บท​ที่​ 84 :คนที่แคร์​

160 8 1
                                    

..... เดียร์.....
พรุ่งนี้เราจะเดินทางกลับแล้ววันนี้ผมจะเดินเล่นชายหาดให้เต็มที่ไปเลย ทุกคนมาทำกิจกรรมที่ชายหาดแบ่งกลุ่มกันเล่นวอลเลย์คนก็แข่งกันดำน้ำแล้วก็มีอาบแดด​
" จอมหลังจากกลับจากที่นี่แล้วมึงไปไหนต่อหรอ?" ผมถามเพื่อนรักตัวเองที่มาเดินเป็นเพื่อนผม
" ไปเช็คงานให้พ่อละมั้ง หลังๆมานี้ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันเลย ระหว่างมึงกับไอ้ห้องสิบโอเคดีใช่ไหม ไม่มีปัญหาอะไรนะ?" จอมถามอย่างเป็นห่วง
" ดีนะไม่มีปัญหาอะไรขอบใจมาก" ผม
" เออจริงสิวันก่อนพี่ดิวโทรมาหากูบอกว่า ไม่ค่อยชอบหน้าไอ้สิงที่ถือวิสาสะมารับมือถือของมึง เขาจะกลับมาไทยเร็วๆนี้นี่ เตรียมตัวรับมือพี่ชายมึงได้เลยไอ้สิงน่ะ"จอม​ จริงสิตั้งแต่วันนั้นผมก็ยังไม่ได้โทรกลับไปหาพี่ดิวพี่เขาเองก็ไม่ได้ทักมาหาผมเหมือน​กัน​ ว่าแล้วลองทักไปถามหน่อยดีกว่าว่าเป็นไงบ้าง
" พี่ดิวทำอะไรอยู่หายไปเลยนะ โกรธอะไรเดียร์​หรือเปล่า? "ผม​
"คิดว่าจะไม่ทักมาง้อพี่ซะแล้วพี่เคืองเรามากเลยนะที่ปล่อยให้คนอื่นมารับมือถือแทน" พี่ดิว​ ตอบเร็ว​ชะมัด
" เดียร์​ขอโทษพี่สิงเขาเล่นมือถือเดียร์"
" พี่ไม่ค่อยชอบมันเลยเลิกกับมันได้ไหมไม่เอาคนนี้ "พี่ดิว
" พูดอะไรอย่างนั้นเอาไว้เจอตัวจริงก่อนเผื่อพี่อาจจะเปลี่ยนใจพี่สิงเขานิสัยดีมากเลยนะ "ผม​
" คนดีที่ไหนเขาเรียนซ้ำชั้นกันไม่ตั้งใจ​เรียน​อ่ะสิ แถมยังเป็นตัวท๊อปของรุ่นในเรื่องไม่ดีไม่ใช่รึไง พี่ไม่อยากให้เดียร์คบนักเลงเป็นแฟนนะ "รัวมาเป็นชุดเลย
" ใครบอก​ ไม่ใช่​สักหน่อย​"ผม​ จอมเป็นคนเล่าให้ฟังแน่ๆเลย
" ไม่ต้องมาปกป้องมันเลยนะ "
" พี่ดิวจะกลับมาวันไหน " ผมเปลี่ยนเรื่อง
" สนใจด้วยหรือไงคิดว่าสนแต่เที่ยวอย่างเดียว "กัดน้องเก่ง​
" สนสิพี่ดิวเป็นพี่ชายคนเดียวของเดียร์นะ "ผม​
" พี่ไม่บอกหรอกเซอร์ไพรส์ " แบบนี้รู้สึกไม่ดีเลยตั้งหลักไม่ทันแน่ๆ
"โอเค​ งั้นเอาขนมเยอะๆนะเยอะมากๆมากๆมากๆเท่าภูเขาเลย "ผมอ้อนพีีชาย​
" ได้สิครับน้องพี่อยากได้อะไรพี่ให้หมดเลย "พี่ดิว
" โอเคงั้นเดียร์​ขอเที่ยวต่อก่อนนะ จุปๆ"ผมตัดบท
" จอมมมมึงเล่าเรื่อง​กุกับพี่สิงให้​พี่ดิวฟัง​หรอ"ผมโวยวายใส่เพื่อนตัวเอง
"ก็พี่ดิวถามกุนี่หว่า"จอมตอบแล้ววิ่งหนี
"หน็อยยยหนีกุไม่พ้นหรอก"ผมวิ่งไล่ทุบเพื่อนทรยศ กว่าจะได้ทุบมันวิ่งจนตัวมอมไปหมดแถมรองเท้าก็หายอีกขาผมตอนนี้เลอะไปด้วยโคนจากทะเล ผมและจอมเดินกลับมาที่เดิมด้วยสภาพเละเทะ ใครเห็นเป็นต้องตกใจ
