...... สิง......
ผมกำลังเดินทางกลับบ้านคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่นี่มีเดียร์กำลังรอผมอยู่ ใจผมตอนนี้ ไม่ได้อยู่กับตัวแล้วมันอยู่กับเดียร์ตั้งแต่วันที่เราห่างกันผมเอาแต่คิดถึงเขาตลอดเวลา เป็นอะไรที่ทรมาน
ผมไม่สามารถติดต่อกลับไปหาเดียร์ได้แม้แต่สักนิด
หากผมทำงานพลาดพวกนั้นจะได้ไม่สามารถสาวไปถึงตัวเดียร์ได้ พอมาเปิดข้อความอ่านย้อนหลังก็ทำเอาผมน้ำตาไหล มีแต่ข้อความเดียร์ส่งมาบอกว่าทั้งรักทั้งคิดถึงเขารอผมอยู่ ก็คงจะเป็นความรู้สึกเดียวกันที่ผมกำลังเป็นตอนนี้
ผมใช้เวลานานถึง 1 อาทิตย์ในการทำงานครั้งนี้ให้สำเร็จ ต้องแฝงตัวเข้าไปเป็นหนึ่งในแก๊งของพวกมัน แล้วขโมยแผ่นดิสที่เป็นหลักฐานทำลายพวกมันมา แก๊งที่ผมเข้าไปแฝงตัวทำงานด้วยเป็นคู่แข่งของพ่อผมเอง
เราเจรจาเรื่องหุ้นไม่สำเร็จเมื่อไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล พวกมันไม่รู้จักผมรู้แค่ว่าเหมราชมีลูกชายสามคน
ก่อนเข้าแก๊งพวกมันให้ผมสักเลือกมา 1 รูปซึ่งเป็นกฏที่ปัญญาอ่อนมาก ในหัวผมตอนนั้นผมคิดถึงแค่เดียร์คนเดียวเลยเลือกสักรูปกวาง ไม่รู้ว่าถ้าเดียร์เห็นจะบ่นหรือเปล่า
ผมเลี้ยวรถเข้าคฤหาสน์หลังใหญ่แน่นอนว่ามีพ่อกำลังยืนรอผมอยู่
" ทำไมงานครั้งนี้ช้าจัง"
เจอหน้าก็บ่นกันเลยนะ
" ผมทำสำเร็จแล้วกัน"
ผมตอบพร้อมกับยื่นแผ่นดิสก์ให้กับเขา เขายิ้มก่อนจะเอ่ย
" แกทำงานสำเร็จฉันก็จะทำตามข้อตกลงที่เราเคยพูดกัน"
" ขอบคุณครับ" ผม
" รีบขึ้นห้องเร็วเข้ามีคนกำลังรอแกอยู่"
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร ผมจ่ำฝีเท้าอย่างเร็ว ผมหยุดอยู่หน้าประตูห้องตัวเองบานใหญ่ คิดถึง.. คิดถึงใจจะขาดแล้ว
แกร่ก....
ผมเปิดประตูเข้าไปก็เห็นร่างบางกำลังนอนจมกับเตียงอยู่
أنت تقرأ
ยิ่งรักยิ่งแกล้ง(จบแล้ว)
عاطفية..เดียร์.. นี่มันเวรกรรมอะไรของผมวะถึงต้องมาเจอกับไอ้เสือคนที่ชอบแกล้งผมแถมยังชอบซ้ำเติมผมเวลาผมทำผิดพลาดด้วย ถ้าไม่ชอบหน้ากันก็อย่ามายุ่งสิ ทำแบบนี้ผมไม่ชอบเลย...>< กุเกียดมึงเสือ!! ..เสือ.. ใครบอกว่าผมไม่ชอบหน้า นี่ผมกำลังแสดงความรักในแบบของ...
