Bizim Hikâye

Bölüm 5

Keyifli okumalar ^^

Yaklaşık yarım saattir Amrita'nın gelmesini bekliyordu. Annesi kahve içmeleri için bu kafeyi ayarlamıştı. Saat 2'de gelmişti Salman. Buluşmaları gereken saatte yani. Ama yarım saat olmuştu ne gelen vardı ne giden. Kızın işi mi çıkmıştı yoksa istemediğinden mi burada değildi? Bilemiyordu. Açıkçası umurunda da değildi. Gözlerini tekrar saatine çevirdi bıkkınlıkla. 5 dakika daha oturacaktı. Ondan sonra kalkıp gidecekti. Masaya diktiği bakışlarını kaldırdı. Kafeye göz gezdirdi öylesine. Gözleri karşı masada tedirgince kendisini izleyen kıza takıldı. Otururken de aynı bakışlarla ona bakıyordu kız. Yanında biri daha vardı. Ne diye endişeyle bakıyordu ki kendisine? Daha önce görmediğine adı kadar emindi. Kız Salman'ın bakışlarını fark edince aceleyle karşısında ki adama baktı. 1- 2 dakika bakıştılar öylece. Adamda kafasını Salman'a çevirmiş ifadesiz bir şekilde izliyordu. İfadesiz mi demiştim? Pardon sinirle izliyordu Salman'ı. Salman neler olup bittiğine anlam veremiyordu şu an. Aklına aniden Amrita geldi. Tabii ya! Ona endişeyle bakan bu gözler kesin ona aitti. Yanındaki adam kimdi? Abisi? Kardeşi? Kendisine sinirle bakan adam galiba sevgilisiydi. Salman gülerek ayağa kalktı sandalyesini geri ittirdi ve onu izleyen kişilerin masasına ilerledi. Amrita'nın endişeli bakışlarının yerini korku dolu bakışlar almıştı. Salman masanın önüne geldiğinde adam hızla ayağa kalktı. Ne yani Salman'ı mı dövecekti? Hadi ama gerçekçi olalım. Karşısında adeta bir kas kütlesi vardı. Salman da ayağa kalkma sebebini anlamış olacak ki alayla kıvrılan dudaklarıyla bakışlarını adama dikmişti. Elini adamın omzuna attı. Hiçte nazik olmayan bir hareketle adamın omzuna baskı yaparak oturmasını sağladı. Sonra yanındaki sandalyeyi çekip oturdu. Bakışlarını onu endişeyle izleyen gençlere dikti.

"Amrita?"

Kız daha önceden tanıdığı Salman'ı masalarında görünce zorla yutkundu. Hani Salman fotoğrafını dahi görmemişti? Nasıl tanımıştı kendisini?

"Yarım saattir korkuyla bana bakıyorsun. Kim olduğunu tahmin etmek zor olmadı."

"Ben..şey...."

"Açıklama yapma Amrita"

"Adın ney senin delikanlı? Ve Amrita'nın neyi oluyorsun?

"Sana ne?!"

Salman hayretle kaşlarını yukarı kaldırdı. Sonra tekrar dudakları alayla kıvrıldı.

"Adını söyle! Bir daha sormayacağım."

Bu zaten bir soru değildi ki. Resmen adını söylemesini emrediyordu. Karşısında ki adam sinirle bir iç çekti. Sonra tıslar gibi konuştu.

"Rohit!"

"Amrita'nın neyi oluyorsun?"

"Erkek arkadaşım" dedi Amrita fısıltı gibi bir sesle. Utandığını görebiliyordu Salman.

"Kaç yaşındasın sen Amrita?"

"Sana ne onun yaşından?"

"Rohit... Kapa çeneni! Bir daha söylediğim sözün üstüne söz söyleme. İnan bana bu bir uyarı değil. Şimdi... Sorduğum soruyu cevaplar mısın lütfen Amrita?"

Bir adam kurduğu bir cümlede nasıl hem bu kadar kaba hem de bu kadar kibar olabilirdi?

"Şey, 23..."

"İkimiz de neden burada olduğumuzu biliyoruz. Belli ki sen bundan memnun değilsin. Üstüne üstlük sevgilinle gelmişsin. Ben adam yemiyorum ufaklık. Beni yarım saat bekletmek yerine gelip bana bu işe razı olmadığını söyleseydin bu duruma çoktan son vermiş olurdum. Neyse ne artık... Şimdi sorduğum soruyu adam gibi cevapla Rohit. Ciddi misiniz?"