the one

chapter 9

Cleo's POV

Maaga akong ginising nila mom and ate. Sila na daw kasing bahalang mag ayos sakin.
Kumain muna kami ng almusal bago nila ko ayusan.
First ate did, manicure and pedicure dahil may biglaang lakad yung dapat na mag mamanicure sakin kaya naman sya nalang daw. Pero maling desisyon atang pumayag ako dahil minurder ni ate ang daliri ng kamay at paa ko.

Sa huli ako pa ang sinisi dahil napaka kuripot ko daw para hindi magpalinis kahit once a month.

After noon pahinga muna tapos kain naman ng lunch, Nagtagal kasi kami sa paglilinis ni ate ng mga kuko ko dahil sa palagian nyang pag lampas ng kutkot kaya lagi kong nauusog palayo yung kamay ko.
Then pinaligo nila ako para patuyuin ang buhok ko. Ikukulot kasi ni mama yung hair ko. At ewan ko pa kung anung arte ang gagawin nya. After nun nilagyan nila ako ng light make up dahil ayoko talaga ng kulorete sa mukha.

Nang matapos na sila ay agad na silang nag asikaso para sa pag punta namin sa school. Dinala na din nila yung toga ko.para daw hindi nakakahiya sakin at ang may pakana ay si ate.

Today is the day.
Eto na ang araw nang pag tatapos. Araw kung saan kailangan na naming mag paalam sa 4 na taon naming naging pangalawang tahanan. Kung saan na kami nag matured at natuto ng mga bagong kaalaman na magagamit namin sa mga susunod na taon.

Maraming nagsasaya at maraming nalulungkot dahil sa mga taong napamahal na samin ay malalayo na samin. At lahat ng magulang ay masayang masaya para sa mga anak nilang naka tapos ng high school ng walang naging problema.

And this is the time para sa pamamaalam namin sa aming mahal na school for four years of journey. The most unforgettable moment we can never forget .

" And Our summa cum laude for this year. Congratulations to.. Cleo De Guzman. Section star batch 2008-2009.."

Biglang lumakas ang tambol ng dibdib ko. Araw araw naman kaming nag papapractice but still hindi ko kayang maging confident.  Natawa pa nga yung mga  katabi ko dahil bigla daw akong pinag pawisan. Buti nalang at lumapit sakin si mama para samahan ako sa stage.

Sinabit sakin ni mama ang medalyang inabot sa kanya  ng Principal at mga sponsors.

"I'm very proud of your anak." Mama said then kissed me on my forehead.

"Thanks ma. " I hugged my mom for me to have more confidence for my speech.

Naki pag shake hand samin ni mama ang mga guest and Principal pati narin ang adviser ng klase namin. Kasabay ng palakpakan ng mga ka klase ko na may kasamang cheer. Kaya naman pinatahimik sila ng mga teachers.

Naglakad ako papunta sa center stage kung saan naroon ang microphone.

Huminga muna ako ng malalim bago nagsalita.

" to my Fellow classmates and batch mates good afternoon" nag bow ako.
"To our Teachers and Principal and specially to our parents good afternoon" muli nag bow ako tanda ng respeto and they do the same with smile.

" and to our lovely guest for today's graduation..welcome and Good afternoon po." I bow and smile . At ganun din ang ginawa nila.

" Good afternoon for  all of us who came here to support and watch us from the ceremony of our graduation. For letting us walked to the journey of a wonderful days of being a students and classmates to everyone..
This year is the most memorable moment for us.and a beautiful blessings that everyone wishing  for..

Nagpupugay kaming lahat para sa katatagan ng aming mga magulang na handang umalalay samin sa pang araw araw na pangangailangan na kahit wala na eh handang umunawa para sa aming pag aaral.

To our Teachers na kahit sobrang matitigas ang ulo at hindi lahat gumagawa ng takdang aralin eh andyan para itama kami. Upang malaman kung kami ba ay may natutunan at kung saan ba kami dapat mas magpabuti.

To our classmates.. na kahit wala ng pambili ng papel mamimigay pa rin sa oras ng exam para hindi ma zero si katabi.." pag kasabi ko non ay nagtawanan ang lahat. Nahihiya man tinuloy ko pa din ang speech ko.

" today will be our first step to grow old as a matured person for the future . May we could never forget the story of our high school life. And what ever may happens. Just believe in yourself , specially to the creator of everything. May we tressure the wonderful lessons we learned from our teachers who always there to teach us even though we always fall a sleep in their class . Having this privilege to talk in stage means nothing to me but as a person and a friend for some of you I will get this opportunity to thank you all. I would never be this kind of person if it is not because of your help . Congratulations for all of us guys!" They all cheered and clapped.

Nagbow ako ulit bago bumaba ng stage at bumalik sa upuan ko. This time ang Principal naman ang nagsalita.

"That was a simple speech thou nice. Ms. Cleo.you're right every day of your high school life was a great experience you had ever  encounter why? Cause in college you're the only one who can help yourselves no one can help you especially your friends dahil magkakaroon kayo ng iba't ibang schedule and courses. Kaya sana ay naenjoy nyo ang inyong high school life." She said and we all nod.

"Today we are here to congratulate all of the graduates of batch 2008-2009."The Principal said and the marked for us to cheer and hug each other.

Lahat at naghagis ng toga hut at  nagsigawan. Masayang masaya rin ang aming magulang dahil sa wakas. Nakaraos kami ng high school lalo na yung mga pasaway.

Nang humupa na ang kasiyahan ay agad nagsasama ang ilan para sa picture taking at souvenier na mababaon namin hanggang sa pagtanda namin.

Ang saya ng araw na eto. Konting push nalang at ako naman ang makakatulong kina dad para hindi na sya magtatarabaho abroad at para hindi na.malungkot si mama.

Thanks God for the blessings..