Bizim Hikâye

Bölüm 37

Satır araları diyorum çok güzel. Gelsenize 😂

Keyifli okumalar.

Salman gözlerini kapamış koltukta uzanırken kendi kendini sorguluyordu. Daha ne kadar beklemesi lazımdı? Çok mu aceleci davranmış olurdu? Yanlış bir izlenim falan bırakır mıydı Neha'nın gözünde?

Neha tamamen iyileşene kadar beklemeyi planlıyordu fakat canına tak etmişti. Aylar olmuştu.

"Madde altıyı koyan aklıma tüküreyim."

Bu işe ilk başladıklarında, bir ara zihninde dolanan tek kelime buydu Salman'ın. Kendine nasıl bir inancı vardıysa bu maddeyi zamanında koltuk altı kabara kabara koymuştu. İradeli bir adamdı ya hani.

Yani tabii ki geçen birkaç gün içerisinde oynaşmadı değillerdi. Fakat birileri yetinemiyordu. Neha'da da hiç tık yoktu Salman'a göre. İnsan azıcık edepsiz olurdu.

Zihnindekilerle o kadar meşguldü ki koltuğun kenarına ilişen karısını fark etmemişti. Neha Salman'ın kafasını kaldırıp kucağına yerleştirecekken fark etti. Yutkundu. Hiçbir şekilde tepki vermedi. Neha saçlarını okşarken "Ne düşünüyorsun?" diye sordu.

"Çok manyak şeyler." diye cevapladı içinden Salman. Dışından ise omuz silkti yalnızca. Neha yumuşak saçları karıştırıp dururken Salman'ı ne kadar zor duruma soktuğunun farkında değildi. Ya da farkındaydı?

"Kahvaltı yapmayalım mı?"

"Yaparız." diye konuştu zar zor kısık sesle. Neha bir elini saçlardan çekip Salman'ın göğsüne koydu. Biraz da orayla oyalanmaya başladı. "Ne zaman?"

Salman ani bir hamleyle göğsünde oyalanan Neha'nın elini kavradı.

"Yapma."

"Peki."

Neha ellerini Salman'dan çektikten belki iki belki üç saniye sonra Salman'ın doğrulup kendine yaklaştığını gördü. Kalkan kaşlarıyla, ona giderek yaklaşan, kocasına bakarken yanaklarında bir ısı hissetmeye başlamıştı bile.

"Yapma diyince neden hemen kabulleniyorsun? Her konuda zıtlaştığın gibi bunda neden zıtlaşmıyorsun benimle? Neden azıcık oynak değilsin?"

"Pardon? Anlamadım? Oynak moynak ne diyorsun sen?"

Salman artık neredeyse ağzının içindeydi. "Bal gibi anladın." diye fısıldadı.

"Edepsiz olduğunu biliyordum." dedi Neha gülerken. Salman ani bir hamleyle Neha'nın belini kavrayıp kadını yavaşça kaydırdı.

"Sorun şu ki ben yeni öğreniyorum."

Tam bazı şeyler istediği gibi yolunda giderken çalan zille kalakaldı. O boşluktan faydalanan Neha hemen çıktı Salman ile koltuk arasından. Koltuğu yumruklarken "Kapıya bakar mısın? Üzerimi değiştirmem lazım." dediğini duydu karısının.

Beş karış bir suratla açtığı kapıda Meera'yı görmeyi beklemiyordu. Gerçi o kimseyi beklemiyordu. Neden geliyorlardı ki? Meera ona suratsız bir şekilde bakan ve bir şey söylemeyen abisini inceledi kısaca.

"Bir sorun mu var abi?"

"Bir sorun varsa çözmeye mi geldin sabahın bu saatinde Meera?"

"Hı?"

"Geç diyorum geç."

Dakikalar sonra üçü de kahvaltı masasındayken memnuniyetsiz olan tek kişi Salman'dı. Neha kaş göz işareti yapsa da Salman bana ne dercesine omuz silkip duruyordu.