Strangers(Wattys Winner 2016)

Chapter 42

Τον κρατούσα αγκαλιά.Ήταν τόσο αδύναμος και ευθραυστός.Δάκρυα κύλησαν απο τα μάτια μου.Πώς έγινε έτσι;Άλλαξε πλέον και αρνιώταν επανηλειμένα την ύπαρξη του Άντριαν.Ονόμασε τον ευτό του Όλιβερ και παρέμεινε κρυμμένος στο σκοτάδι.Ποιός ξέρει για πόσα χρόνια;Εγώ του το έκανα αυτό;
Εγώ φταίω που έγινε έτσι;

Μια φωνή με τρόμαξε.
Μια γυναικία φωνή που φώναζε το όνομα του..
"Όλιβερ;"δεν έπαυε.Δεν νομίζω να ήταν στην φαντασία μου ήταν τόσο ζωντανή.

Ανασηκώθηκε και σκούπισε το πιγούνι το απο τον ιδρώτα.

"Περίμενε.."είπε ελαφρά και ένεψα με το κεφάλι μου.

Ένα κορίτσι μόλις 17 χρονών μπήκε στο δωμάτιο και με κοίταξε με περιέργεια.Ο Άντριαν την πλησίασε αγκαλιάζοντας την.

"Είναι η Κριστίνα.."είπε με χαμόγελο και με έδειξε στο νεαρό κορίτσι.

"Μου έλεγες αλήθεια δηλαδή!"είπε και με πλησίασε."Είναι όμορφη όπως μου την είχες περιγράψει..."είπε και μου χαμογέλασε.
Με έπιασε απο το χέρι και με βοήθησε να σηκωθώ.

"Έλα..Μην κάθεσε εκεί.Πάμε να σε γνωρίσω στην μαμά."είπε με μια ζωηράδα.

Δεν ήξερα τι να πώ.Ήμουν συγχυσμένη.
Με ήξερε;Τι της είπε ο Άντριαν για εμένα;Που θα με πήγαινε;

"Πρέπει να κάνω ένα τηλεφώνημα.."κατάφερα να πώ και τους κοίταξα στα μάτια.

"Μα φυσικά.."Μου έδωσε το κινητό της και απομακρύνθηκαν ελάχιστα για να με αφήσουν να κάνω το τηλεφώνημα μου.
Η κατάσταση ήταν περίεργη..Θα έπιανα τον Ντίλαν να του έλεγα πως ήμουν καλά.

Πληκτρολόγησα τον αριθμό του και περίμενα να απαντήσει.

"Κριστίνα;"φώναξε απο την άλλη άκρη της γραμμής.
"Είσαι καλά;Πού είσαι;Σε πείραξαν;"Χιλιάδες ερωτήσεις και καμία ουσιαστική.

"Εμμ.Ντίλαν είμαι μια χαρά..Δεν ξέρω που ακριβώς είμαστε..Και όχι κανείς δεν με πείραξε."απάντησα γρήγορα γρήγορα.

"Είμαστε;"ρώτησε με περιέγεια.

"Είμαι με τον Άντριαν.."απαντησα.

"Τί;Τον Άντριαν;Πώς;Κριστίνα τι συμβαίνει;Πού είσαι;Έρχομαι..Τώρα."

"Όχι είμαι καλά.Θα ερθω μέχρι άυριο.Μην ανησυχείς."

"Η αστυνομία σε ψάχνει.Πιστεύουν πώς πρόκειται για απαγωγή.Τι πρέπει να πώ;
Ο Άλεξ..Ο Άλεξ ήρθε εδώ."

"Δεν.."τα χέρια μου έτρεμαν.Έκλεισα στιγμιαία τα μάτια μου.Οι παλάμες μου άρχισαν να ιδρώνουν.

"Κριστίν;"

"Εμμ θα έρθω αύριο.Πές στην αστυνομία πως σε έπιασα τηλεφωνο και πως είμαι καλά.Πές τους πως θα έρθω αύριο πρωί πρωί στο τμήμα.Και εσύ.Εσύ σταμάτα να ανησυχείς.."είπα χαχανίζοντας.

"Του Άλεξ;Του Άλεξ τι πρέπει να του πώ;"

"Τίποτα.Θα του μιλήσω εγώ όταν επιστρέψω..Πρέπει να κλείσω τώρα μιλούμε πιο μετά."είπα κλείνοντας το τηλέφωνο.

Το κορίτσι μπήκε στο δωμάτιο και μου ένεψε.
"Πάμε;"

"Ναί.."είπα μονότονα και την ακολούθησα προς την έξοδο του κτηρίου.

............................................................................

Που είναι η Κριστίνα;
Ποιό είναι αυτό το κορίτσι;
Τι έπαθε ο Άντριαν;
Και τέλος πότε θα επιστρέψει η Κριστίνα σπίτι να μιλήσει με τον Άλεξ;

Στο επόμενο κεφάλαιο ΟΛΕΣ οι απαντήσεις!

Kisses αγαπούλια😘😘😘
Vote&Comment εάν σας άρεσε 💎