"ไปวิ่งเล่นตรงไหนมาทำไมสภาพเละแบบนี้"กิตถามอย่างตกใจเมื่อเห็นผม สภาพจอมไม่หนักเท่าผมหรอก
"พี่ไปเชคงานแปปเดียวหนีไปลุยอะไรมา แล้วรองเท้าไปไหน??"พี่สิงถามเสียงดุ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ผมสักนิดเพราะกลิ่นโคนที่ติดมานั้นมันเหม็น ผมก้มหน้ายอมรับผิด
"มานี่เลย"พี่สิงพูดพร้อมดึงผมไปที่ม้าหินอ่อน ทุกคนสายตามองมาทางพี่สิงคงตกใจที่พี่สิงไม่ทำท่าทีรังเกียจผม ร่างโปร่งตรงหน้ากดไหล่ผมให้นั่งลงแล้วตัวเองก็ย่อตัวลงตรงหน้าผมพร้อมหยิบน้ำเปล่ามาล้างที่เท้าผมให้ มันยิ่งทำให้พวกลูกน้องเขามองอย่างไม่ละสายตา ไม่คิดว่าราชสีตัวนี้จะยอมทำอะไรแบบนี้ให้ใครได้
"พี่สิงพอเถอะ คนอื่นมองหมดแล้วเดี๋ยวเดียร์ล้างเองดีกว่า"ผมบอกเตรียมแย่งขวดน้ำ
"อย่าดื้อได้ไหม เราซนมากเลยนะโตขนาดนี้แล้วยังเล่นมอมแมมเป็นเด็กอีก น่าตีจริงๆ"พี่สิงว่า
"พี่สิงทำแบบนี้ต่อหน้าเพื่อนๆพี่เดี๋ยวพวกเขาจะไม่นับถือพี่เอานะ"ผมบอก พี่สิงเงยหน้ามองผม
"พี่ต้องสนหรอ คนพวกนั้นไม่ใช่เมียพี่สักหน่อยพี่ไม่เคยบังคับให้พวกนั้นมานับถือพี่เลย พี่ไม่แคร์หรอกพี่แคร์​แค่เราคนเดียว​"พี่สิงพูดจบก็ก้มหน้าก้มตาล้างเท้าให้ผมต่อพร้อมกับเช็ดให้เรียบร้อย
"จะหลงอะไรขนาดนั้น"เสียงเสือดังแทรกขึ้น
"เสือกเก่ง"พี่สิงพูดแค่นั้น เสือถึงกับคิ้วกระตุก
"คนอ่อนแอจะไม่มีใครเคารพ"เสือ
"มึงต่างจากกุตรงไหน"พี่สิง พวกเขาจะตีกันอีกแล้วทุกท่าน
"พี่สิงเดียร์อยากเปลี่ยนเสื้อ"ผมพูดแทรกก่อนที่สงครามจะเริ่ม
"ไปสิ เอ้ะ แต่พี่ไม่ได้ใส่รองเท้ามาเท้าเดียร์จะเลอะอีก งั้นขึ้นหลังพี่มา"พี่สิง
"เห้ยย!!!ไม่ต้อง!!"เสียงเสือร้องห้ามลั่น ทำให้ผม พี่สิงและเพื่อนทุกคนหันไปมอง
"อะไร? "พี่สิงเลิกคิ้วถาม เสือทำหน้า
เลิ่กลัก
"กุให้ยืมรองเท้าได้ มึงไม่ต้องขึ้นหลังไอ้สิงหรอก หนักมันเปล่าๆ"เสือพูดพร้อมถอดรองเท้าไว้ตรงหน้าผม เนียนว่ากุอ้วนอีกแล้ว
"ถึงขั้นยอมถอดรองเท้าตัวเองให้เมียกุใส่แล้วตัวเองเดินเท้าเปล่าเลยหรอ มึงนี่มันหมาหวงก้างจริงๆเลย"
พี่สิงว่าน้องชายตัวเอง ผมลังเลว่าจะใส่ดีไหม
"ใส่รองเท้ากุขึ้นห้องซะไอ้เตี้ย"เสือย้ำพร้อมทำหน้าเมินใส่
"ก็ไม่ใช่แค่พี่สิงที่หลงเดียร์อ่ะเน้าะ"กิตแซว ผมรีบใส่รองเท้าเสือแล้วเดินจ้ำกลับห้องอย่างเร็วแน่นอน​ว่า​มีสองหน่อตามมาด้วย​ ผมอาบน้ำเปลี่ยน​เสื้อ​ผ้า​เรียบร้อย​แล้ว​ รู้สึก​สบาย​ตัว​ขึ้นมากเลย
"เที่ยงแล้ว​หาข้าว​กิน​กัน"พี่สิง
" เพื่อน​ๆล่ะ?" ผม
"พวกนั้นจะหากินเอง"พี่สิง
"ใส่โป๊อีกแล้วมึงนี่มันสอนไม่จำไปเปลี่ยน​เลย" เสือบ่นเมื่อ​เห็น​ผมใส่เสื้อก้ามออกมา
