ยิ่งรักยิ่งแกล้ง​(จบแล้ว)​

บทที่ 37 : มาได้ไง

....เสือ....
ผมนอนโรงพยาบาลวันที่ 2 แล้วใจคอเตี้ยจะไม่มาดูผมจริงๆหรออย่างน้อยก็น่าจะมาในฐานะเพื่อนผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันแย่ตอนนี้ผมก็สำนึกแล้วผมอยากจะขอโทษมัน และอ้างว่าทุกอย่างที่ทำเพราะผมเมา อีก 3 วันผมก็คงจะได้ออกจากที่นี่ไอ้ห่าสิงมันทำผมแสบมาก ผมไม่คิดว่ามันจะมีแรงเยอะมากขนาดนั้นวางมวยกับมันกี่ทีผมว่าเราสองคนก็สูสีกันแต่ครั้งนี้มันทำไมถึงได้มีแรงมากมายขนาดนั้นมันเป็นอะไรกันแน่พอคิดเรื่องมันผมก็เริ่มหวั่นๆขนาดพวกผมรุมมันแล้วพวกผมยังสู้ไม่ได้ ไอ้นี่อันตรายจริงๆ ถ้าผมจะออกจากโรงพยาบาลผมคงห่างๆมันก่อน ต้องไปตั้งหลักก่อน แล้วจะพาพี่ก็ทิ้งไปเอาคืนมัน
"เสือหมอบอกว่าพวกกุได้ออกพรุ่งนี้ แต่พวกกุจะพากันมาผลัดเฝ้ามึงนะ"นายมาบอกผม
"อืม"ผม จริงๆเรื่องนี้ผู้ปกครองผมรู้แล้ว แต่เราอยู่กันคนละที่เลยมาหากันไม่ได้
"เรื่องไอ่สิง"นาย
"กุเอาคืนแน่ ทำกุขนาดนี้"ผมรีบสวน
"กุว่าใช้กำลังมันไม่ได้ผลไอ้นี่มันเก่ง ต้องเล่นที่จุดอ่อนมัน"
พี่กระทิงพูด พี่กระทิงมาเยี่ยมผมทันทีที่รู้ข่าวสิ่งที่พี่กระทิงพูดมาทำให้ผมรู้สึกไม่พอใจเพราะจุดอ่อนไอ้สิงมันคือเดียร์ ผมไม่น่าทำให้เดียร์ ต้องมาเจอเรื่องแย่ๆแบบนี้เลยวันนั้นผมไม่น่าปากหมา ทีนี้เดียร์คงจะได้อยู่อย่างไม่สงบแน่
"วิธีอื่นดีไหม เรื่องนี้ไอ้เตี้ยมันไม่เกี่ยว"ผม
"นั่นสิพี่"นายออกความเห็น
"เสือ อย่าใจอ่อนสิมึงคิดอะไรทำไมกุจะไม่รู้ อย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาป่นกับเรื่องนี้สิ "กระทิง
ผมถึงกับพูดไม่ออก ไม่คิดว่าพี่กระทิงจะดูออก ผมว่าผมก็นิ่งๆแล้ว
"ไอ่เสือมันไม่ได้ชอบเดียร์นะพี่กระทิง ผมต่างหากที่ชอบ"นายพูด
"อย่างมึงเรียกว่าอยากได้ มันต่างกัน!"พี่กระทิงเถียงกลับ เราคุยกันเรื่องไอ่สิงนานพอควรพร้อมกับวางแผนว่าจะทำอย่างไง ผมรอบถอนหายใจอยู่หลายทีระหว่างฟังแผนการพี่กระทิง ไอ้เตี้ยมันโกธรผมอยู่ผมไม่อยากทำให้มันรู้สึกแย่ไปกว่านี้นี่
...เดียร์....
