"อืม...." ผมบิดขี้เกียจลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากกลับจากทริปเมื่อวาน
เห็นพี่สิงกำลังหลับอยู่ไม่อยากจะปลุกเลยแฮะ ผมล้างหน้าล้างตาก่อนจะลงมาเตรียมมื้อเช้าให้แบบง่ายๆ อย่างไข่ดาวไส้กรอก
"เดียร์ครับบบบ" เสียงพี่สิงเรียกหา
"ครับบบเดียร์อยู่ที่ครัว"ผมขานรับ
ก่อนจะหันมาจัดจาน
"ทิ้งให้พี่นอนคนเดียวอีกแล้ววว" พี่สิงกอดผมจากด้านหลัง ผมสัมผัสได้ถึงยาสีฟันกลิ่นเปเปอร์มิ้น
"เดียร์ลงมาทำอาหารเช้าให้ต่างหาก" ผม
"หืม.. พี่ไม่กินไข่ดาวพี่จะกินไข่เดียร์.. "
สิ้นประโยคนั้นผมรีบผลักร่างหนาออก
คนอะไรทะลึ่งจริง
"ไอ้พี่สิงบ้า" ผมทุบไหล่กว้าง
ฟอด......
เขาหอมแก้มผมเต็มๆ นั่นทำให้ผมเขิล
"พี่สิงไม่เอาอย่าแกล้งเดียร์แบบนี้่สิ มาทานอาหารเช้าดีกว่าม่ะ"ผม
" ป้อนพี่หน่อย"พี่สิงอุ้มผมนั่งบนโต้ะอาหารส่วนตัวเองนั่งเก้าอี้ตรงหน้าผม
"ให้เดียร์นั่งกินดีๆไม่ได้หรอครับ"ผม
" พี่ชอบท่านี้ตามใจพี่หน่อยสิค
พี่โกรธนะที่เดียร์ใส่เสื้อคู่กับเสือทั้งที่เดียร์เป็นแฟนพี่" พี่สิง
" โธ่... "
" ไม่ต้องมาโธ่ ตามใจพี่จนกว่าพี่จะหายโกรธ"
พี่สิงยื่นคำสั่ง ผมเสียบไส้กรอกแท่งป้อนคนตรงหน้า พี่สิงกินมันทั้งที่สายตายังมองมาที่ผมอยู่ พี่สิงกำลังอ่อยผมใช่ไหมเนี่ย มือหนากุมมือบางไว้่ก่อนจะยื่นไส้กรอกนั้นให้คนบนโต๊ะกิน
ทันทีที่ร่างเล็กกำลังงับมันสิงก็ยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วกัดไส้กรอกที่ปากเดียร์ คนตัวเล็กรับรู้ได้ถึงลมหายใจร้อนๆจากสิงอุณหภูมิในตัวสิงตอนนี้มันร้อนไปทุกส่วนโดยเฉพาะส่วนนั้น
"พี่ไม่ไหวแล้วเดียร์.." สิงบอก
"พี่สิงอย่าทำแบบนี้ไว้วันอื่นนะครับ" ร่างเล็กไม่ทันตั้งตัว
"วันไหนหรอกเดียร์ตั้งแต่พี่พาไปเที่ยวเราแทบไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันสองคนเลย ไอ้เสือเล่นตามติดเดียร์เป็นลูกลิงแบบนั้น พี่ไม่ได้ทำนานแล้วนะ ทูนหัวของพี่ขอพี่ทำได้ไหมครับ? หืม? "สิงโอบร่างเล็กพร้อมกับซุกไซร้ตามคอขาวระหงส์
"ครับ... แต่ไม่ใช่บนโต้ะอาหาร"เดียร์ยอมศิโรราบให้อีกฝ่าย สิงยิ้มอย่างพอใจก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กขึ้นไปบนห้อง
