Bizim Hikâye

Bölüm 6

Keyifli okumalar ^^

Ofisinde ki büyük boy camından dışarıyı izliyordu. Amrita ile buluştuğu için katılamadığı toplantının önemli notlarını sekreteri kendisine aktarıyordu. Kızı dinlediği söylenemezdi. Neha ile karşılaşmalarını düşünüyordu. Neha'ya söylediği gibi tesadüflere inanmayan bir adamdı. Kadere inanırdı. Zaten bu yüzden Neha'ya o gece öyle söyledikten sonra karşılaşmış olmaları tuhafına gitmişti. Düşüncelere o kadar dalmıştı ki sekreterinin izin isteyerek çıktığının farkında bile değildi. Kapısı gürültüyle açıldığında ancak düşüncelerinden sıyrılabilmiş ve omzunun üstünden kapıya doğru bakmıştı. Küçük kardeşini görünce gözlerini devirdi.

"Oğlum senin kapı çalma âdetin yok mu?" derken camın önünden ayrılmış koltuğuna yönelmişti.

"Abimizin odasına da mı kapı çalarak girelim?"

"Hangi rüzgâr attı seni buraya?" kendisi koltuğuna Armaan ise hemen karşısında ki sandalyeye oturmuştu çoktan. Armaan hep yaptığı gibi ofisi büyük bir dikkatle incelemiş daha sonra tiksinir gibi bakışlarını çekmişti. Bu çocuk iş ile alakalı her şeyden nefret ediyordu.

"Param bitti"

"Evli barklı adamsın. Hala babamdan harçlık alıyorsun. Sana cidden inanamıyorum Armaan"

"Bla bla bla... Gelip çalıştım da ne oldu? Şirketi batırıyordum"

Bunu kahkahalarla söylemesi Salman'ı da güldürmüştü. Gerçekten de çalışmaya başladığında şirkete fazlasıyla zarar vermişti. Babası şirketten nasıl göndereceğini bilememişti. Yaşlı adam küçük oğlunun bu beceriksizliğini büyük bir şaşkınlıkla karşılamış daha sonra Salman'a güvenerek onu şirketten tabiri caiz ise sepetlemişti. Bu durum Armaan'ı ne kadar memnun etmişti haberi yoktu tabi.

"Hayatın hep böyle mi geçecek oğlum senin? Kendine bir uğraş edin artık"

"O yüzden buradayım zaten. Aklımda bir şey var. Fakat param yok"

32 diş sırıtıyordu Salman'ın karşısında. Kardeşine inanılmaz sinir oluyordu ama bir yandan da onun bu hallerine gülmeden edemiyordu. Bu nasıl bir adamdı hala çözebilmiş değildi. Kafasını iki yana salladı. Armaan'ın gülüşü genişlerken Salman çatık kaşlarla bakıyordu ona.

"Evleniyormuşsun?"

Kahkahasını engellemeye çalışsa da başarılı olamıyordu. Salman da öldürücü bakışlarını kardeşine yollasa da genç adama engel olamıyordu. Arsız arsız gülmeye devam ediyordu. Salman önündeki kalemi hiç düşünmeden fırlattı kardeşine. Gülüşünü hedeflese de kalem sadece koluna gelmişti. Armaan gelen uyarıyı bu sefer dikkate almış gülmesini bastırmıştı.

"Kız güzel mi?"

"Bu konu hakkında tek bir kelime daha edersen hiç üşenmem kalkar döverim seni"

Sesi saf tehdit içeriyordu. Armaan'ın cesareti ise buraya kadardı. Abisinden daha öncede bol bol dayak yediğinden başına neler geleceğini gayet iyi biliyordu.

"Tamam, sakin ol. Bir şey demiyorum"

"Akıllı çocuk"

"Çocuk demişken... Sen evlenene kadar bir çocuk daha yaparım ben"

"Yani?"

"Küçükken girdiğimiz iddiayı nasıl unutursun? En çok çocuk sahibi kim olacak iddiası... 1-0 öndeyim abiciğim" derken Armaan'ın sesi keyiften dolu dolu çıkıyordu. Salman yanaklarını hava ile doldurup o havayı geri verdi.