"ฮัดดชิ้วววว"ใครนินทาผมม
"ล้า ลาลาลา​ ลาล้าลาลาลาล้้าลันลา" ผมนั่งฟังเสียงจอมโหยหวน มารับชั่วโมง เขาอารมณ์ดีตั้งแต่รู้ว่า ตัวเองจะได้ออกจากโรงพยาบาลเย็นวันนี้ ทั้งหนวกหูทั้งขำ
" ดีใจอะไรขนาดนั้น " ผมถามขัดจังหวะ
" ดีใจดิออกจากโรงบาลไม่เท่าไหร่หรอกแต่เดียร์​จะไปอยู่ที่บ้านด้วยนี่สิดีใจมากกกก" เขาตอบกลับด้วยสีหน้าเบิกบาน
"เกิ้นนน"ผม จริงๆผมอยากให้เขานอนพักอีก สองสาม วันนะแต่จะเจ้าตัวไม่ยอมเลย ร่างกายเขาฟื้นตัวค่อนข้างเร็วเลยทีเดียว อาจ เป็นเพราะว่าเขานักกีฬา ออกกำลังทุกวันร่างกายจึงฟื้นตัวเร็ว
"เดียร์ ต่อไปนี้กุจะอยู่กับมึงไม่ห่างเลย"จอม
" มึงเป็นเงากูหรอไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้"ผม
" กูสิงมึงได้กูสิงมึงไปล่ะ"จอม เราเดินทาง มาบ้านจอม ใช้เวลาเพียงชั่วโมงกว่าก็มาถึงสิงจะรู้หรือยัง ว่าจอมออกจากโรงพยาบาลแล้ว ผมต้องส่งข้อความไปบอกเขา
ผม:จอมออกโรงพยาบาลแล้ว
สิง:แล้วอยู่ไหน
ผม:บ้านจอม
สิง:ส่งโลมา
ผมเลือกที่จะอ่านแล้วไม่ตอบเพราะผมรู้ดีว่าจอมไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายในพื้นที่ส่วนตัวเขาแต่ยังไงผมก็จะทำให้จอมไปขอโทษสิงให้ได้
"อยากกินไก่อ่ะสั่ง KFCมากินกันเถอะ " เสียงจอมเอ่ยขึ้น
"เอาสิ"ผม
" พรุ่งนี้จะไปโรงเรียนไหวไหม"ผมถาม
" ไม่รู้ดูอาการก่อนสิ แต่มึงไปเรียนเลยไม่ต้องห่วงกู ไม่ดิ มึงต้องอยู่ดูแลกูเคป่ะ"จอม
"รู้แล้วน่าาา" ผมกดมือถือสั่งไก่ตามที่จอมต้องการเรารอไม่นานอาหารก็มาส่งถึงบ้าน
จอมกินมันอย่าง​อร่อย เขาคงจะเบื่ออาหารโรงพยาบาล
" กินดีๆกินยังไงให้เลอะปาก " ผมหยิบทิชชู่เช็ดที่มุมปากของคนตัวใหญ่กว่าซึ่งตอนนี้เขาเอาแต่มองผมแล้วอมยิ้มไปมา
"ก็มันอร่อย"จอมตอบ
" กินเสร็จแล้วก็อย่าลืมกินยา "ผม
" เดียร์ อยากกินต้มจืด ทำให้หน่อยยย"จอม
" มึงแดกไก่ให้หมดก่อนไหม"ผม มันจะกินเยอะไปแล้วนะ
" ไก่ก็ส่วนไก่สิ กูอยากกินกับข้าวฝีมือมึง ทำให้หน่อยนะกูป่วยอยู่เนี่ย จะได้หายเร็วๆ "
จอมงอแงใส่ผมผมได้แต่ส่ายหัวไปมาแล้วยอมทำตามที่มันขอ
" เออๆก็ได้มึงกินเสร็จกินยาแล้วไปอาบน้ำเลยนะ"
ผมสั่ง
"ครับแม่"จอมขานรับก่อนจะตั้งหน้าตั้งตากิน
เวลาผ่านไปอย่างเร็วตอนนี้ ก็ปาไป 2 ทุ่มแล้ว
" ไปอาบน้ำทำไมต้องให้บอกซ้ำฮะ " ผมดุ
" แป๊บนึง ขอเล่นเกมก่อน เอ่อเท้ามึงเป็นไงมั่ง พรุ่งนี้ต้องไปล้างแผลนี่ "จอมบอกกลับ
" ไม่ค่อยปวดแล้ว ดีขึ้นแล้วล่ะ"ผม
" กูไปเพื่อนนะพรุ่งนี้"จอม
" มึงนอนพักไปเถอะกูไปเองได้"ผม
" ไม่ขัดใจกูสักรอบได้ป่ะ " จอมพูดทั้งที่ตายังมองจอคอมไม่ละ ผมได้ยินเสียงรถเครื่องดังออกมาจากนอกบ้าน
" จอมมึงสั่งอะไรมากินอีกไก่กินไปไม่อิ่มหรอต้มจืดกุอีกกินเข้าไป"ผม
" ชูชิกูอยากกินชูชิอ่ะ หรือมึงจะให้กูกินมึงแทน "จอม
"อ่ะๆ แดกไปเอาให้อ้วน จะได้ไม่ต้องเป็นนักกีฬา"ผม
"แค่นี้เอง ไปรับของให้กูหน่อย"จอมสั่งผม
ไอ้นี่ได้ทีใช้ใหญ่หายดีก่อนเถอะมึง เดี๋ยวรู้เลย ผมเดินมารับชูชิที่หน้าประตูก่อนจะเดินกลับเข้าไปไม่นานก็มีเสียงรถดังมาจากข้างนอกอีก
" ครั้งนี้มึงสั่งอะไร "ผมถาม
"กูยังไม่ได้สั่งอะไรนะแค่นี้ก็กินจะไม่หมดละ "
ถ้าจอมไม่ได้สั่งแล้วนั้นรถอะไรล่ะ ผมเปิดประตูออกมาดู ก็เจอ....
" แบตหมดหรอถึงไม่ตอบแชทกู"สิงพูดอย่างหงุดหงิด เขาไม่ลงจากมอไซต์
" มาได้ไง ทำไมถึงรู้.."ผมถามอย่างงงๆทำไมสิงถึงรู้ทางมาบ้านจอม นอกจากผมก็แทบไม่มีเพื่อนในห้องคนไหนที่รู้จักบ้านจอมเลยเพราะเขาไม่ชอบพาใครมาบ้าน
" มันไม่สำคัญหรอกถ้ากูจะมาหามึงจริงๆขึ้นรถมาเรามีเรื่องต้องคุยกัน "
สิงสั่งผม
" จะไปไหนวันนี้ฉันจะนอนที่นี่ "ผม
" จะออกไปกับกูดีๆหรือให้กูเป็นฝ่ายเข้าไป?"สิงถามเสียงนิ่ง..