"รอสายอะไร วันนี้เหมือนรถจะหมดเร็วนะ"
กระทิงพูดขึ้นเขาตามผมตั้งแต่เลิกเรียนจนมาถึงป้ายรถเมล์บอกจะขออาสารอรถเป็นเพื่อน ถ้ารถหมดจริงๆแล้วผมจะไปที่ไหนดีล่ะไม่อยากโทรหาพี่สิงตอนนี้เลย ผมไม่พร้อมเจอ
เขาทำผมเสียใจมาก หลังจากเสร็จกิจในห้องน้ำครูเขาก็เดินกลับไปอย่างโมโหทิ้งให้ผมนั่งร้องไห้คนเดียวอยู่ตั้งนานกว่าผมจะทำตัว เป็นปกติได้ก็ใช้เวลาพักนึง โทรหาเสือ กับจอม พี่สิงรู้เดี๋ยวก็ตามมาอีก"เอาอย่างนี้ไหม ไปค้างคืนบ้านพี่แล้วเช้าค่อยกลับ"
กระทิง
มันเป็นทางเลือกที่ไม่ดีเท่าไรถ้าพี่สิงรู้ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ"ผมว่าผมค้างคืนที่โรงแรมดีกว่า"
ผมตอบ"อืมมม... เอางั้นก็ได้เอาที่เดียร์สบายใจงั้นเดี๋ยวพี่เดินไปส่งแล้วกันพี่รู้โรงแรมไหนดี"
กระทิงเขาพาผมมาเปิดโรงแรมไกลจากที่เรียนพิเศษนิดหน่อย
" แหมม... กระทิงวันนี้พาเด็กมานอนด้วยอีกแล้วหรอเดี๋ยววันนี้พี่ลดให้แล้วกัน ลูกค้าประจำ"
ผู้ชายหน้าเคาร์เตอร์ทัก กระทิงหันมามองผมหน้าเหว๋อ ไม่คิดว่าหมอนี่จะก็ร้ายกาจเรื่องแบบนี้
"ผมไม่ได้นอนหรอกแค่มาส่งน้อง" กระทิงรีบตอบกลับ
" งั้นคืนนี้น้องก็นอนคนเดียวสิครับ? "
พี่พนักงานถาม ผมเริ่มลังเลแล้วว่าผมควรนอนที่นี่ดีไหมหรือว่าจะกลับบ้านไปดี
ครืด.... ครืดด..
แรงสั่นจากมือถือในกระเป๋ากางเกงผมมันดังขึ้นผมหยิบมาดูก็เห็นว่าเป็นพี่สิงโทรมา เอ้ะนี่มัน 21:00 น แล้ว ผมไม่กล้ารับสาย
" เป็นอะไรไป สีหน้าไม่ดีเลย"
กระทิงกุมไหล่ทั้งสองข้างผมไว้
" ทะเลาะกับไอ้สิงหรอ"
ผมเงียบเสียงสั่นจากมือถือดับลงพร้อมกับข้อความใน Messenger
ESTÁS LEYENDO
ยิ่งรักยิ่งแกล้ง(จบแล้ว)
Romance..เดียร์.. นี่มันเวรกรรมอะไรของผมวะถึงต้องมาเจอกับไอ้เสือคนที่ชอบแกล้งผมแถมยังชอบซ้ำเติมผมเวลาผมทำผิดพลาดด้วย ถ้าไม่ชอบหน้ากันก็อย่ามายุ่งสิ ทำแบบนี้ผมไม่ชอบเลย...>< กุเกียดมึงเสือ!! ..เสือ.. ใครบอกว่าผมไม่ชอบหน้า นี่ผมกำลังแสดงความรักในแบบของ...