(Carra’s POV)
“Why are you doing this?” I asked him after a long silence.
“Doing what?” maang nyang tanong without removing his eyes off the road.
“You think this is funny? I could sue you! This is kidnapping!” kunwaring inis kong sabi.
Then I turned to look at him, he is suppressing a smile.
“What’s funny?” naiirita kong sabi, this time totoo na yung inis ko kaya pinalo ko sya braso then I pout.
He then burst into laughter.
“Really Gorg? Kidnapping? Who would believe you?” nakangisi nyang sabi, which made him look so annoyingly cute.
“Ang why not?” nakataas kilay kong sabi. Hindi ko maintindihan itong lalaking ito! Para syang ewan!
“Sa gwapo kong ito? Magpagkakamalan akong kidnapper? If I will be a ‘kidnapper’ I think marami ang hihgilingin na makidnap sila!” natatawa nyang sabi.
Nagmake face nalang ako sa sinabi nya, na lalo langt nyang ikinatawa. He looked so amused. Wala na akong masabi, gwapong gwapo sa sarili. Can’t blame him, Gwapo naman talaga sya eh! Parang ako lang, gandang ganda sa sarili! Naman! Maganda kasi talaga ako. No question about it! Anyway enough about that.
Silence….
He stopped the car.
I don’t know kung nasan na kami, pero wala na kami sa hi-way, pumarada kami sa parang bangin na ewan, yung parang nasa tv, kung saan masarap mag sightseeing pag gabi kasi makikita mo from there yung mga ilaw ng ibat ibang buildings.
“Gorg”
“I have a three o’clock class, so we better get back now.” Sabi ko without looking at him.
“Let’s talk”
“No, let’s go back”
“Gorg….” Seryoso nyang sabi. Tiningnan ko sya, nakatingin din pala sya saakin.
We just stared at each other for a couple of minutes.
“Cian, you forced me to do something against my will, so let’s just go back, because you are sooo..wasting our time.”
“What’s wrong? What did I do para iwasan mo? Why are you avoiding me?!”
“No what’s wrong with you! You are Cian Collins! And like what you always say, you never force a girl dahil sila ang lumalapit sayo ng kusa… so what’s the meaning of this?” Sabi ko then napa-cross arms ako.
He was about to say something, then bigla nalang sya nag iwas ng tingin at napakamot ng ulo.
“It’s your fault!” naka pout nyang sabi. So Cute ^__________^
“Why me?” bulong ko.
“You are avoiding me like a plaque.” Mahina din nyang sabi while looking at the window.
“T-that’s not true…”
“Come on Carra, you know what I’m talking about.. ang di ko lang maintindihan bakit pag iba mag aaya sayo, pag iba ang lumalapit sayo, game ka.. pero ako…”
Napalunok ako.. hindi ako sanay na ganito sya ka seryoso. My God mukhang mabubulilyaso pa yung plano ko pag nagpatuloy sya sa pag arte ng ganito.
He’s acting like a kid..
And I can’t take it..
His eyes seemed so sad.
Is he for real? I mean talaga kayang nagtatampo sya or this is just one of his acts.
![](https://img.wattpad.com/cover/5717024-288-k769961.jpg)
BINABASA MO ANG
Art of being a Player...
RomansaSi Cian, a certified Playboy, walang sineseryoso, para sakanya love is just a game, those who believe are fools. Si Carra, certified Playgirl, hindi naniniwala sa serious relationship, for her all guys are the same so why not play with them. But wha...