Strangers(Wattys Winner 2016)

Chapter 32

Παρέμεινα να κοιτάζω την πόρτα.Δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχα κάνει.Δεν άξιζα τέτοιου είδους συμπεριφορά ειδικά τώρα.
Έτρεξα πίσω του και τον έπιασα απο τον γιακά.
"Τι στο διάολο έχεις πάθει;"του είπα κοιτάζοντας τον.
"Κριστίνα..Δεν σου αξίζω.."μου είπε σκύβοντας."Πάντα θα σε αγαπώ..."
"Με χωρίζεις;"ρώτησα ειρωνικά
"Ναί.."είπε απλά.
"Γιατί;"ρώτησα ξερά.
"Γιατί;"απάντησε πανικόβλητος και με κοίταξε.
Στο πρόσωπο του για μια στιγμή σχηματίστηκε μια ρυτίδα αδιαφορίας.
"Γιατί δεν μπορώ να σου μιλήσω.Αυτό που έκανα είναι ασυγχώρητο.Δεν σου αξίζω.."είπε περνώντας τα χέρια του απο τα μαλλιά του.
"Μιλάς σοβαρά.Με χωρίζεις πραγματικά;"είπα.Οι λέξεις έβγαιναν κενές.Δεν ήταν συναισθηματικά φορτισμένες.
Παρόλα αυτά η καρδιά μου έγινε κομμάτια.Το στομάχι μου με πονούσε αφόρητα.Τα μάτια μου ήταν θολά απο το κλάμα.Δεν έβλεπα μπροστά μου.Με σπασμωδικές κινήσεις τον κτυπούσα στον ώμο.
"Φύγε γαμώτο.Φύγε.Φύγε και μην ξαναεπιστρέψεις...."είπα εντελώς αδιάφορα.

"Όμως.."είπα απότομα.."Τι έκανες;"είπα την στιγμή που γύρισα για να φύγω εγώ όταν κατάλαβα πως δεν έκανε αυτός την πρώτη κίνηση.
"Δεν θέλω να σου πώ.Μην με κάνεις να σου πώ..."με παρακάλεσε.
"Κι όμως πρέπει.Πρέπει να ξέρω..."απαίτησα να μαθω.
"Κοιμήθηκα με την Άλι."
"Τί;"ρώτησα..
"Είπα...κοιμήθηκα μα την Άλι.."
"Κατέστρεψες τις ζωές μας..."φώναξα..
Άρχισε να κλαίει μου εξηγούσε κάτι.Μου έλεγε για ένα ναρκωτικό.Δεν έβγαζα νόημα απο τα λόγια του.
Τον έσπρωξα.Με πλησίασε ξανά.
"Άσε με.."ούρλιαξα καθώς εκείνος με έσφιγγε όλο και πιο δυνατά στην αγκαλιά του.
Τον μισώ..Γιατί έκανε κάτι τέτοιο.Οι δικαιολογίες του δεν μου άλλαζαν την εικόνα που είχα διατυπώσει στο μυαλό μου.Αυτός και εκείνη μαζί.Μαζί...
Με είχε καταστρέψει...
Μας είχε καταστρέψει..

.............................................................................

😭😭😭😭😭😭😭😭😭
Πού να μάθετε την συνέχεια αγαπούλια😭😭😭😭😭😭😭😭

Kisses😘😘😘