไม่มาจะตามถึงที่เลย  ผมรอจนครบตามเวลาที่กำหนด ผมเช็คบิลค่าอาหารก่อนจะออกจากร้าน ผมเข้ามาในห้องน้ำพร้อมกับเรียกชื่อคนที่มาด้วย ไม่มีเสียงตอบรับ จะโทรตามก็ไม่ได้โทรศัพท์มันอยู่ที่ผม ผมไล่เดินหาทุกมุมในที่ๆคิดว่ามันจะไป ผมโคตรหงุดหงิดเลยตอนนี้ไม่น่าปล่อยให้มันมาคนเดียว แล้วก็ไม่น่าพลาดให้เกิดเรื่องแบบนี้ได้เราจะคุยด้วยกันดีๆได้อยู่แล้ว ผมไล่ขี่รถตามหาก็ไม่เจอมันจะไปทางไหนได้วะ ดึกขนาดนี้แล้วไม่ทำให้หวง ไม่ทำให้ห่วงสักวันจะได้ไหม ผมร้อนใจกว่าเก่ายังไม่ทันได้อธิบายอะไรเลยก็เดินหนีออกมาแล้วไอ้เด็กใจเซาะไม่กล้าเผชิญหน้ากับปัญหา ระหว่างที่กำลังมองหามันสายตาก็ไปหยุดที่ร่างใครคนหนึ่งผมมั่นใจมากว่าเป็นเดียร์แน่ๆ แต่ทำไมถึงไปนั่งรวมกับกลุ่มวัยรุ่นพวกนั้นที่กำลังกินเหล้าอยู่
"เดียร์!!!"ผมเรียกพร้อมเดินเข้ามาหาเขา ร่างบางมีสีหน้าตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยังทำเมินผม
"กลับบ้าน!!"ผมกระชากแขนเล็กมา
"ตัวเล็กจะกลับแล้วหรอ?"หนึ่งในกลุ่มถาม
"ก็เราบอกแล้วว่าให้ไปส่งเราก่อน"มันตอบอย่างหงุดหงิด ผมลากเดียร์กลับมาที่รถ ท่าทางเหมือนจะกินเหล้าเข้าไปด้วย กุให้มึงเข้าห้องน้ำ15นาที มึงนี่เร็วจริง
"ทำไมทำแบบนี้วะ!!!!"ผมถามมันพร้อมออกรถอย่างโมโห มันนั่งนิ่งหันหน้าออกหนีไม่ฟัง
กว่าจะขับถึงบ้านคนข้างๆผมก็หลับสะแล้ว
ผมอุ้มเดียร์ไปที่เตียงก่อนจะเช็ดตัวเปลี่ยนชุดให้ ผมมองรอยบนตัวเดียร์ที่ตอนนี้เริ่มจางแล้ว รอยก็มีคนอื่นยังจะมายุ่งอีกนะ กลัวว่ากว่าจะถึงวันพรุ่งนี้ใจเดียร์จะเปลี่ยนไปหมดแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นคนที่เสียใจมากที่สุดจะเป็นผมเองนี่แหละ แล้วเขาก็จะหนีผมไปอีกครั้งนี้ผมลงกรทุกอย่างเพิ่มถ้าคิดจะออกห้องต้องเอากุญแจที่ผม ทำห้องปิดตายไปเลยดีไหมจะได้ไม่หนีไปไหนอีก ผมจัดการทั้งตัวมันและผมเสร็จก็เตรียมตัวนอน ผมมองร่างเล็กในอ้อมกอดผม ผมไม่ต้องการให้นี่เป็นกอดสุดท้าย ผมกระชับกอดให้แน่น ถ้าพรุ่งนี้เราคุยกันเข้าใจกันดีทุกอย่างแล้วผมจะมีแค่มันคนเดียว
....เช้า....
