Bizim Hikâye

Bölüm 52

Size bolca söylenmeli bölüm getirdim 😄

Çocukların birikmiş kirli bezlerini çöpe atmak için odadan çıkmıştı Neha. Bugün kendini çok daha iyi hissediyordu çünkü Salman bu akşam evdeydi. Annesiyle konuşması bittiğinde yanlarına gelecekti. Tam köşeyi dönmüştü ki anne-oğulun konuşmalarına denk geldi.

Onlar arkaları dönük oturdukları için Neha'ya göremiyorlardı. Neha tahmin edebiliyordu ne konuştuklarını. Çok üzerinde durmayacaktı fakat kendi adını duydu.

"Başta ben de Neha'ya kondurmadım."

Neha kaşlarını çatarak iyice kulak kabarttı. Neyi konduramamış kayınvalidesi yine kendine?

"Anne ne olduğunu söyleyecek misin artık?"

"Kolay mı sanıyorsun oğlum. Ah keşke ben yanılsaydım. Yanılsaydım da bilmez olsaydım."

"Neyi anne neyi?"

Sapna Hanım üzüntüyle baktı oğluna. Biraz daha bir şey söylemezse Salman çatlayacaktı. Aynı zamanda Neha da.

"Aryan... Aryan'a galiba ters davranıyormuş karın Salman."

Neha bir an duyduklarının şaka olduğunu sandı. Ne diyordu bu kadın? Ne zaman ters davranmıştı Aryan'a? Aksine üstüne titriyordu çocuğun.

"Anne! Nereden çıkarıyorsun bunları? Neha'yı tanımıyormuş gibi. Bırak Allah aşkına. Neha duysa nasıl üzülür."

Salman'ın sözleri içine su serpti adeta Neha'nın. Salman'ın böyle bir şeye kulak asmayacağını biliyordu ama insan yine de bir acaba diyordu. Daha fazla dinlemedi konuşulanları.

Sapna Hanım'a bir kez daha kırıldı. Bu seferki daha büyük bir kırgınlıktı. Ama Salman içini öylesi rahatlattı ki... Yetti bu kadına.

İşlerini halledip odasına geri döndü. Kıyafetlerini değiştirip pijamalarını giydi. Tam yatağı açmıştı ki odanın kapısı aralandı.

Aryan bir gözünü ovalayarak kapının önünde dikiliyordu. Kızarık gözleri uykudan uyandığını gösteriyordu.

"Gelebilir miyim Neha?"

Neha gülümseyerek yatağa oturdu ve hemen yan tarafına hafifçe vurarak yer işaret etti Aryan'a. Aryan minik adımlarla içeri girip kapıyı kapattı usulca. Neha'nın yanına kuruldu hemen.

"Neden uyandın?"

Neha, Aryan'ı uyutalı çok olmamıştı halbuki.

"Annemi özledim. Babamı özledim. Çok gün geçti. İkisi de gelmedi. Niye gelmiyorlar Neha?"

Aryan cılız bir sesle sordu. Ağlamamak için kendini sıkıyordu minik beden. Neha bu soruları her gün duyuyordu Aryan'dan. Her duyduğunda da gözleri doluyor içi yanıyordu. Kucağına çekti Aryan'ı. Saçlarını okşayıp öptü.

"Bizden sıkıldın mı?"

Yine ilgisini başka yere çekmek için soruyla kaçamak bir cevap verdi. Aryan burnunu çekti.

"I-ıh. Ama onları çok özledim. Annemi ve babamı istiyorum."

"Baban çok yakında dönecek Aryan. Bunu konuşmuştuk. Hatırladın değil mi?"

"Annem? O ne zaman dönecek?"

Neha yine tıkandı. Ne diyebilirdi şimdi küçücük çocuğa?

"Aryan... Sana bir soru soracağım. Ama yalan konuşmak yok tamam mı?"