ยิ่งรักยิ่งแกล้ง​(จบแล้ว)​

บทที่10:เวร....กรรม

.....เสือ.....
ผมเดินเข้าห้องมาอย่างหัวเสีย ผมหงุดหงิดตั้ง แต่เมื่อวานแล้ว ตั้งแต่ที่ไอ้เตี้ยมันทำปากดีใส่ ตอนเช้าแล้วไปอ่อยพี่กระทิงแถมพี่กระทิงก็สนใจมันซะด้วย ผมระบายอารมณ์กับแก๊งไอ้สิงที่
นับต่อยกันหลังซอยแต่มันก็ยังไม่หายโมโหเท่ากับได้จัดการกับตัวต้นเหตุ
"วันนี้จัดเวรทำความสะอาดนะรายชื่อกุแปะไว้ที่บอร์ดแล้วนะ"จอมพูด
"จอม....แล้วทำไมกุถึงไม่ได้อยู่วันเดียวกันกับ
มึงล่ะ"ไอ้เตี้ยถามเสียงอ้อน ได้ยินแล้วก็หมั่น ไส้ว่ะ 'กุจะอ้อนใครก็ได้แต่ไม่ใช่มึง' หึ เดี๋ยววัน นี้มึงซึ้งแน่
"ครูเป็นคนจัดกุก็อยากให้มึงอยู่วันเดียวกันกับกุนะแต่ทำไม่ได้...-3-"จอมบอก พลางเอื้อมมือ ไปขยี้หัวอีกคน
"มึงไม่ต้องเลย..ไม่ต้อง"ไอ้เตี้ยบอก
"โหย..อย่างอนกุเลยกวางน้อย.."จอม
ผมละเกียจภาพตรงหน้าจังเลยว่ะ นึกแล้วก็ปา
เศษกระดาษที่ถูกปั้นจนกลมใส่ไอ้มืดที่ยิ้มอยู่
มันหันมามองก่อนจะละสายตาจากผมไป
เวลาผ่านไปสองชั่วโมงตอนนี้สองคนหน้าผมกำลังคำนวณคำตอบวิชาคณิตศาสตร์อยู่
"ข้อนี้คิดยังไง"ไอ้มืดถามไอ้เตี้ย หื้ย..ทำไมผม
ไม่โง่คณิตศาสตร์บ้างวะ ผมขบฟันแน่น
"อืม นี่ไง มาเดี๋ยวสอน"เดียร์พูดพร้อมขยับตัว เข้าหาอีกฝ่าย
......พักกลางวัน.......
กลุ่มผมนั่งกินบะหมี่อยู่ในโรงอาหารห่างไม่มากจากไอ้เตี้ย เท่าที่เห็นมาหนึ่งอาทิตย์ไอ้เตี้ยมัน กินแต่นมตอนเที่ยงแถมกินแต่รสสตอเบอรี่เท่านั้นอีก เดียร์ดูดนมได้สักพักจอมก็ยื่นไส้กรอก ให้ ไอ้เตี้ยงับไส้กรอกแต่ดูเหมือนว่ามันจะใหญ่ กว่าปากตัวเองเพราะชีสจากในไส้กรอกมันไหล
เยิ้มออกมาเลอะปากและแก้ม เวรเอ้ย ทำไมภาพตรงหน้ามันทำให้เสือน้อยผมแข็งทื่อขึ้นมาแบบนี้และเหมือนจะไม่ใช่แค่ผมเพราะไอ้
จอมเองก็ดูจะอึ้งๆด้วย
"มึงเดี๋ยวกุมา"ผมบอกพวกที่กำลังนั่งกินอยู่แล้วตรงมาห้องน้ำทันที แม่งเอ้ย..ไอ้เตี้ยนะไอ้ เตี้ยมึงทำให้กุเดือดร้อนอยู่รู้ไหม เย็นนี้ผมต้อง ทำเวรกับมันนี่หว่าไอ้จอมก็คงอยู่ไม่ได้เพราะมันเป็นนักกีฬาต้องไปซ้อมบาสทุกเย็น มึงเจอกุแน่เดียร์..เดี๋ยวมึงได้ซึ้งจนตัวเปียกแน่
...........
