"เดียร์...พี่ขอโทษพี่ผิดเองพี่... "
"ผมฟังประโยคนี้จนเบื่อแล้วล่ะ" ผมพูดตัดประโยค และเปลี่ยนสรรพนามที่เคยเรียกแทนชื่อตัวเอง
"พี่รู้ว่าเดียร์โกรธแต่ช่วยฟังพี่หน่อย"
"ผมไม่อยากฟัง...ปล่อยผมไปเถอะครับต่างคนต่างไป จะได้ไม่ต้องมีใครเสียใจเพราะคำพูดอะไรแบบนั้นอีก"ผมพูดจบ พี่สิงฟังเงียบผมไม่รู้หรอกว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้
"พี่ว่าเราคุยผ่านมือถือแบบนี้เดียร์คงไม่ยอมคุยดีๆกับพี่แน่ โอเค.. งั้นเดี๋ยวพี่กลับไปหาเลย" พี่สิง ทำเป็นพูดจะลงทุนกลับมาตอนนี้เลยหรอ
"พี่จะทำอะไรมันก็เรื่องของพี่อยากทำอะไรก็เชิญตามสบาย"
ผมตัดสายก่อนส่งคืนเสือ
"ช่วยพี่สิงแบบนี้อยากให้กุคืนดีกับเขาใช่ไหม?" ผมถาม
"กูไม่ได้อยากแต่กูแค่รู้ใจมึงมากกว่าที่มึงรู้ใจตัวเอง แค่ไม่อยากให้มึงเสียใจทีหลัง"เสือตอบ
"กุไม่พร้อมคุยกับเขาไม่อยากเจอด้วย"
ผมตอบพร้อมกับหันหน้าหนี
" การหนีไม่ใช่เรื่องดีหรอกนะเดียร์มึงเอาแต่หนีคนที่รักมึงถ้าวันหนึ่งเขาไม่ตามจะเป็นมึงที่เสียใจ มึงควรหันหน้าคุยกันแบบมีเหตุผลดิกุไม่อยากเห็นมึงมีน้ำตาแล้ว แค่นี้กุก็เจ็บพอแล้ว"
เสือพูดพร้อมกับกอดผมจากด้านหลัง ทำไมผมถึงรักคนทีีเขารักผมมากขนาดนี้ไม่ได้
"กุขอโทษที่กุไม่ได้เลือกมึง"ผม
"อย่าขอโทษเลยเรื่องแบบนี้มันฝืนใจกันได้ที่ไหน มึงจะเลือกหรือไม่เลือกกุสุดท้ายกุก็จะอยู่ตรงนี้อยู่ข้างๆมึงเสมอ"
เสือพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเศร้า
"ขอบคุณมึงมากๆเลยนะเสือถ้าไม่มีมึงป่านนี้กูจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้"
ผมตอบกลับ
"อืม... กุรักมึงนะเดียร์ มึงรู้ใช่ไหมถ้ามึงอยากตอบแทนความรักจากกูก็ช่วยทำให้ตัวเองมีความสุขมากๆหรือถ้าจะใจดีกว่านั้นก็หันมาคบกับกุสะ" เสือ
"ตอนนี้ขอตอบแทนความรักมึงด้วยข้อแรกก่อนได้ไหม? "ผมถาม
"ได้อยู่แล้วกับมึงกูไม่รีบหรอกสิบกว่าปียังรอมาแล้วเลยแค่นี้ทำไมจะรอไม่ได้" เสือตอบกลับก่อนจะขยี้หัวผม
"คิดถึงตอนนั้นเน้าะ ตอนเด็กทำอะไรก็มีความสุขไม่ต้องคิดเรื่องความรักให้ซับซ้อน"ผม
"นั่นสิได้จดจำคนรักคนแรกความรู้สึกตอนจับมือครั้งแรกคำสัญญาครั้งแรกเป็นอะไรที่จำแม่นมากเลย"เสือ
"ไม่ได้แขวะใช่ไหมเนี่ย"ผมร้อนตัวทันทีเพราะเรื่องที่เขาพูดมาผมกลับเป็นคนจำไม่ได้
" บ้า...เดียร์"เสือ ผมหันไปมองคนเรียก
" หื้ม? "ผมขานตอบ
" ขอกอดหน่อยได้ไหม แค่กอด ไม่รู้ว่าคืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายที่ได้อยู่ด้วยกันหรือเปล่า"เสือ ทำไมเขาพูดแบบนั้นล่ะ
"ทำไมถึงพูดแบบนั้น?" ผม
"เพราะกุไม่รู้ไงว่าจะเป็นคืนสุดท้ายไหมแค่อยากใช้เวลาตอนอยู่กับมึงให้คุ้มที่สุด" เสือตอบ ผมเข้าใจดีเพราะปกติผมไม่ได้จะอยู่กับเขาแบบนี้ตลอด
"ได้ งั้นกอดกัน"ผมตอบ เสือทิ้งตัวลงนอนข้างๆผมเขากอดผม ผมรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่มาจากตัวเขาอุ่นมากๆ
ก่อนที่ผมจะเริ่มงัวเงีย
...........................