สิงบรรจงจูบตั้งแต่หน้าผากไล่ลงมาถึงฝ่าเท้าอย่างถนอม ร่างขาวโอโม่ถูกแต่งเติมด้วยร่องรอยรักเต็มไปทุกส่วนที่จะทำได้ สิงดูดเม้มแก่นกายคนตรงหน้าอย่างดูดดื่มราวกับว่านั่นคือพวงองุ่นรสเลิศ
"อื้อ... พี่สิง.... อ่าา" ร่างเล็กบิดเกลียวคุมตัวเองแทบไม่อยู่ มือเรียวจิกผมหนาระบายความเสียวซ่าน
"รักพี่ไหม" สิงถามเสียงทุ้ม
"รักครับ... อื้อ" พูดจบใบหน้าก็ขึ้นสีอย่างเขอะเขิล
"แต่พี่รักเดียร์มากกว่าทั้งรักทั้งคลั่งไคล้พี่หลงเดียร์มากเลยนะ"ร่างโปร่งไล่พรมจูบขึ้นมาที่เม็ดลูกเกดสีชมพูแล้วดูดและชโลมเลียอย่างหนักหน่วง
"อ่า.. พี่สิง.. อื๊ออ"ร่างเล็กครางเสียงสูง สิงประกบจูบเข้าอย่างไม่ทันตั้งตัว
ร่างโปร่งสอดลิ้นเข้าไปอยากโหยหาแล้วตักตวงความหวานกลับมาให้มากพอเท่าที่จะทำได้
"อึก..."ร่างเล็กครางอย่างรู้สึกหายใจติดขัดก่อนที่สิงจะยอมถอนริมฝีปากตัวเองออก สิงชโลมเจลใสก่อนสอดนิ้วเข้าไปช่องแคบด้านหลังสองนิ้วขยับเข้าออกจึงจะเพิ่มเข้าไปอีกนิ้ว
"อ้ะ... พี่สิง.. อื้อออ" เดียร์ครางออกมาไม่หยุด
"อ่า...ใส่เข้ามาพี่สิง" ร่างบาง
"อ้อนวอนพี่สิ" สิงแกล้งทั้งที่นิ้วยังขยับเข้าออกไม่หยุดยั้ง
"อ๊่า.. ได้โปรดใส่เข้ามา.... อื้อ...เดียร์ต้องการมากกว่านี้" ร่างเล็กพูดทั้งที่มือจิกแขนแกร่งอยู่ มือหนาไม่รอช้าจับขาเรียวพาดที่ไหล่กว้างแล้วเสียบแท่งร้อนของตัวเข้าไปทีเดียวจนสุดโคน
"อ๊่าาาา.. อื๊อ..." เดียร์ร้องลั่นห้อง สิงขยับเข้าออกเต็มแรงไม่หยุดหย่อน เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นรังรักทั้งสอง
ร่างบางจากขาวๆตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีชมพู ยิ่งรุนแรงผิวส่วนนั้นก็ยิ่งเปลี่ยนสี สิงพลิกร่างเล็กให้คว่ำในท่าด้อกกี้
"อืม... ทูลหัวพี่สุดยอดที่สุด"
เพลี้ย..
สิงฟาดมือลงที่ก้นเนียนอย่างมั่นเขี้ยว
ตั่กๆๆๆ
เสียงกระแทกกระทั้นแก่นกายเข้าออกอย่างคลั่งดังลั่น
"อ้ะ.. อ้า..."
"ตอดดีจริง...เดียร์จะทำพี่หลงเกินไปแล้วนะ ขืนเป็นแบบนี้พี่คุมตัวเองไม่อยู่แน่ๆ" สิงกระซิบลงที่กกหู ร่าง
"พี่ สิง.. อื้อจะอ่อนโยนกับเดียร์ใช่ไหม"
ร่างเล็กถามเสียงกระเส่า
"แน่นอนพี่จะอ่อนโยนจะไม่รุนแรง" สิงตอบแล้วบทรักแสนหวานก็ดำเนินต่อไป
...............................
.... สิง.....
