Strangers(Wattys Winner 2016)

Chapter 39

Μια κρύα παλάμη ακουμπούσε τον ώμο μου.Ανατρίχιασα.Ταρακουνήθηκα αλλά η παλάμη συνέχισε να με ακουμπά πιο επίμονα.
Προσπάθησα να ουρλιάξω.Κάτι με εμπόδιζε όμως.
Με πλησίασε.Το πρόσωπο του μου ήταν γνωστό.Μου χαμογέλασε κλείνοντας μου το μάτι.
"Γειά.."σιγοψιθύρισε στο αυτί μου και με φίλησε απαλά στον λαιμό.
Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα και προσπαθούσα ασταμάτητα να τον σπρώξω απο κοντά μου χωρίς αποτέλεσμα.
"Σσσς...Κανείς δεν ακούσει εσένα.."είπε με ηρεμία.
"Θυμάσε εμένα;Ηλίθιος ερωτευμένος μαζί σου."είπε απότομα και με άρπαξε απο τα μαλλιά.
Άρχισα να κλαίω.Το άτομο δίπλα μου ήταν ο Άντριαν.Είχε αλλάξει.Ήταν πιο μεγαλόσωμος απο ότι ήταν.Τραύλιζε και οι λέξεις που χρησιμοποιούσε ηταν ανακατεμένες σε μια προταση γεμάτη ασυνταξίες.Ήταν χωρίς μαλλιά και γεμάτος τατουάζ.
Ακούμπησε το μάγουλο μου.
"Μη φοβάσε...Δεν εγω άλλαξα.Είμαι ίδιος που ήμουν τότε.Ερωτευμένος εσένα και ηλίθιος.Θα πώ ξανά;Σκα..σκα..σε..."ούρλιαξε.

Έφυγε την ταινία απο το στόμα μου και ούρλιαξα.
"Κανείς εσένα ακούει εδώ..Για αυτό στα..στα ματα.."είπε επιθετικά.
Άρχισα να σιγοκλαίω..
"Όχι..όχι.Μην κλαίς.."είπε με συμπόνια."Δεν..δεν θέλω φοβάσε.Σε αγαπώ.."

Αμίλητη τον παριεργάστηκα.Δεν ήταν ο Άντριαν αυτός.Αποκλείεται να είχε αλλάξει τόσο.Κι όμως πολλά χαρακτηριστικά αυτου του ατόμου που είχα μπροστά μου ήταν ίδια με του Άντριαν.
"Άντριαν;"είπα.
"Όχι Άντριαν.Άντριαν νεκρός.Εγώ Όλιβερ.."

.............................................................................

Hello everyone!!!
What's going on?
Σας πεθύμησααα!!!
Κάθε μέρα έχω διαγωνίσμα στο σχολείο.Είμαι Β Λυκείου και η ζωή μου μπορεί να χαρακτηριστεί και επισήμως χάλια.Μην με κρίνετε που έχω 1 μήνα να γράψω.😱😱😱
Όσοι θέλετε διαβάστε τις καινούργιες μου ιστορίες "Collector" και "FBI files".
Θα τις λατρέψετε.

Kisses αγαπούλια😘😘😘