The Vampire's Creed

Volume One • Chapter 37: Beware

Chapter 37: Beware

Nginisihan niya ako na para bang nang aasar bago tinabig ang kamay ko, saglit ako nawala sa sarili at nawala ang atensyon kaya nagawa niya itong tabigin.

"Why? Just kill me, stop with that nonsense words of yours. But if I am you, you better stop thinking about it already."

"I will stop when i want to, and not because your said so. Baka nakakalimutan mo mas mataas pa din ang pusisyon ko sayo." angil ko at lalong sinamaan ang tingin sa kanya.

This guy is really pushing me to my limit. Naramdaman ko ang pagpula ng mata ko pero pilit ko itong pinipigilan dahilan para pabago bago ang kulay nito.

"I know." aniya sabay halakhak, "But don't forget I'm more significant than you."

"You!"

Isang mabilis na suntok ang pinakawalan ko sa kanya na mabilis naman niyang naiwasan. Muli niya akong nginisihan na lalong nakapagpainis sa akin. Mabilis niya ikinilos ang kamay niya at inihawak ito sa siko kung saan may pinindot siya dito dahilan para mamanhid ang ibabang parte ng aking braso. Tatangkain na sana niya akong sipain sa likod ng may isang di inaasahan tao ang pumasok.

"Stop! " lahat ay napalingon sa isang sigaw na umalingawngaw sa buong apat na sulok ng kwarto

"Queen Anya." madali ako luminya katabi si Echo na kahit labag sa kalooban ko at mabilis na yumukod

"What is this Cyrill?" tanong niya, bagamat patanong ang tonong iyun ramdam ko ang panunumbat at galit na tono niya dito, "Is this how you act as a Knight with position?"

Agad na pumasok sa isip ko ang sinabi ni Echo.

"But don't forget I'm more significant than you."

Damn you Echo!

"I'm sorry Queen."

"Get out now of my sight!" sigaw niya, mabilis akong tumugon dito at nagmamadaling lumabas sa loob ng kwarto. Naiyukom ko ang braso ko at ramdam ko ang pag init ng aking katawan at pagbilis ng daloy ng dugo ko dahil sa galit.

It really angered me that he would say something like that. Aside from what he have done, I think I can't easily forgive him.

"Cyrill." napatigil ako sa mabilis kong paglalakad ng may tumawag sa aking pangalan, di ko siya magawang lingunin dahil ayokong masagad ang pasensya ko at hindi ko mapigilan ang sarili ko na sumabog at magwala dito.

"I'm sorry. I don't want to be added to your burdens that's why I'm here asking for forgiveness."

Burdens? This is not a burden. This something that is carried. This not a duty, responsibility that I need to hold on. And this is not something oppressive or worrisome. This is nothing.

Humarap ako sa kanya at nginitian siya.

"Don't worry. You are forgiven." aniko at tinalikuran ko na siya, kailangan kong makalabas sa lugar na ito

"Is this your so called family?" isang boses ang nangibabaw sa isipan ko, matapos niya sabihin iyun ay isa namang halakhak ang sumunod na nangibabaw sa aking isipan. Pasimple akong lumingon sa paligid sa paligid upang malaman kung may iba bang tao ang maaring magsalita pero wala akong nakita kung di Saige na naaninag kong nakatayo sa likuran ko. Agad akong tumakbo papunta sa bintana. Ang dekorasyon ng gusali ng Norwood ay may malalaking glass na nagsisilbing bintana upang malawak na makita ang malawak na nasasakupan na kagubatan at kapatagan ng HQ. This is a private property so no one will trespass except for one.

"Elmer." bulong ko

"Ayos ka lang?" tanong ni Saige pero di ko siya pinansin, "Oo nga pala maayos na kalagayan ng mga kagrupo mo. Mabuti na lamang ay hindi malala ang natamo nila." hindi ko magawang sagurin ang sinabi ng kaibigan ko pero kahit papaano ay nabunutan ako ng tinik sa dibdib. Naging mabilis ang paggala nang mata ko sa mga punong nakapaligid sa kinatatayuan na gusali na kinatatayuan ko ngayon. Ang paningin ko ay tila ba may lente o nagiging animoy telescope na kusang nag zo-zoom in and out.

"What's happening?"

"Looking for me?"

Sumama ang tingin ko sa mga puno na para bang nakikita ko siya. Pero alam kong alam niya na para sa kanya ang tingin kong iyun.

"I told you just come to me and i'll make you my queen."

Galit kong naihampas ang kamay ko sa pader.

"No." sagot ko

"But your family did not want you."

"Huwag mong guluhin ang isip ko dahil sinasabi ko sayo hindi magbabago ang isip ko at ang lagi kong isasagot ay hindi."

"Teka Cyrill, sino kausap mo? Ako ba?" inosenteng Tanong ni Saige

"Well hihintayin na lang kita na makitang naglalakad sa gitna ng aking kaharian and seeking for my help ang the position." anito at wala nang sumunod pang boses matapos nito

Darkwayne. Your really also getting into my nerves.

To be continued .....