ผมนอนกกดวงใจตัวเองที่ตอนนี้หลับอยู่ผมยังไม่เคยรุนแรงเรื่องบนเตียงกับเดียร์เลยสักครั้งบทโหดเอาไว้ใช้ตอนเดียร์ทำผิดก็พอ มองดูเวลาตอนนี้เย็นมากแล้วเขานอนนานเกินไปแล้วเดี๋ยวก็ป่วยหรอก
"เดียร์จ๋า... ลุกไปหาข้าวกินกัน" ผมปลูก
"อื้มม" ร่างบางบิดขี้เกียจก่อนจะลืมตาขึ้นมา.
"สั่งมากินได้ไหมเดียร์ไม่อยากออกไปรอยเต็มตัวไปหมดเลย" ร่างบางงอแง
"ได้ครับ.. หื้ม"
ฟอด..
สิงก้มลงหอมแก้มแดงระเรื่ออีกครั้งก่อนจะลุกใส่ชุด
"รีบๆใส่เสื้อผ้านะ ถ้าพี่กลับมายังเห็นเดียร์นอนร่อนจ่อนอยู่แบบนี้พี่จะหักห้ามใจไม่อยู่เอา"
ผมเตือนก่อนจะเดินลงมาที่ห้องนั่งเล่น
...... 30นาที......
ผมเตรียมขึ้นไปตามคนบนห้องแต่ก็เห็นเดียร์เดินลงมาในเสื้อเชิ้ตแขนยาวกับกางเกงขาสั้นบางๆ คอเสื้อที่กว้างทำให้เห็นร่องรอยรักได้ชัดเจนเป็นภาพที่เห็นแล้วยั่วจริงๆ
" มานั่งตักป๋านี่หนู"ผมตบตักบอกคนตัวเล็ก ซึ่งเดียร์เองก็ยอมนั่งอย่างง่ายดาย
"อ๊ะ.. พี่สิงอะไรกันเนี่ยพึ่งจะทำไปนะ"
ถามอย่างตกใจเมื่อรู้สึกได้ถึงแกนกายที่แข็งของผม ผมไล่สูดดมกลิ่นหอมตามซอกคอคนบนตักอย่างหื่นกระหาย
"ก็เดียร์ไม่ใช่รึไงที่ทำให้ไอ้สิงแท่งนี้มันแข็ง"
ผมจับมือเรียวมาสัมผัสแท่งร้อน
"พอเลยคนหื่น บ้ากามที่สุด"เดียร์ว่าผมทำให้ผมหลุดขำ
กริ่งงง....
เสียงออดหน้าบ้านดังพิซซ่าที่สั่งมาส่งเร็วดีจังเลยขืนมาส่งช้ากว่านี้ผมได้กินกวางตัวนี้อีกรอบแน่ๆ ผมเดินออกไปรับ
พิซซ่าอย่างเร็ว เดียร์เองก็เตรียมจานช้อนรอแล้ว
มื้อเย็นเราผ่านไปอย่างเร็วนอกจากพิซซ่าวันนี้ผมก็กินแค่เดียร์เวลาร่วงไปสามทุ่มเราอาบน้ำเสร็จแล้ว
"วันนี้ทำอะไรดี" ร่างบางถาม ผมมองกลับด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
"เดียร์หมายถึงหาอย่างอื่นทำที่ไม่ใช่อันนั้น" รีบอธิบายหน้าแดง
"พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ"
แกร้กๆ
เราสองคนหยุดเงียบปิดทีวีเอียงหูฟัง
"ล็อกบ้านดียัง" ผมถามแฟนตัวเองเสียงเบา ร่างบางพยักหน้ากลับ ถ้าไม่ใช่ไม่เสือก็โจร และถ้าเป็นโจรบอกเลยมึงขึ้นผิดบ้านแล้ว
"รอพี่ตรงนี้แหละ" ผม
"เดียร์จะไปด้วย"เดียร์เถียง
" รอ-อยู่-ตรง-นี้"ผม ใครจะไปยอมให้เมียโดนลูกหลง เดียร์กัดริมฝีปากหน้างอ
" ถ้าพี่ไปนานเกิน 5 นาทีตามพี่มาได้เลย "
ร่างเล็กพยักหน้ารับรู้ก่อนที่ผมจะเดินลงมาดูยังเบา ผมเห็นผู้ชายสูงๆราวผมใส่ชุดสุภาพและเสื้อกันหนาวหนัง ราคาแพงกำลังจัด วางกระเป๋าและของฝากนานา รูปพรรณสัณฐานมันไม่ใช่โจรมันออกจะเป็นแนวผู้ดี เหมือนเด็กนอกด้วยซ้ำ ผู้ชายคนนั้นถอดเสื้อแขนยาวเหลือเพียงแต่เสื้อกั๊กไหมพรมและเสื้อแขนสั้น นั่งลงบนโซฟา ผิวขาวจัด กับสีผมที่ดำ กำลังกดมือถือรัว ๆ
"ใคร" ผมถาม ชายตรงหน้า คิ้วชนกันก่อนจะเปิดไฟ
" แกนั่นแหละใครเข้ามาทำอะไรในบ้านของคนอื่น" มันถามกลับ มองดีๆแล้วหมอนี่หน้าเหมือนพี่ชายเดียร์เลย
"อ้อ... แฟนของน้องกูนี่เองแล้วน้องกูอยู่ไหน"
มันถาม นี่หรอนักเรียนจบนอกให้ตายเถอะ
ตึกๆๆ!!
