Strangers(Wattys Winner 2016)

Chapter 38

Άλεξ POV

"Πλησιάζουμε;"είπε λαχανιασμένος ο Νικόλας.
"Σχεδόν.."απάντησα βιαστικά και συνέχισα να περπατώ.
"Πού πάμε;Μίλα μου Άλεξ.."
"Σχεδόν.."απάντησα θυμωμένα.

Συνέχισα να περπατώ ανήσυχος γύρω απο τον τόπο που βρισκόταν.Που βρισκόταν η Κριστίνα.Ανησυχούσα παρόλα αυτά δεν μπορούσα να μπώ μέσα χωρίς να προειδοποιήσω τον Νικόλα.Φοβόμουν.Οι παλάμες μου είχαν ιδρώσει,τα μάτια μου έτσουζαν και ασυνείδητα έτριψα τα μάτια μου.
"Εδώ..."είπα χαμηλόφωνα.
"Τί;Που εδώ;Που είναι;.."είπε αναστατωμένος.
"Μέσα.."είπα.

Κινήθηκα προς την σιδερένια πύλη του ιδρύματος και την άνοιξα.Μπήκα μέσα και έκλεισα τα μάτια μου στιγμιαία.
Επιτέλους θα την έβλεπα.
Ο Νικόλας δεν μιλούσε.Σκυθρωπός με ακολουθούσε.Μπήκα μέσα κοιτάζοντας με περιέργεια έναν αστυνομικό μεγάλης ηλικίας.
Πλησίασα κοντά και ένας ντεντέκτιβ με έσπρωξε.
"Απαγορεύεται η είσοδος."γρύλισε απότομα.
"Πρέπει να μπώ μέσα.Τι συμβαίνει;"ρώτησα και κάρφωσα το βλέμμα μου πάνω του.
"Μια απαγωγή...Φύγε τώρα είναι τόπος εγκλήματος εδώ.."απάντησε απότομα και έφυγε απο δίπλα μου.
Απομακρύνθηκα και περασα την φούχτα μου απο τα μαλλιά μου.
Τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα ασυνείδητα.Οι παλάμες μου ίδρωσαν ξανα.Έσπρωξα έναν αστυνόμικο και πέρασα μέσα στο κτήριο.Άκουγα φωνές γύρω μου όμως τίποτα δεν μπορούσε να με σταματήσει.Ένιωθα ένα αίσθημα πόνου και ταυτόχρονα φόβου.Πανικοβλημένος μπήκα στο δωμάτιο που περιβαλλώταν απο κορδέλες απαγόρευσης.
Μια άσπρη φανέλα ήταν κάτω στο πάτωμα.Την έπιασα απο κάτω και την μύρισα...Λεμόνι και γιασεμί.Παντού θα αναγνώριζα αυτή την μυρωδιά.Μύριζε....Κριστίνα..

Δύο ντετέκτιβ με έπιασαν απο τους ώμους και με οδήγησαν έξω απο το δωμάτιο.
Τα μάτια μου έμειναν προσκολλημένα στο κενό και δεν μπορούσα να αφήσω την φανέλα απο κοντά μου.Την ένιωθα..Η Κριστίνα ήταν εδώ...