Strangers(Wattys Winner 2016)

Chapter 24

"Πρέπει να μιλήσουμε."είπαμε και οι δύο ταυτόχρονα.
Στεκόμασταν ο ένας απέναντι απο τον άλλο την στιγμή που ο Άντριαν άνοιξε το στόμα του για να αρθρώσει μια λέξη.
"Συγνώμη.."είπε
Απλά,ξερά...
Γιατί μου ζητά συγνώμη;

"Για ποιό λόγο;"κατάφερα να ρωτήσω με μια αβεβαιότητα σχηματισμένη στο πρόσωπο μου.
"Για...για διάφορους λόγους."
"Σαν τι;"είπα αρκετά θυμωμένη.
"Κριστίνα."
Άρχισα να πετά σκόρπιες λέξεις.Λέξεις δύσκολες για να κατανοήσω την στιγμή που με έβλεπε στα μάτια ένας άνθρωπος που με αγαπούσε.
"Θα κάνω κάτι.Κάτι που με φοβίζει και με συναρπάζει ταυτόχρονα."
"Σταμάτα..."φώναξα και κοίταξα γύρω μου.
"Οκ..."είπε και κοίταξε για μια στιγμή πάνω στον σκοτεινό ουρανό.

Δεν μπορούσα να ακούσω τι είχε να μου πεί.Δεν είμαι έτοιμη να τον μισήσω αν και δεν  είμαι ερωτευμένη μαζί του.

"Μίλα μου.."είπα μετά απο 2 λεπτά καθόλου σίγουρη για τις προθέσεις του.
"Είναι λάθος.."
"Λάθος;"
"Γαμώτο..Δεν μπορώ να σου το πώ."

Ήμουν έτοιμη να απομακρυνθώ απο κοντά του την στιγμή που με έπιασε απο το χέρι.

Ακούμπησε την παλάμη μου στο στήθος του και με κοίταξε στα μάτια.
"Ακούς την καρδιά μου;Μην φύγεις."
"Χτυπά γρήγορα.."είπα γλυκά.
"Ναί..Φοβάμε να μην σε χάσω.Σήμερα για μια στιγμή δεν ήσουν δικιά μου."είπε μπλέκοντας τα δάκτυλα του με τα δικά μου.
Προσπάθησα να απομακρυνθώ απο κοντά του αλλά με κρατούσα γερά απο την μέση.
"Θές να φύγεις;"είπε και ξερόβηξε.
"Άντριαν...Τον αγαπώ."κατάφερα επιτέλους να πω και ξέμπλεξα τα δάκτυλα μας.
"Μάλιστα."είπε σκήβωντας.
"Αυτό έχεις να πείς;Μάλιστα;"φώναξα λίγο πιο δυνατά απο όσο έπρεπε.
Γιατί με πείραξε η αδιαφορία του;Δεν επιθυμούσα να με αφήσει;

"Κριστίνα είμαι ερωτευμένος μαζί σου.Ήθελα να σου κάνω πρόταση γάμου αυτή την στιγμή.Το ήξερα οτι είναι λάθος αλλά σε είχα χάσει για μια στιγμή σήμερα και αυτό με έκανε να σε θέλω πάντα κοντά μου."είπε βγάζοντας ένα μικρό κουτάκι απο την τσέπη του και το ακούμπησε στο χώμα.
Έμεινα με ανοιχτό το στόμα να τον κοιτάζω.Δεν ήξερα άν είχα πανικοβληθεί με την ιδέα να παντρευτώ ή με την ιδέα να παντρευτώ με τον Άντριαν και όχι με τον Άλεξ.
Και τα 2 με έφερναν σε δύσκολη θέση και ο πανικός με κατέβαλλε.Με κοίταξε για τελευταία φορά ο Άντριαν και με πλησίασε φιλόντας με στο μέτωπο.
"Πάντα θα σε αγαπώ."σιγοψιθύρησε στο αυτί μου και με άφησε ολομόναχη να βλέπω το μικρό κουτάκι στο χώμα.

.............................................................................

Γαμώτο ρε Κριστίνα είσαι και αναποφάσιστή.Ποιόν θέλεις;Ποιόν αγαπάς;

Kisses αγαπούλια😘😘😘