ร่างเล็กนั่งหน้างอเพราะไม่ได้กลับห้องไปเอาหนังสือ
"จะไปโรงเรียนได้ยัง"เดียร์
"ถ้าเราคุยกันเข้าใจก็ไปได้"ผม
"ว่ามาฉันพร้อมละ"มัน
"เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดกูตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้กูอยากอยู่กับมึงกูอยากให้มึงเป็นของกูแล้วก็เรื่องผู้หญิงที่ส่งรูปมาเมื่อวานเป็นเด็กเก่ากูเราไม่ได้ติดต่อกันนานแล้วตั้งแต่กูเจอมึงกูก็ไม่ได้คุยกับน้องเขาอยากให้มึงเข้าใจ"ผมกลั้นใจพูดรวดเดียวจบ
"แล้วนายคิดว่าฉันจะคบกับผู้ชายที่มีอะไรกับผู้หญิงแล้วก็เลิกติดต่อไหม?"มันถามผมกับคำถามนี้ทำเอาผมไปไม่ถูก
"ตอนที่กูเลิกคุยกับน้องเขาน้องเขามีแฟนแล้วนะแต่ไม่รู้ทำไมเมื่อวานถึงทักกูมากูไม่ใช่คนได้แล้วทิ้งมึงก็รู้อยู่"ผม
"ขอถามตรงๆที่บอกว่าอยากให้ฉันเป็นของนายนายรู้สึกอะไรกับฉันหรือเปล่า?"เดียร์ถามก่อนจะหลบหน้า
"รู้สึกรู้สึกมากด้วยดูไม่ออกหรอว่ารู้สึกยังไง แล้วมึงรู้สึกกับกูแบบไหน"ผมตอบผมยังไม่ใจพอที่จะพูดคำว่ารักแต่ความรู้สึกที่ผมมีมันมากกว่ารัก
"ฉันก็รู้สึกดีกับนายนะแต่มันไม่เร็วไปหรอที่เราจะคบกัน ฉันรู้สึกว่าฉันยังไม่รู้จักนายดีพอเท่าไร "มัน
"สำหรับกูมันไม่เร็วเลยของแบบนี้มันไม่ได้อยู่ที่เวลามึงจะปฏิเสธกูใช่ไหม"ผมกลั้นใจถามอีกรอบ
"ฉันยังไม่รู้ใจตัวเองขอฉันดูนายอีกสักพักได้ไหมทั้งเรื่องการกระทำ เรื่องผู้หญิงฉันยังไม่แน่ใจ"เดียร์ ผมพยักหน้าด้วยความเข้าใจแต่ผมก็ยังไม่โอเคอยู่ดีมันไม่ใช่คำตอบที่ผมต้องการ
"จะดูนานแค่ไหน?"ผมถามเสียงนิ่ง
"ไม่มีกำหนดแต่ถ้านายรอคำตอบจากฉันไม่ได้ก็แล้วแต่นายเลย"ร่างเล็กตอบกลับมันคงไม่ได้ปล่อยให้ผมรอเก้อใช่ไหม
"ได้ดิแต่ระหว่างที่กูรอคำตอบมึงช่วยน้อยๆกับผู้ชายคนอื่นจะได้ไหมกูไม่อยากทำร้ายใครแล้วกูจะไม่เข้าใกล้ผู้หญิงคนอื่นเหมือนกันกูจะทำให้มึงเห็นว่ากูจริงจังกับมึงแค่ไหน"ผมพูดเสียงเข้มหวังว่ามันคงจะทำตามเงื่อนไข
"ฉันจะพยายามเท่าที่ทำได้"มัน
"กูไม่อยากจะพูดแต่กูขอมีสิทธิ์ในตัวมึงมากกว่าคนอื่นได้หรือเปล่าและกูจะไม่พูดเรื่องของเราให้ใครรู้รู้แค่เราสองคนมึงจะได้สบายใจ"ผม ความรู้สึกผมตอนนี้เหมือนเรากำลังแอบคบกันโดยไม่เปิดเผยให้ใครรู้ผมรู้สึกอึดอัดขึ้นมา
"ถ้านายสัญญาว่าจะไม่พูดเรื่องนี้กับใครฉันก็โอเค"เดียร์
"ตามนี้นะ เราไปหาอะไรกินกันดีกว่า" ผมว่าขึ้นก่อนจะเตรียมเอื้อมมือไปกอดคอกันแต่มันกลับเอี่ยวตัวนี้
"ห้ามแสดงให้คนอื่นเห็น มันผิดปกติเกินไป รักษาระยะห่างด้วย"มันว่า
"แล้วกูทำอะไรได้บ้าง?"ผมถามด้วยความรู้สึกน้อยใจเหมือนไม่มีสิทธิ์ทำอะไรเลย มันนิ่งเลือกที่จะไม่ตอบแล้วเดินลงไปรอที่รถ