Chapter 20

304 39 7
                                    

Πέρασαν 4 μήνες απο την μέρα που ο Άλεξ έφυγε.Ένιωθα μόνη.Το γράμμα που μου είχε γράψει ήταν γεμάτο αλήθειες που ποτέ δεν πρόσεξα.Τον έψαχνα για 1 μήνα μέχρι που τα παράτησα.Οι φίλοι του δεν μου έλεγαν που έμενε.Έπρεπε να του μιλήσω..
Παρόλα αυτά στο τέλος παρέμεινα με τον Άντριαν αφού ήταν ερωτευμένος μαζί μου και έγω είχα κάποια αισθήματα για αυτόν.Μου παρείχε την προστασία που τόσο πολύ χρειαζόμουν για να μην είχα κατεστραμένη ζωή.

Η πλειοψηφία των αναμνήσεων μου είχε επανέλθει..και ένιωθα περήφανη για αυτό.Μερικές φορές έπιανα τον εαυτό μου να αναπωλεί στιγμές του παρελθόντος με τον Άλεξ και να κλαίω..Είχε προχωρήσει.Αυτό ήμουν σίγουρη πως είχε συμβή αλλά πάντοτε θα τον περίμενα ακόμη κι αν ήμουν με τον Άντριαν τώρα.

"Πάμε;"άκουσα μια φωνή και γύρισα προς το μέρος του Άντριαν.
"Ναί..Δώσε μου 2 λεπτά να χτενίσω τα μαλλιά μου..."είπα και συνέχισα να χτενίζω τα μαλλιά μου καθώς το βλέμμα του τύλιγε το κορμί μου.Με πλησίασε και με φίλησε στα μαλλιά..
Ανταπόδωσα το φιλί ακουμπώντας απαλά τα χείλη του.
Με έπιασε απο το χέρι και βγήκαμε απο το ξενώνα.
"Τι ώρα θα είναι το πάρτυ και πώς και είμαστε καλεσμένοι σε πάρτυ αδελφότητας;"ρώτησα και άφησα το κινητό μου στο αυτοκίνητο του Άντριαν.
"Ένας γνωστός μου μας κάλεσε.Έλα θα έχει πλάκα.Το πρώτο μας πάρτυ σε αδελφότητα!"είπε με έντονο ενθουσιασμό στην φωνή του.

Έμεινα ξαπλωμένη στο κάθισμα και περίμενα την ώρα που θα φτάναμε.Ευτυχώς θα έρχοταν και η Άλι με τον Ίαν.Θα είχα αρκετή παρέα!

Πολύς κόσμος καθόταν έξω απο τον σπίτι της αδελφότητας και έπαιζαν διάφορα παιχνίδια,όπως για παράδειγμα ping pong μπύρας.
Σηκώθηκα απο το κάθισμα,άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και ο Άντριαν με έπιασε απο το χέρι.Ανεβαίναμε τα σκαλιά όταν ξαφνικά είδα την Άλι μαζί με τον Ίαν να μας χαιρετούν.Η Άλι είχε ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο της αντίθετα ο Άντριαν με δυσκολία σχημάτισε ένα ψεύτικο χαμόγελο.Παράξενο..Οι δυό τους πάντα είναι χαρούμενοι...Πλησιάσαμε το ζευγάρι και η Άλι έτρεξε προς τα πάνω μου αρχίζοντας να μου εξιστορεί όλα όσα έχασα.Ο Ίαν απο την άλλη με δυσκολία μίλαγε στον Άντριαν και κοίταζε συνεχώς την οθόνη του κινητού του.
Εγώ και η Άλι μπήκαμε μέσα και καθίσαμε δίπλα απο κάτι παιδιά που έπαιζαν μπουκάλα.
Δεν έδωσα πολύ σημασία στα άτομα δίπλα μου και συνέχισα να μιλώ με την Άλι πίνοντας vodka.
{...}

Ήμουν ήδη στην τέταρτη vodka όταν μια φωνή με ανατάρεξε απο την ησυχία μου.Ένα παιδί,με σγουρά μαλλιά γύρω στα 19 με σκούντησε.
"Έλα να παίξουμε μπουκάλα.."είπε.Απο την μυρωδιά της ανάσας του κατάλαβα πως ήταν μεθυσμένος αλλά δεν αρνήθηκα την προσφορά.
"Φυσικά."είπα και ήπια ακόμη ένα ποτήρι vodka.Έπιασα την Άλι απο το χέρι και την παρέσυρα μαζί μου στον κύκλο.Καθίσαμε σταυροπόδι δίπλα απο το αγόρι με τα σγουρά μαλλιά και αρχίσαμε να παίζουμε...

.............................................................................

Surprise!!!Επιτέλους έβαλα κεφάλαιο.
Στο επόμενο κεφάλαιο θα υπάρξουν πολλές εκπλήξεις!!

Kisses αγαπούλια😘😘😘

Strangers(Wattys Winner 2016)Onde histórias criam vida. Descubra agora