บทที่ 122 : ยอมร​ับความ​จริง

86 3 0
                                    

... เสือ....
ผมไม่คิดเลยว่าวันนี้จะมาถึง​ ไม่คิดว่าเดียร์​มันจะเอาสิงจริงๆจัง​ๆไม่คิดว่าผมจะต้องมางานแต่งของคนที่ผมรักมากโคตรจะช้ำใจเลย
ทั้งๆที่ผมเองก็มีคุณสมบัติดีพอที่จะได้ยืนอยู่ตำแหน่งนั้นแต่ทำไมเดียร์ถึงไม่เลือกผม วันนี้ผมมานั่งเฝ้าเดียร์​ถ่ายพรีเว็ดดิ้ง​ ใบหน้า​สวยนั้นกำลัง​ยิ้มอย่าง​มีความสุข​เป็น​รอยยิ้มที่ใครได้เห็​นก็ต้องยิ้มตาม​
"เบาได้​ก็​เบานะลูก​ เดียร์​จะ​แต่งงานกับพี่ชายของลูก​แล้ว"
คนเป็น​พ่อเอ่ยขึ้น​
"ผม​รู้​แต่ผมรักเดียร์​ก่อนนะพ่อ"
ผมตอบ​ เขาหันมามอง​อย่าง​ไม่เชื่อ​หู​  เป็น​ครั้งแรก​ที่ผมยอมเรียกเขาว่าพ่อ
"ผมเรียกพ่อเพราะว่าเดียร์​ต้องการ​แบบนั้น​ ยังไง​ผมก็​จะรอเดียร์.. ผม​จะ​เป็น​บ้านหลัง​ที่​สองให้เดียร์​เอง"
ผมบอก
"เดียร์​นี่มีอิทธิพล​ต่อลูกพ่อทั้งสองคนจริง​ๆ"
เหมเอ่ย
"ผมไม่อยากให้เดียร์​แต่งงาน..ผมรักเดียร์​ตั้งแต่เราอยู่อนุบาล​แล้วผมตามหามาเดียร์​ตลอด.. แล้วทำไมถึงเป็น​สิงที่ได้อยู่​ข้างเดียร์​"
ผมบอกอย่าง​เศร้า​
"ลูก​รักเดียร์​หรือลูกหลงเดียร์? "
เขาถามพร้อมจับไหล่
"รักสิ.. ผมแยกออกนะว่ารักกับหลงเป็น​แบบไหน"
ผมเถียง​กลับ
"ถ้าลูก​รักเดียร์​ลูก​ต้องอยากเห็​นเขามีความสุขกับสิ่งที่เขาเลือก...ลูก​รักเขาลูกจะต้อง​อยู่​ข้างๆเขาในเวลาที่เขาต้องการ​ใครสักคน.. แต่ถ้าลูก​หลงลูกจะอยากยึดติดเดียร์​ไว้กับตัวเอง"
พ่อพูด​   มันฟังดูมีเหตุผล​ ผมต้อง​ยินดีกับเดียร์​สิ.. เดียร์​เลือกแล้วและผมก็จะอยู่ข้างๆเดียร์​ในวันที่เดียร์​ต้องการ​ใครสักคน​ ร่างบางตรงเข้ามาหาผมพร้อมพี่ชายเฮงซวย​(?)​
"ร้อน​จริงๆขอน้ำหน่อย​"
ผมยื่นแก้วในร่างเล็กดูด​ กลิ่นตัวหอมเป็น​บ้าเลย​ เดียร์​ใส่​ชุด​นี้แล้ว​เหมือน​เจ้าหญิง​จริงๆผมอยาก​จะเล่น​บทเป็น​เจ้าชายบ้างจัง
"อ่าขอบใจ"
เดียร์​พูด​
"ของมึง!"
ผมยื่นขวดน้ำดื่มให้สิงด้วยหน้าขมวด
มันยิ้ม
"อยาก​ลองถ่ายคู่​กับ​เดียร์​ไหมกูถ่ายเสร็จ​แล้ว​ถือว่าช่วยแม่เดียร์​พรีเซนต์​ร้านด้วย"
สิงบอก.. ท่าทาง​ผม​แสดง​ออกชัดเลยรึไงว่าโหนหาเดียร์​มากขนาด​นั้น​
"เดียร์​ว่าไงกุก็ว่างั้น"
"มาสิ"
ร่างเล็กบอก​ ผมเดินเข้ากล้องคู่กับเดียร์​ก่อน​จะ​โพสต์​ท่าตามที่ตากล้อง​บอก​ ผมจะเก็บรูปนี้ไว้กับตัวตลอดเลย
"เคครับ.. เจ้าบ่าวโอบเอวเจ้่่าสาวแล้วมองตากันนิดหนึ่ง..."
ตากล้อง​ ผมทำตามอย่างง่ายดาย​
"ขยับหน้า​เข้าหา​กัน​อีก.. "
โอ้ยยยเขินเว้ย
"เจ้่าสาวเอาหน้าชิดอกเจ้าบ่าวหน่อย​ เหมือน​กำลัง​ฟังเสียง​หัวใจ​"
ไอ้เหี้ยยเอ้ยย><..
ตุ้บๆๆๆๆ
"เสือ​หัวใจ​มึง​เต้นแรงมาก"