"มึงจะรีบพาเดียร์กลับทำไมมันหลับอยู่ไว้ให้มันกลับพรุ่งนี้เช้าก็ได้"เสือคุยมือถือหรอดังชะมัด อื้มม
"หมดเวลาของมึงแล้วเสือจากนี้กูจัดการเองขอบใจที่ดูแลเดียร์ให้อย่างดี" เสียงนี้มันพี่สิงนี่เขากลับมาแล้วหรอ แต่ปวดหัวลุกไม่ไหวลืมตาไม่ได้เลย
"กุขอแค่คืนเดียว" เสือ พูดราวกับอ้อนวอนผมพยายามจะลืมตาแต่ทำไม่ได้ ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะสัมผัสได้ถึงมือหนาที่แตะกับหน้าผาก
" แล้วนี่อะไร! ทำไมเดียร์ถึงตัวร้อนขนาดนี้มึงพาเดียร์ไปไหนมาบ้างวันนี้!"
เสียงพี่สิงดังอย่างไม่พอใจทำให้เสือเดินเข้ามาเช็กอาการผมบ้าง
"วันนี้แค่พาไปดูหนังครึ่งวัน" เสือตอบ
"ตากแอร์นานขนาดนั้นไข้ก็แตกพอดี"
"เดี๋ยวกุลงไปซื้อเจลลดไข้กับยา" เสือ
"กุจะเช็ดตัวเดียร์เอง ถ้าเดียร์เป็นอะไรไปนะกุจะทุบมึงให้เละคามือกุเลย"สิง
ร่างโปร่งถอดเสื้อคนรักตัวเองก่อนจะเริ่มเช็ดตัวให้
"คนนี้ก็ไม่รู้จักดูแลตัวเอง รู้ว่าตัวเองหัวอ่อนยังจะอยู่ในห้องแอร์อีก"สิงบ่น
ครืด... ครืด
" ใครแม่งโทรมาอีกวะ! "พี่สิงสบทก่อนจะกดรับแล้วเปิดโฟน
"มีไรป๊า? ! "
"สิงแกหนีกลับกลางคั่นทำไม!! งานฉันยังไม่เสร็จเลยนะ" เสียงผู้ชายดังผ่านมือถือมา พ่อพี่สิงหรอ
"ผมกลับมาหาเมีย!! เรื่องงานเดี๋ยวกลับไปจัดการให้! "พี่สิงกระแทกกลับ
"อะไรนะแกมีเมียตั้งแต่ตอนไหนอย่าบอกนะว่าคือเด็กคนนั้นที่เฮียมาบอก"
"คนนั้นแหละ แค่นี้ก่อนเมียผมไข้ขึ้น! "
พี่สิงตัดบทอย่างง่ายดายก่อนจะกลับมาเช็ดตัวผมต่อ ทีนี้มาทำเป็นห่วงกันก่อนน่านี้ยังดูถูกกันอยู่เลย
" ไข้ไม่ลดลงเลย เดียร์ได้ยินพี่ไหม?" พี่สิงถามเสียงอ่อน ผมไม่ตอบ
"ถ้าเดียร์เป็นอะไรไปนะพี่จะไม่ให้อภัยตัวเองเลย"พี่สิงงึมง่ำอยู่คนเดียว
"เจลลดไข้กับยาได้แล้วนี่" เสือพูดพร้อมกลับส่งยาให้สิงส่วนตัวเองก็แกะเจลลดไข้ติดหน้าผากให้คนป่วย
"เดียร์ ลุกมากินยาก่อนนะ"สิงพูดพร้อมกับปลุกคนป่วยให้ลุกมา ร่างบางลุกขึ้นกินยาทั้งที่ตายังหลับอยู่ กินเสร็จก็ปล่อยให้คนตัวเล็กนอนพัก
"ถ้าเดียร์ไม่ดีขึ้นกุจะพาไปโรงพยาบาลนะ" สิงบอก
"กุไม่ได้ตั้งใจให้เดียร์ป่วย" เสือ
"เออกุรู้คราวหลังมึงอย่าพาเมียกุไปตากแอร์นานๆอีก"สิง
"มึงจะลงกรุงเทพอีกวันไหน" เสือถาม
"ยังไม่รู้" สิงตอบ
"คืนนี้มึงก็กลับไปก่อนเดี๋ยวกุดูแลเดียร์เอง" เสือบอกหน้าตาย
"จะให้กุนอนนี่ดีๆหรือให้กุพาเดียร์กลับไปตอนนี้" สิงถามเสียงเรียบ เสือต้องจำใจยอมให้แขกไม่ได้รับเชิญนอน
BẠN ĐANG ĐỌC
ยิ่งรักยิ่งแกล้ง(จบแล้ว)
Lãng mạn..เดียร์.. นี่มันเวรกรรมอะไรของผมวะถึงต้องมาเจอกับไอ้เสือคนที่ชอบแกล้งผมแถมยังชอบซ้ำเติมผมเวลาผมทำผิดพลาดด้วย ถ้าไม่ชอบหน้ากันก็อย่ามายุ่งสิ ทำแบบนี้ผมไม่ชอบเลย...>< กุเกียดมึงเสือ!! ..เสือ.. ใครบอกว่าผมไม่ชอบหน้า นี่ผมกำลังแสดงความรักในแบบของ...