"มาทะเล​ก็​ใส่แบบนี้่​ป่ะพี่สิงยังใส่เลย​ เน้าะ" ผมหันไปหาพี่สิง
"ไปเปลี่ยน" รอบนี้พี่สิงไม่ยอมอยู่​ทีมเดียว​กับผม
" แต่ว่า... "
" มันโป๊ไป​ ไปเปลี่ยน​ซะที่เสือพูด​ถูก​แล้ว​" ทำไมอยู่​ๆก็​แปรภรรคได้ล่ะผมไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง​ ผมยอมทำตาม
"มันไม่มีเสื้อตัวอื่นแล้ว​ เหลือแต่เสือที่เหมือน​กับเสือ"ผมบอก​ ผมหยิบเสื้อคู่กับเสือตอนนั้นติดมาไม่คิดว่าจะได้ใช้จริงๆ
"ไปเปลี่ยน​มันก็ดีกว่าใส่เสื้อก้าม"พี่สิงตอบส่งๆ​ ผมเข้าห้องมาเปลี่ยนมันเป็​นเสื้อยืดสีดำเพ้นลายเสือโคร่งทั้งด้านหน้า​และด้านหลัง​
"พี่สิงล่ะ"ผมถามเสือเมื่อออกจากห้องมาไม่เห็น​เขา
"ลงไปสั่งอาหาร​รอด้านล่างแล้ว" เสือตอบแล้วยิ้มกลับ​ ถ้าใครมาเห็น​ก็​คงคิดว่าเราเป็​นแฟนกันเพราะตอนนี้เราใส่เสื้อคู่​กันไงล่ะ
"มึงใส่แล้วดูเข้ากับมึงดีนะ" เสือ
"ก็มึงเป็น​คนเลือก​หนิ ลองบอกน่าเกียดสิกุจะถอดเสื้อลงไปกินข้าวละ" ผม
"ลงไปเหอะกุหิวแล้ว" เสือ
เราสองคนลงมาที่ร้านอาหารพร้อมกันผมสัมผัส​ได้​ว่า​มี​หลาย​สายตา​มองมาทางเราสองคนแล้วพากันดิ้นพราก
แต่มีเพียงสายตาคู่​เดียวที่มองมาทางผมปานจะกลืนกิน
" ทำไม​มีเสื้อคู่​"ทันทีที่นั่ง
" ซื้อนานแล้ว​ ก็​เดียร์​บอกพี่สิงแล้วนะว่ามีเสื้อเหมือนเสือพี่สิงก็ให้ใส่มาเพราะฉะนั้น​อย่า​มา​ดุเดียร์" ผม
"ก็​ใครจะไปรู้ว่าเป็น​เสื้อคู่" พี่สิงพูด​ด้วยน้ำเสีย​งหงุดหงิด​
"พี่สิงผมนั่งกินข้าว​ด้วย" กิตโบกมือทักเมื่อเห็น​เรานั่ง​อยู่​
" ผมเปลี่ยน​ใจแล้วผมนั่งโต๊ะ​ข้างๆดีกว่า"กิตบอกเหมือน​รู้​สถานการณ์​
"ทำไมถึงใส่เสื้อคู่กับเสือได้"
จอมทักทันทีที่เห็น​ แม่งช่างทักกันเน้าะ
" ตกลง​ผัวมึงคนไหนฮะ​ฮะ​ฮ่า" จอมไม่หยุดจนผมต้องส่งสายตาดุไปให้
"กินข้าว​กัน​ดีกว่าา" เสือพูดอย่างอารมณ์ดี​ ผมสังเกตุ​พี่สิงที่หายใจฟึดฟัด
" ถ้าพี่ไม่ชอบเดียร์​จะไปเปลี่ยนใส่เสื้อก้ามก็​ได้​"ผมกระตุกแขนเขา
" ช่างมันเถอะ​ กิน​ข้าว​ซะ" พี่สิงบอกพร้อมกับจิ้มมือถือไม่หยุด
" พี่ทำอะไรอยู่" ผม
" พี่กำลังสั่งเสื้อคู่กางเกงคู่เสื้อกันหนาวหมวก​ กระเป๋า รองเท้า​ ลิสแบน​ ปากกา​" พี่สิง​ จะเกทับกันไปไหน เราเริ่มลงมือทานข้าวเที่ยง
"อ่ะนี่ผัดกระเพรากุ้ง​ มึงชอบกิน" เสือ
ตักกุ้งใส่จานผมแต่ยังไม่ทันได้จะกินพี่สิงก็​จิ้มกุ้ง​ตัวนั้นเข้าปากต่อหน้าต่อตา​เสือ
"ไอ้สิง​ กุให้เดียร์! "เสือ
" เบาๆหน่อย​นี่พี่สะใภ้​มึงนะ"พี่สิงตอบ
เสือมองขวางใส่​ ว่ากันได้แต่อย่าตีกันก็พอ​ เห้อ.... เดียร์​เหนื่อย​

ยิ่งรักยิ่งแกล้ง​(จบแล้ว)​Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin