Strangers(Wattys Winner 2016)

Chapter 47

Κάθισα στην πολυθρόνα.Το τηλέφωνο βρισκόταν ακριβώς δίπλα μου.
Είπα πως δεν θα έπερνα κανένα τηλέφωνο αλλά ήθελα τόσο πολύ να ακούσω την φωνή του.
Άρπαξα το τηλέφωνο χωρίς δεύτερη σκέψη και πληκτρολόγησα μηχανικά το νούμερο του.

"Κριστίνα!!Να η μαμά..Σου το είπα πως θα σου την γνωρίσω.."φώναξε η Άμπυ απο την άλλη άκρη της αίθουσας.Κατευθυνόταν προς τα εμένα και κρατούσε αγκαλιά μια μεγάλη γυναίκα.Η γυναίκα έσερνε τα πόδια της και κοίταζε συνεχώς το κορίτσι στα μάτια.Μια μικρή λεξούλα σχηματίστηκε στα χείλη της μόλις με είδε αλλά δεν νομίζω πως προοριζόταν για εμένα.

"Άσε με..."είπε χαμηλόφωνα.

"Αυτή είναι μαμά..Η κοπέλα που αγαπά ο Όλιβερ.."είπε η Άμπυ χαρούμενα.

"Δεν..Δεν με αγαπά."τραύλισα.

"Κι όμως.."είπε η γυναίκα.
Η Άμπυ μας αποχαιρέτησε λέγοντας μας πώς ήταν ώρα για τα φάρμακα της.

Η γυναίκα είχε μαύρα μακριά μαλλιά πιασμένα σε μια εντυπωσιακή αλογοουρά.Φορούσε ένα μεταξωτό μαύρο φόρεμα και κρατούσε ένα μικρό ρόζ μαντήλι.
Φαινόταν ταλαιπωρημένη.Ήταν τουλάχιστον 40 ετών και παρόλα αυτά δεν είχε ούτε μια ρυτίδα στο πρόσωπο της.
Ήταν εκθαμβωτική..
Δεν έμοιαζε καθόλου με την Άμπυ..Η Άμπυ ήταν ένα πανέμορφο κοριτσάκι αλλά δεν έμοιαζε σε αυτή την γυναίκα.

"Η Άμπυ..."

"Όχι..Δεν είναι κόρη μου αλλά εγώ την μεγάλωσα.."είπε απευθείας προτού ακούσει την ερώτηση μου."Είναι το πιο καλόκαρδο παιδί..το πιο όμορφο..Το πεπρωμένο δεν της έδωσε όσα της αξιζαν και της αξίζουν..Είναι κρίμα ξέρεις.Τόσο μικρά παιδιά και να μην έχουν την ευκαιρία να ζήσουν.Με καταλαβαίνεις;"

Ένεψα με το κεφάλι μου θετικά.

"Της μοιάζεις.."είπε γλυκά.

"Της Άμπης;"ρώτησα περίεργα.

"Όχι..Όχι της Άμπης."είπε χαμογελαστά.

Δεν ήθελα να την ρωτήσω σε ποιά έμοιαζα.Την είδα που έσκυψε στα γόνατα της.Μύρισε εκείνο το ρόζ μαντηλάκι.Το κρατούσε σφικτά.
Βούρκωσε;Δεν μπορούσα να δώ καθαρά..

"Θα..Θα σας αφήσω για λίγο μόνη σας.."είπα και σηκώθηκα.

"Όχι.."είπε αρπάζοντας με απο την φανέλα.
"Κάθισε..Κάνε μου λίγη παρέα.Ούτως η αλλιώς δεν έχουμε γνωριστεί.Ονομάζομαι Νάνα."είπε αφήνοντας μου την φανέλα όταν είδε πως ξανακάθισα.

"Είμαι η Κριστίνα.."είπα και παρέμεινε να με κοιτάζει.Τα μάτια της ήταν πλέον ξεκάθαρα βουρκωμένα.

.............................................................................

Ποία είναι αυτή η γυναίκα;Μαντέψτε!!

Comment&Vote💎💎💎

Kisses αγαπούλια😘😘😘