เสียงฝีเท้าใครสักคนกำลังวิ่งมา
" ออกไปนะโจร!! " เดียร์วิ่งลงมาพร้อมกับปาหมอนไปที่ผู้ชายที่นั่งอยู่ แล้วก็โดนหัวไอ้นั่นอย่างจังๆ โดยไม่ทันได้ดูว่าเป็นใครแต่ผมชอบนะที่เขาทำแบบนั้น
" พี่สิงเดียร์มาช่วยแล้ว" ประโยคนั้นควรออกมาจากผมมากกว่า ร่างบางพูดจบก็หันไปมองคนที่โดนหมอน
"พะ.. พี่ดิวกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่" ร่างเล็กถามเสียงอ่อน
"อ่า... เซอร์ไพรส์ครับ" มันบอกด้วยอารมณ์หงุดหงิด
"ยินดีต้อนรับกลับ.. พี่ดิวจะกินอะไรไหมเดี๋ยวทำให้รึว่าอยากดื่มน้ำก่อนหรือเปล่า "เดียร์
"อือ.. ครับ" มัน หลังจากที่เราแนะนำตัวให้รู้จักกันตอนนี้เราก็มานั่งรวมกลุ่มกันอีกครั้งที่หน้าทีวี พูดคุยนิดหน่อย
" ตอนนี้ดึกแล้วเดียร์ง่วงนอนด้วยขอตัวไปนอนก่อน พี่เองก็พักผ่อนเดินทางมาคงเหนื่อย "
ร่างบางบอกพร้อมกับบิดขี้เกียจลุกขึ้นไปนอน
" เดี๋ยวสิพี่ยังไม่หายคิดถึงเลยนะ"
ดิวกระตุกชายเสื้อ
" มันดึกแล้วถ้าอยากคุยก็คุยพรุ่งนี้"
ผมพูดแทรก ดิวมันมองขวางใส่
"แต่พี่นอนไม่หลับเวลานี้ที่เมืองนอกยังเช้าอยู่เลยพี่พึ่งมาถึงยังปรับตัวไม่ได้"
มันบอก
" แต่เวลานี้ที่ไทยมันดึกมากเดียร์ง่วงแล้วควรให้นอน"
ผมแทรกอีก เริ่มหงุดหงิดแล้วนะ
" งั้นพี่ขอนอนกับเดียร์ด้วยได้ไหม? "
แล้วกูเลือกอะไรได้ไหม โว้ยย
เราสามคนนอนเตียงเดียวกัน แน่นอนว่าไอ้ห่านั่นเกาะเดียร์อย่างกับปลิง แทบไม่มีที่ว่างให้ผมกอดเลย ผมจะพยายามอดทนแค่คืนเดียวเท่านั้นผมไม่อยากให้แฟนตัวเองต้องหนักใจ เดียร์หลับไปแล้วแต่ผมนอนไม่หลับ
" เลิกกับน้องกูซะ" เสียงดิวดัง ไอ้นี่แกล้งหลับหรอ
" เดียร์เป็นคนเลือกคบกับกูไม่ใช่มึง"
ผมไม่อยากนับถือมันด้วยซ้ำเพียงแค่มันเป็นพี่ชายของแฟนผมทำไมผมจะต้องยอม ความรู้สึกผมมันบอกว่ามันคิดกับเดียร์เกินน้องจะว่าผมอกุศลก็ได้แต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