พวกผมวางแผนไว้ว่าจะไม่ไปช่วยมันทำเวรและ
ถ้ามันทำเสร็จผมจะป่วน เดียร์กวาดพื้นจนเอี่ยม
ลบกระดานจนสะอาด ดูก็รู้ว่าทำคนเดียวคง เหนื่อยอยู่ไม่น้อย
"อ้าว..ทำเวรเสร็จแล้วหรอว่าจะมาทำสัก หน่อย" ผมพูด ในห้องเรียนตอนนี้มีแค่กลุ่มผม
และมันเดียร์เงยหน้ามองผมแล้วเดินไปเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาด
"จะรีบไปไหน อยู่คุยกันก่อนดิเมื่อวานกุยังไม่ เคลียร์เลยนะ มึงรู้ไหมว่าเหี้ยสิงแม่งสะบัก สะบอมเลยว่ะเหมือนหมาข้างถนนเลย พอกุบอกว่ามึงเป็นคนช่วยพี่กระทิง..มึงรู้ป่ะ มันปี๊ดแตกเลยว่ะ ฮ่ะฮ่าฮ่า มันคงโมโหมาก"
ผมพูด มันขมวดคิ้วแต่ก็ไม่สนใจ
"กินขนมไหม"ผมพูดพร้อมเทลงพื้น ชิ้นขนม
กระจายไปทั่ว
"ไอ้เสือ!!กุกวาดไปแล้วนะ"เสียงหวานตวาดจากร่างเล็ก ผมทำหูทวนลมเดียร์พุ่งเข้ามาดึง คอเสื้อผม ผมแค่ออกแรงผลักมันไปไม่มากร่าง
เล็กก็ปลิวแล้ว ไอ้เตี้ยลงไปกองกับพื้นเงยหน้า มองผมอย่างโกรธเคือง อยากจะเข้าไปซัดมันที่ ทำตัวแรดอยู่เหมือนกันแต่พอเทียบขนาดตัวแล้วถ้าผมทำจริงๆ มันคงกลัวผมไปจนตาย
"มึงกวาดไปแล้วก็กวาดอีกได้"ผมบอก มันลุกขึ้นก่อนจะเดินมาหยิบกระเป๋านักเรียน
"ใครทำก็กวาดเองสิ"มันว่า ผมกระชากแขนมัน แล้วเหวี่ยงกลับไปตำแหน่งเดิม ผมไม่รอให้มัน
พูดอะไรก็หยิบถังน้ำถูพื้นมาแล้วสาดใส่มันเต็มๆ
"เฮ้ยย จ่า!"เจเรียกชื่อผมอย่างตกใจ
"เหี้ยเสือ มึงมัน...เหี้ยจริงๆ"มันพูดพร้อมวิ่ง เข้ามาผลักผมแต่ผมก็ไม่ได้ขยับไปไหนเลย
ผมรวบมือสองข้างมันไว้แน่น
"มีแรงแค่นี้หรอ เอาแรงไปล่อกับไอ้จอมหมด
แล้วรึไง"ผมพูดเหยียดหยามมันทั้งที่รู้ว่าความจริงมันสองคนเป็นแค่เพื่อนแต่มันก็อดคิดไม่ได้ว่ามันอาจจะมีอะไรมากกว่านี้ก็ได้
"ไอ้สัดเอ้ย"
ผวัะ!!!
หน้าผมหันไปตามแรงต่อยของร่างบางคิดว่าไม่น่าจะมีแรงต่อยผมได้เจ็บขนาดนี้แท้ๆ เวลานี้ผม
ถึงกับฟิวส์ขาดผมยอมให้ใครมาต่อยหน้าผมฟรีๆหรอก ผมพุ่งหลาไปจิกหัวคนตัวเล็กกว่าอย่าง โมโหเมื่อก่อนผมไม่ใช่คนชอบใช้ความรุนแรงแบบนี้หรอกจนกวางย้ายโรงเรียนไป
"เฮ้ย..เสือมึงใจเย็นดิ เดียร์มันสู้มึง ไม่ได้หรอก ปล่อยมือก่อนมันเจ็บ"นายพูด
"ปล่อยเหี้ยไรล่ะมึงไม่เห็นหรอว่ามันต่อยกุ!!"
ผมตะคอกใส่คนรอบตัว
"มึงปล่อยมือก่อน มันเจ็บไม่เห็นหรอ!"เติมพูด
ผมก้มมองคู่กรณีที่ตอนนี้มีน้ำตาซึมออกมา จางๆ
"มึงจำไว้!!อย่ามายุ่งกับพี่กระทิงอีก!!"ผมบอกมันก่อนจะปล่อยหัวมันแล้วเดินออกมาห้อง
ผมเดินหัวเสียมาที่ศาลาใกล้สนามบาส เห็นไอ้
จอมกำลังชู้ดบาส ไม่นานสายตาผมก็เหลือกไป
เห็นร่างเล็กที่เปียกโชกไปด้วยน้ำถูพื้นกำลังเดินมาพร้อมกับไอ้นาย มันไปสนิทกับไอ้เตี้ย ตอนไหนวะ จอมละสายตาออกจากสนามแล้ว ตรงไปหาร่างบางที่สั่นระริก
"เป็นไร ใครทำมึง"จอมถามสีหน้าเดือดดานอยู่ ไม่น้อยก่อนจะวิ่งมาหยิบกระเป๋าและเสื้อกันหนาวคลุมให้อีกคน
"เฮ้ย มึงจะกลับล่ะ?"เก่งถาม
"เออ ไว้ต่อวันหลัง"จอมบอกแล้วพาไอ้เตี้ยเดิน
ออกไป ผมเห็นไอ้สิงมันยืนมองทำท่าเหมือน จะเข้ามาหาแต่ก็หยุดอาจเป็นเพราะไอ้มืดที่เดิน
เกาะอยู่ข้างๆ ชิ ผมไม่ชอบที่มันอยู่ใกล้คนอื่น เลยไม่ชอบเลยเว้ยย...ผมมองทั้งคู่เดินไปจน พ้นตาก่อนที่จะรู้ตัวว่าไอ้สิงกำลังมองผมอย่างเคืองๆอยู่ หึ ผมเล่นถูกคนแล้วสินะ แกล้งเดียร์
แล้วไอ้สิงเจ็บ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
อันที่จริงผมก็ไม่ได้อยากแกล้งมันสักเท่าไหร่เพราะมันรู้สึกเจ็บหน่วงๆที่ต้องเห็นมันร้องไห้
หรือเจ็บตัวแต่พอนึกถึงความสะใจที่เห็นไอ้สิง
ดิ้นพล่านมันก็คุ้มอยู่ที่จะแกล้งเดียร์...