The Vampire's Creed

Volume 2 · Chapter 58: Heir

Halos mapatalon ako sa kinatatayuan ko ng may biglang humawak sa balikat ko.

Hindi naman ko natural na magugulatin pero sa mga ganitong pangyayari kung saan masyado akong nakatuon ng atensyon kapag nagulo ang atensyon ko ay nagugulat ako.

"Cyrill."

Inis kong hinarap kong humawak sa balikat ko at saka ko kinuha ng kamay nito at pinilipit.

"Aray!" sigaw niya habang pilit na kinukuha ang braso pero lalo ko itong pinipilipit.

"Keith." malamig kong sabi

"Aray. Bitaw!" nagbabanta niyang sabi, binitawan ko na siya at sinamaan ko siya ng tingin

"Bakit mo ginawa yun?"

"Bakit nga ba?" pabalik na tanong ko sabay din ng isang matalim na tingin

"Aish. Pasalamat ka!"

"Pasalamat at ano?!"

"Ikaw ang anak ng nawawalang hari!"

"Oo nga pala!" nanlalaki matang sigaw ko, "Walang hiya ka! Pinagkalulo mo ako!"

"Aray!" angal niya habang sinasalag ang mga hampas ko, "Tigilan mo nga kakahampas mo!"

"I hate you!"

"Teka nga. Bago mo ako hampasin ng hampasin saan ka ba pupunta?"

"None of your business." sagot ko sabay tikhim

"Psh. Parang di ko naman alam." bulong niya na rinig na rinig ko

"Narinig ko yun!"

"Sinadya ko yun. Anyway kelan nga pala balik mo?"

"Saan? Sa eripmav?"

"Ay hindi." sarkastiko niyang sagot, "Maliban na lang kung ang tingin mo dito sa NWO ay Eripmav and in reverse ang Eripmav ay ang NWO."

Tinignan ko siya muli ng masama. Nakakapikon na tong lalaking to.

"Tss actually pabalik na ako ng Eripmav. Kailangan kong balaan si Dad dahil susugudin ng mga Norwood ang Eripmav may nag sabi kasing dun ang lugar ng mga Darkwayne." seryoso kong salaysay

"Totoo. Ang huling misyon ng NWO." he says while wearing a smirk

"Bakit mukhang masaya ka pa ata?"

"Mamamatay ang kailangan mamatay. Mabubuhay ang kailangang mabuhay."

"Baliw ka ba? Mamamatay ang mga kaibigan at kamag-anak mo?"

"There's no such thing like that." sumama bigla ang kanyang mukha, "I dont have family. And I will never treat those relatives as a family of mine."

"But you are a Norwood so it means pamilya mo parin sila kahit na hindi mo sila nakasama sa maraming taon."

"And beside," humarap siya sa harap ng gusali ng NWO at isang maluwag na ngiti ang pinakawalan niya habang nakatitig dito. "Kahit naman manalo o matalo sila. NWO will still closed. And I will get what i deserve."

"You're really insane Keith hindi ko naisip na kayang mong gawin ang bagay na yan."

"This is not insanity cyrill. This is justice. Kinukuha ko lang ang dapat na akin. And so if you know, a family will never be a family if you did not treat each other as family."

"Justice in what? Hindi kita maintindihan Keith." naguguluhan kong tanong, "Ang sinasabi mo ba ay di ka tinuring na pamilya ng mga Norwood? God Keith sila ang kumupkop sayo nung walang wala kana paano mo nasasabi yan." di ko pa makapaniwalang dugtong

"Nakakalimot ka ata Cyrill." unti unti siyang lumapit sa akin hanggang sa mabangga ako sa aking kotse at wala na akong maaatrasan, "Alam kong alam mo ang balita dati, na lumayo ako sa napakalayong lugar. Isang napakalayong at tagong lugar. At ang lugar na iyun ay ang Eripmav City Cyrill."

"H-how?" nauutal kong tanong, "Don't tell me you're a vampire?"

"Of course not. Mukha ba akong bampira." inis niyang sagot, "Nah. They just adopted me. Kaya malaki ang utang na loob ko sa hari. Kung hindi nila ako iniligtas nung araw na iyun. Wala kang Keith Norwood na makikita ngayon sa harap mo." sabi niya habang malapit ang kanyang mukha sa aking mukha

"Hindi ko alam."

"Of course you don't know. Now tell me maituturing mo bang pamilya ang mga taong nagpapatay sayo?"

Pinapatay siya? Ng mga norwood?

"Pinapatay ka?" nauutal kong tanong, "Nino?"

"Nang mga taong hinahangaan mo."

"So kaya ba nung nakita mo ako ay dinala mo ako sakanila? Sabihin mo nga sa akin Keith alam mo din ba na ako ang nawawalang prinsesa?"

"No. Pinapaimbestigahan ka nila. Nagkataon na malaking tulong iyun para sa kanila bilang pagtanaw sa utang na loob ko kanila." aniya

"Bakit dahil ba nakikita nyo akong malaking banta noon kaya pinaimbestigahan nyo ako o baka may iba pa kayong rason kung bakit nyo ginawa yun."

"Of course not. You are a vampire with out a existent, so it is easy to conclude that you maybe the lost princess."

"I understand." sagot ko habang natango, "Anyway makakalayo ka na."

Sabay kaming napatikhim nang makalayo siya sa akin.

"Sige na umalis ka na."

"Ano ng mangyayari sa Eripmav at NWO."

"There will be a war. I wish king Charles is ready for this."

"Of course we will get through it. But I'm afraid."

"Bakit naman?"

"Magagawa mo bang huwag isama sila Saige at Damian? Nag aalala ako sa kalagayan nila."

"Hindi ko magagawa yan. Tanging si Arlo lang ang makakagawa niyan." napabagsak ang balikat ko sa sinabi niya

Teka. Kilala niya din si Arlo? Hindi na ako kumibo at napabuntong hininga na lang.

"Sige na umalis ka na. Tiyak na hinihintay ka na nila."

"Sige salamat." ani ko at kinuha na ang susi ko

"Mag iingat ka. Lalo na sa kanya." napatigil ako sa paglusot ng susi ko sa kanyang sinabi

"Ill take that as a warning kaso di ko alam kung kanino." I fake laugh, "lagi na lang kasi ganyan pananalita mo hindi mo na lang sabihin ng diretso."

"Thus time I know you know who i am talking about. Now go. And never come back." tinalikuran na niya ako at dire-diretso na pumasok sa building ang hindi na ako nililingon.

Arlo. Kailangan ko ba talaga mag ingat sayo?

To be continued ...