......สิง......
ผมทุรนทุรายมาสองวันแล้วไอ้เด็กเหี้ยนั้นจะทิ้งผมไปจริงเหรอวะ หัวใจมันทำด้วยอะไร พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนผมมองสภาพตัวเองในกระจก โคตรทุเรศเดียร์มันมีผลต่อผมขนาดนี้เลยหรอ ปวดหัวชิบหายผมกินเหล้าตั้งแต่เย็นวันนั้นแล้วกินติดต่อกัน
"พี่สิง พี่โอเคไหม"
กิตถาม
"มึงเห็นว่าเป็นอย่างไงล่ะ"
ผมตอบเสียงนิ่ง
"เดี๋ยวเดียร์ก็ติดต่อกลับพี่อย่าคิดมาก"
มัน
"กูต้องการตอนนี้"
ผม
"เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ก็ต้องเจอมันที่โรงเรียน"
"แต่กูต้องการตอนนี้!!เดี๋ยวนี้!!"
ผมพูดจบก็ปาขวดเหล้าใส่มัน มันไม่ใช่ผมไม่เข้าใจหรอก แต่ดีที่กิตมันหลบได้
"งะ..งั้นผมมีวิธี"
กิตพูดจบผมรีบหันไปมองมันเชิงคำถาม
"พี่ซื้อเบอร์ใหม่แล้วโทรไป มันอาจจะรับ"
มันพูดจบผมก็ให้มันไปจัดการ ไอ้กิตมันก้คิดได้นี่หว่า ผมสูดลมหายใจเข้าออกช้าๆ อย่างน้อยให้ผมได้ยินเสียงก็ยังดี อย่างน้อยผมก็จะได้รู้ว่ามันปลอดภัย
ตื้ด.....ตื้ด......ตื้ด.....
ผมหวังว่าปลายทางจะรับสายผม น้ำตาผมกลับมาคลออีกครั้ง รับสิ ให้ได้ยินเสียงก็ยังดี
ตื้ด....ตื้ด.....ตื้ด.....
"ฮัลโหลครับ.."
ทันทีที่ได้ยินเสียงทำให้น้ำตาผมไหลหนักกว่าเดิม ผมพยายามจะเปล่งเสียงออกแต่มันทำไม่ได้
"ฮัลโหลครับ นั่นใครครับ"
น้ำเสียงหวานที่ีฟังดูก็รู้ว่าอีกฝ่ายสบายดีถามขึ้นอีกครั้ง ต่างจากผมที่สภาพตอนนี้ไม่ต่างไปจากศพ
"ถ้าไม่มีใครพูดผมขอวางนะครับ"
สิ้นเสียงก่อนถูกตัดสายไป
"เดียร์..เดี๋ยวก่อน"
ผมส่งเสียงกลับแต่เขาคงไม่ได้ยินแล้ว ผมตะโกนใส่มือถือ
ESTÁS LEYENDO
ยิ่งรักยิ่งแกล้ง(จบแล้ว)
Romance..เดียร์.. นี่มันเวรกรรมอะไรของผมวะถึงต้องมาเจอกับไอ้เสือคนที่ชอบแกล้งผมแถมยังชอบซ้ำเติมผมเวลาผมทำผิดพลาดด้วย ถ้าไม่ชอบหน้ากันก็อย่ามายุ่งสิ ทำแบบนี้ผมไม่ชอบเลย...>< กุเกียดมึงเสือ!! ..เสือ.. ใครบอกว่าผมไม่ชอบหน้า นี่ผมกำลังแสดงความรักในแบบของ...
