Hafıza Kaybı

56 4 1
                                    

Gözlerimi kırpıştırarak açtım. Esneyerek yatakta doğruldum. Odamdan içeri hafif ışık sızıyordu. Güneş henüz doğmuştu ve hava sıcaktı.

Kapım tıklatılınca, "Gir

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Kapım tıklatılınca, "Gir." dedim.

İçeri, elinde bir kahvaltı tepsisiyle Shadow girdi. Üzerinde beyaz, uzun bir elbise vardı. Saçları düz şekilde beline iniyor, gözlerinin yeşili parlıyordu. Bana bakarak gülümsedi. "Günaydın."

Gülümsemesine karşılık verdim. "Günaydın, anne. Otursana."

Yatağa doğru süzülürcesine yürüdü ve yanıma oturdu. Tepsiyi komidinin üzerine koydu, bana döndü. "Bugün nasılsın?"

"İyiyim, neden sordun ki?"

Shadow umursamazca kafasını salladı. "Hiç, hiç. Öylesine sordum. Bugün üniversitenin ilk günü. Seni bırakmamı ister misin?"

Uzun tırnağımı çeneme vururken düşündüm. "Iıım, hayır. İlk gün kendim gitmek istiyorum. Ayrıca bugün bir toplantın olduğunu biliyorum." Tepsiye uzanıp portakal suyundan bir yudum aldım. "Akşam yemeğe çıkıyoruz ama, değil mi?"

Shadow nazikçe elini yanağıma koydu. Teni yumuşacıktı ve bakışlarında garip bir şeyler vardı; Hüzün? Özlem? "Elbette, hayatım. Dikkatli ol."

"Olurum." Uzanıp yanağını öptüm ve yataktan kalktım. Üzerimdeki pijama takımını, koyu renk etek-bustiyer takımıyla değiştirdim ve saçlarımı açık bıraktım.

Arkamı döndüğümde Shadow'un dalmış şekilde yere baktığını gördüm. Kaşları hafif çatılmıştı. Parmak şaklattım. "Hey, ne düşünüyorsun?"

Shadow hemen başını kaldırdı ve yüzündeki sert ifadeyi yok edip gülümsedi. "Önemli bir şey değil." Ayağa kalktı ve yanıma gelerek elimi tuttu. "Bana anlatmak istediğin bir şey var mı? Mesela bir erkek arkadaş durumu veya normal arkadaşlar?"

Birden gözümün önüne son bir haftadır rüyalarıma giren bir çift mavi göz geldi ancak başımı sallayarak görüntüyü yok ettim. Ve gülerek annemin elinin üzerine kendiminkini koydum. "Hayır, anneciğim. Hiç arkadaşım yok, olursa hemen sana söyleyeceğim. Söz veriyorum."

Shadow hüzünle gülümseyerek alnımı öptü. "Ah, Isabella. Benim güzel kızım."

----------

Büyük okul binasının önünde durdum ve derin bir nefes verdim. İşte, istediğim yerdeydim, hukuk fakültesine başlıyordum.

Ancak bunu paylaşabileceğim hiç arkadaşım yoktu. Bu baya üzücü bir durumdu.

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karanlık Ruhlar ArdındaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin