Strangers(Wattys Winner 2016)

Chapter 44

Περπατούσα δίπλα δίπλα με τον Άντριαν ενώ μπροστά μας ήταν η Άμπι.
Σιγοτραγουδούσε ένα τραγούδι που με έκανε να ανατριχιάσω για μια στιγμή.
Ήταν παλιό.Αυτό το τραγούδι το λάτρευε η μητέρα μου.Θυμάμαι όταν ήμουν πολύ μικρή που το χρησιμοποιούσε για νανούρισμα..

"I am not the only traveler, who's now preparing is dead.And I'm searching for a train to follow.."σταμάτησε απότομα.Γύρισε το κεφάλι της γυρίζοντας να με κοιτάξει.

"Κριστίνα;Πρέπει να σου πώ κάτι.."είπε και με πλησίασε.

Ο Άντριαν παρέμεινα να την κοιτάζει περίεργα.

"Μπορώ να σου μιλήσω.Εσένα.Μόνο εσένα.."είπε με ένα αίσθημα φόβου.

"Εμμ ναί Άμπυ."ξεφώνισα.Γύρισα στον Άντριαν και του ένεψα πως ήταν εντάξη.Απομακρύνθηκε απο κοντά μας και μας περείμενε να τελειώσουμε.

"Ακούω.."είπε με ένα πονηρό χαμόγελο το νεαρό κορίτσι.

"Το ξέρω!;"είπα μη ξέροντας ούτε η ίδια αν ήταν απορία ή απλή ειρωνία απο μέρους μου.

"Όχι..Εννοώ ακούω.Το ξέρω.Θα το βρείς χαζό αλλά μπορώ να ακούω τις σκέψεις των ανθρώπων.Όχι εσκεμένα.Ορκίζομαι.Απλά τις ακούω σαν ξιθύρους."είπε.

"Εμμ..Δεν ξέρω Άμπυ.Δεν νομίζω να ισχύει κάτι τέτοιο.Πάμε;"είπα και την ακούμπησα στον ώμο.

"Όχι.Ακούω σου λέω.."είπε σπρώχνωντας με ελαφρά.
"Ξέρω.Ξέρω για εσένα.Για την αδελφή σου.Για την μητέρα σου,για το ατύχημα...Για τον Άλεξ."
είπε χαμηλόφωνα στο αυτί μου.

Ήξερα πως έλεγε βλακείες αλλά ήμουν περίεργη να ακούσω τι θα μου έλεγε.

"Τι;Τι ξέρεις για τον Άλεξ;"είπα σχεδόν φωνάζοντας.

"Όχι πολλά.Τώρα όμως σε ψάχνει.."είπε και απομακρύνθηκε ένα βήμα.

"Με άκουσες όταν μιλούσα στο τηλέφωνο,κρυφάκουγες;"ρώτησα νευρικά.

"Όχι..σου είπα πως το ξέρω και τώρα άσε με ήσυχη.."είπε το κορίτσι και συνέχισε να περπατά.

Παρέμεινα ακίνητη στην θέση μου.Αυτό το κορίτσι δεν ήταν καλά.Δεν είχε τα λογικά της.
Ο Άντριαν έτρεξε κοντά μου.

"Τι σου είπε;"ρώτησα και τα μάτια του ήταν βουρκωμένα.
Ήταν κουρασμένος.Χασμουριόταν συνέχως.

"Μου είπε πως ακούει φωνές.Δεν ξέρω.Δεν μου φένεται πολύ καλά.."είπα και τον κοίταξα ελάχιστα απογοητευμένη.

"Η Άμπυ είναι άρρωστη Κριστίνα.Για αυτό βρίσκεται στο ψυχιατρείο..Γεννήθηκε έτσι.Όταν ήταν 4 προσπάθησε να πνίξει τον αδελφό της.Και αυτές οι φωνές που αναφέρεται είναι απλά στο μυαλό της.."

"Ψυχιατρείο;Άρρωστη;"παρέμεινα να τον κοιτάζω όλο απορίες.
"Πώς;Δεν ήξερα ότι άτομα του ψυχιατρείου μπορούν να κυκλοφορούν ελέυθερα...Εσύ;Εσύ τι σχέση έχεις με όλο αυτό.."Κουνούσα νευρικά το χέρι μου περιμένοντας μια απάντηση.

"Κριστίν και εγώ είμαι άρρωστος.."μου δήλωσε.

.............................................................................

Πολλά ψυχιατρεία!
Πολλοί ασθενείς;
Τι έχει ο Άντριαν;
Και επιτέλους πότε θα εμφανιστεί ο Άλεξ.
Η συνέχεια σύντομα...στα επόμενα κεφάλαια.

Kisses αγαπούλια😘😘😘

Soundtrack:The night we met