"กูไม่ต้องการให้น้องกูเกลือกกลั้วกับคนอย่างมึง"
มันว่า ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่แฟนนะมึงพรุ่งนี้มึงไม่มีโอกาสได้ตื่นมาหายใจแน่ ผมขบกรามอย่างโมโห
"มึงคิดว่าจะไปกันรอดหรอ คนในครอบครัวไม่ยอมรับแบบนี้" มันยังไม่หยุดพ่าม ผมสวมบทโคตรพระและพยายามหายใจเข้าออกอย่างสงบถ้าพลาดทำอะไรมันเดียร์ได้เกลียดผมแน่
"เอาน้องกุคืนมา" ครั้งนี้นี้มันพูดพร้อมกับดึงร่างเล็กออกห่างผม นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ผมยอมไม่ได้ ผมล็อกตัวร่างทีาหลับไหลสู่ห้วงนิทราแน่น
"พึ่งกลับมาจากนอกอย่าพึ่งรีบหาตีนดีกว่าไหมถ้ายังไม่รู้จักกุดีพอ" ผมพูดเรียบๆ
"ทำไม?ใหญ่มากนักหรอ" มันถามเสียงกวน
"ใหญ่ไม่ใหญ่อันนี้มึงคงต้องถามเดียร์" สิ้นเสียงผมมันก็ยกขาเตรียมถีบ
โครม!!!
อยากสวนชิบหายแต่ทำอะไรไม่ได้เลยร่างบางที่หลับอยู่ลืมตาขึ้นมาอย่างตกใจ
" นี่!! ทั้งคู่อย่าตีกัน!! "ร่างบางเข้ามาห้ามทำให้ไอ้ดิวที่ง้างหมัดเตรียมซัดผมหยุดมือไม่ทันพลาดไปโดนใบหน้าเรียว
นั่นทำให้สถานการณ์ทุกอย่างหยุด ดิวเหมือนสตั้นไปขณะหนึ่ง
"ฮึก.. พี่ดิวนิสัยไม่ดี"ร่างบางผลักอกแกร่งของพี่ชายพร้อมกับน้ำตาที่ไหลไม่หยุด ผมมองไอ้ดิวอย่างแค้นใจ ผมจะเอาคืนมันแต่ไม่ใช่ตอนนี้
" ดะ.. เดียร์.. พี่ไม่ได้ตั้งใจ" ดิวพยายามเข้ามาดูอาการคนเจ็บ
"อย่ามาถูกตัวผม" เสียงเรียบดังจากร่างเล็ก ดิวหยุดนิ่ง
"ผมจะไปนอนอีกห้องกับพี่สิง" ร่างบางตอบแค่นั้นแล้วดันผมออกมา ก่อนออกจากห้องผมยักคิ้วให้กับไอ้ดิวอย่างสะใจ สมน้ำหน้ามัน
BẠN ĐANG ĐỌC
ยิ่งรักยิ่งแกล้ง(จบแล้ว)
Lãng mạn..เดียร์.. นี่มันเวรกรรมอะไรของผมวะถึงต้องมาเจอกับไอ้เสือคนที่ชอบแกล้งผมแถมยังชอบซ้ำเติมผมเวลาผมทำผิดพลาดด้วย ถ้าไม่ชอบหน้ากันก็อย่ามายุ่งสิ ทำแบบนี้ผมไม่ชอบเลย...>< กุเกียดมึงเสือ!! ..เสือ.. ใครบอกว่าผมไม่ชอบหน้า นี่ผมกำลังแสดงความรักในแบบของ...
