Aptal Kız

-Bölüm 41 - EKSİK NEFES

Multimedya: Simay'ın annesi, yani Nazerin! Ben çok beğendim cuk diye oturmuş yani. Neysee iyi okumalar! *-*

Atalar Malikânesinde telaşlı haykırışlar birbirine karışırken genç kadın Furkan'ın telefonu elinden almasına sadece bakakaldı. Ruhu titriyordu adeta. Canı daha önce hiç bu kadar acımamıştı. Kızı şu anda yerin dibinde nefes alamıyorken kendisi yeryüzünde çektiği ıstıraptan dolayı nefes alamıyordu. 

"Nazerin?" 

Kendisine yaklaşan kocasına boş bir bakış atıp gözyaşlarını sildi ve hızla merdivenlere doğru ilerledi. Küçük prensesini kurtaracaktı ve bunun için ne yapması gerektiğini maalesef ki çok iyi biliyordu. Odasına girdikten sonra hızla kapıyı çarpıp topuklu ayakkabılarını çıkarıp bir kenara fırlattı. Lavaboya girip aynanın karşına geçtiğinde kendisiyle yüz yüze gelmesi neredeyse çığlık atmasına neden oldu. Ağlamaktan şişmiş gözleri ve yanaklarına zift gibi yayılan göz makyajıyla çirkin kadın kategorisinde başarıyla birinci olabilirdi. 

"Bu halde onun dikkatini asla çekemem," diye mırıldandı. Elini çabuk tutarak yüzünü yıkadı ve makyaj temizleme suyunu kullanarak beyaz tenine yayılan koyu izleri sildi. Tekrar aynaya bakarken biraz daha insana benzediğini görmek tekrar odasına doğru koşmasını sağladı. Giysi dolabını açıp askılar arasından en iddialı elbiseyi çıkardı. Bunu o adam için giymek yüzünü buruşturmasına neden oldu. 

Yıllar sonra onu görecek olması geçmiş ansiklopedisinin tozlu sayfalarını aralıyordu ve yılların üzerlerine devrilmesine rağmen yüreğinin küçük bir kısmında minik çarpıntılar hissetmeye başladı. Elbiseye son kez kararsızca bakarken kızının hıçkırık sesi aklına geldi ve hızla sabah işe gitmek için giydiği gömlek ve kumaş pantolonu çıkardı. 

Aynanın karşısına geçip makyaj yaparak görüntüsünü tamamladı. Saate baktığında tam on beş dakikanın çoktan gittiğini gördü ve hızla siyah topuklu ayakkabılarını ayağına geçirip çantasını aldı ve odadan çıktı. 

Merdivenleri inerken kimsenin onu fark etmemesi için dua ederken, salona şöyle bir göz attı. Simay'ın arkadaşları, eşi Hakan ve evdeki çalışanlar koltuklara yığılmış çaresizce oturuyorlardı. Gözleri Furkan'a kaydığında hâlâ telefonla konuştuğunu gördü. Bir terslik vardı, bunu ağlamasından anlamıştı. Çünkü onu nadir anlarda ağlarken görmüştü. 

Dikkat çekmemeye özen göstererek merdivenleri indi, tam kapıya ilerleyecek iken kocasının seslenmesiyle duraksadı. Özellikle üzerindeki kıyafetleri nasıl açıklayabilirdi hiçbir fikri yoktu. Siyah straplez ve diz kapağının bir karış üzerinde biten elbise bedenine tam oturmuştu. Fakat böyle bir kıyafeti en son 2016 senesinin yılbaşı kutlamasında giymişti. 

"Nazerin, nereye gidiyorsun ve bu halin ne?" diye sordu kocası kaşlarını çatarak. Karısı her zaman güzel bir bayandı fakat şu an güzelliğinin yanı sıra ileri derecede çekici göründüğünü itiraf etmek zorundaydı. Hem kızları kaçırılmış iken böyle görünmenin nasıl bir mazereti vardı? Karısının kırmızı ruju özenle yaydığı dudaklarına bakmamaya çalışarak cevap bekledi. 

Genç kadın bir açıklama yapmayı düşündü fakat kızını kurtarması gerekiyordu ve oyalandığı her an umudu biraz daha tükeniyordu. "Kızımı kurtarmaya," deyip hızlıca evden çıktı. Arabasını garajdan çıkarıp araç yoluna girmesi en fazla üç dakikasını almıştı. Hız sınırını aşarak adresi hatırlamaya çalıştı. Çok uzak olmadığını biliyordu ve eğer yanılmıyorsa ilerideki kavşaktan sola döndüğünde gideceği yere varacaktı. Son bir kez tabelaları kontrol edip evinin önündeki boş bulduğu yere arabayı park etti. 

Çantasını  yolcu koltuğundan alıp son kez aynada görüntüsünü kontrol etti. Maşa yaptığı kısa, kahverengi saçları her zamanki formundaydı. Kapıyı sertçe kapatıp hızlı adımlarla eve doğru ilerledi. Kalbi ciddi anlamda kulaklarında atıyordu. Bu kadar heyecan yapmış olması kendisinden nefret etmesine neden olurken derin bir nefes aldı.