/*
Bizim Hikâye için sanırım şu zamana kadar Romantizm kategorisinde sıralamada gördüğüm en yakın sıra 500'lerde bir şeydi.
Ama bir önceki bölümden sonra 145'i görünce epey şaşırdım ve ne yalan söyleyeyim pek bi mutlu oldum😍😂
Okuyan, oylayan ve yorum yapanların başarısı bu. Hepinize gerçekten çok teşekkür ederim ❤
Cansınız♥
*/
Bu bölüm geç geldi ama telafi olarak uzun bir bölüm oldu. 😄
Yani diyorum ki satır araları daha çok bekliyor sizi 😂
Bir de bu bölüm böyle nasıl desem... Çok alıp içime sokasım, sarıp sarmalayasım bir bölüm oldu. İnşallah sizde beğenirsiniz. 😍
Keyifli Okumalar.
"Öyle işte Zaraa. Duymayan bir sağır Sultan kaldı."
"Ay sus sus. Aileler duysun da dışarı çıkmasın sakın. Karan falan duyarsa neler denir neler konuşulur düşünemiyorum bile."
"Karan değil de Suman'a laf vermiş olmak zoruma gider. Ay bekle iki dakika sonra arayacağım seni."
"Kızım ne yapıyorsun ya sabahtan beri bekle bekle diyorsun. İşin varsa söyle sonra konuşalım."
Zaraa'nın haklı çıkışına karşılık "İşimi söylesem inanmazsın. İşim işime! Tuvaletten çıkamıyorum olmaz böyle bir şey." derken kendimi sıkıyordum bir yandan da. Kaç gündür bu durumdaydım.
Zaraa'nın kahkahası kulaklarımda yankılanırken ben ileri geri gidiyordum odamda "Öyle desene." dedi.
"Kapatıyorum yoksa altıma kaçıracağım."
"Bana bak. Enfeksiyon olabilir bir doktora git. Unutma!"
"Tamam."
Telefonu kapatır kapatmaz da şu sıralar en çok uğradığım yere geçtim. Tuvalete...
Bugün güya babamdan gizli Salmanla buluşacaktım. Salman'ın yanında sürekli tuvalete gitme düşüncesi acayip utanç verici geliyordu.
Ay ne rezillik!
Dakikalar sonra masamın üzerindeki telefonu elime aldım ve Salman'ın şirket numarasını çevirdim. Babamdan telefonu mu aldığımı bilmiyordu. Ona hasta olduğum yalanını söylediğimde gelip hastaneye götürmek için diretse de onu zar zor ikna ettim. Telefon görüşmemden sonra Abha elinde tepsiyle odaya girmişti.
"Mideniz şimdi nasıl Neha Hanım?"
"İyi ya. Ayıptır söylemesi sabah biraz fazla yemişim hazmedemedim. Gerçi bu hazmedememe babamlardan kaynaklıda olabilir bilemedim bak şimdi."
Abha bana anlamadığını bağıran bakışlarıyla bakarken tepsideki maden suyunu alıp onu göndermiştim.
Bilgisayar ekranına geri döndüğümde evin yakınında pasta kursu var mı onu araştırmaya devam ettim. Salman'ın doğum gününe 2 gün kalmıştı. Hediyesi çoktan hazırdı. Ama kutlama kısmını bizimkilerden ayrı olarak da yapmayı planlıyordum.
Evin yakınlarında bir kurs bulduğumda sevinmiştim. Uzak olsa bana yalnızca vakit kaybettirirdi.
Her şey güzel gidiyor diye düşündüğüm esnada gelen tuvaletimle söylenerek yerimden kalktım. Belki on beşinci kez odamdan çıktım yine.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bizim Hikâye
RomanceYıllardır bildiklerini sandıkları duygularda aslında onlardan cahili yoktu. Bir anlaşmayla girdikleri yolu düşe kalka da olsa bitirebilecekler miydi? Peki ya cahil oldukları duyguyu öğrenebilecekler miydi?