ร่างบางทัก
"เอ้อ.. กู​รู้​หัวใจ​กู​กู​รู้​ดี"
ตอบทำเสียงดุกลบเกลื่อน​ความรู้สึก​เขิน​ จะทักทำไม
"ไม่สบายรึเปล่า?"
  ไม่ถามเปล่าเอามือมาอังหน้าผากผมอีก  กุแค่เขินมึงเว้ยยย
" ไม่​ๆแค่อากาศ​ร้อน​"
ผมตอบ​ ทำเป็น​เมินใส่มัน
"สวยครับ​สวย.. ทีนี้เจ้าบ่าวช่วยอุ้มเจ้าสาวแล้วเอาหน้าชิดกันหน่อยนะครับ​เหมือน​กำลัง​จะจูบ"
ท่าเหี้ยอะไรช่างสรรหา​จริง​ ผมถึงกับเสียอาการทันทีเมื่อได้ฟังคำสั่งตากล้อง​
"เดี๋ยว​นะ!​เมื่อ​กี้ผมถ่ายจริงไม่เห็น​มี​ท่านี้"
สิงที่นั่งมองนานแล้วถามตากล้อง​อย่าง​เอาเรื่อง​
"มัน​เป็น​คอนเซ็ปต์​ครับ​เปลี่ยน​เจ้าบ่าวท่าจะได้ไม่ซ้ำกัน"
"เปลี่ยน​ท่าได้ไหม?"   สิง
"สิง​ ให้ตากล้อง​เขา​ทำเถอะ​แกนั่งดูเฉยๆพอ"
พ่อเดินมาจับไหล่​สิงก่อนจะลากสิงไปนั่งที่เดิม​
"ต่อครับทำท่าที่บอกด้วย"
ผมมองตาเดียร์​เช่นเดียวกับ​ที่​เดียร์​ก็​มองผม​  ผมอุ้มร่างเล็ก​ไว้ในอ้อมแขน
ใบหน้า​เราสองคนชิดกันมาก​ อีกนิดก็จะจูบ​กัน​อยู่​แล้ว​  แต่ผมอยากให้เวลาหยุด​อยู่​ตรงนี้​ ใบหน้าเล็ก​เปลี่ยน​เป็น​สีแดงก่อนจะหันหนีไปทางอื่น​
"โอเคครับ.. ทีนี้เจ้าสาวพับเพียบนั่งกับพื้นหญ้า​แล้วเจ้าบ่าวนั่งคุกเข่า... จับมืิอซ้ายเจ้า​สาวไว้ทำท่าขอแต่งงานนะครับ"
เดียร์​ยอมทำตาม​ ผมเองก็เช่นกัน
"ใส่อารมณ์​เข้าไปด้วยครับเหมือน​กำลัง​ขอจริงๆ"
ตากล้อง​ดุเราสองคน
"แต่งงาน​กัน​นะ?"
ผมพูดสิ่งที่อยากพูด​เป็น​ประโยค​ที่ถูก​ที่ผิดเวลาดี  เดียร์​เบิกตากว้าง​แล้ว​แสดงอาการเขินออกมา
"ดีครับดี.. เสร็จ​แล้ว​ครับ​พักได้​"
ตากล้อง​บอก​ เดียร์​ยังคงอึ้งอยู่​
"เป็น​อะไร​กุแค่ทำให้สมจริง"
ผมบอกก่อนจะลุกขึ้น​  แล้วยื่นมือให้อีกฝ่าย​จับ
"ก็รู้ป่ะ"
ร่างบางตอบก่อนจะจับมือผม​ แต่เหมือน​เดียร์​จะลุกไม่ทันระวังทำให้เหยียบ​ชายกระโปรง​ตัวเอง​
"แหกกก!!"
ผมรับร่างบางที่กำลัง​ล้มขมำไว้ได้ทัน
"ยัง​ไม่​แหก"
ผมบอก
เดียร์​รีบยืนดีๆ​ ก่อน​ที่​สิง​จะวิ่ง​เข้ามาเช็ก​อาการ​
"ขอบใจ"
เดียร์​บอกก่อน​จะ​เดิน​ไปเปลี่ยน​ชุด​กับ​สิง​ ผม​เดิน​ไป​หาตากล้อง​ก่อน​จะ​ในไลน์​ตัวเอง​กับเขา
การถ่ายรูป​วันนี้​ผ่าน​ไป​ด้วยดี​ พรุ่งนี้​วันจริง​แล้ว​  ผม​พยายาม​ยอมรับ​ความจริง​และ​คิด​ว่าผมจะคอยเฝ้า​มองเดียร์​เติบโต​อยู่​มุมนี้  จะคอยยืน​อยู่​ข้างๆเขา​ไม่ว่า​เขาจะต้องการหรือ​ไม่ก็ตาม​ อาจจะเจ็บแปล๊บๆที่หัวใจ​ที่ต้อง​เห็น​เขามีความสุข​กับ​คนอื่น​ แต่​นั่นมันก็ยังดีกว่าไม่ได้​เจอเขาอีกเลย
สุดท้าย​แล้ว​เดียร์​ก็​คือ​รักแท้​ของ​ผมแม้ผมจะไม่ใช่​รักแท้ของ​เขาก็ตาม...

ยิ่งรักยิ่งแกล้ง​(จบแล้ว)​Où les histoires vivent. Découvrez maintenant