1.Bölüm: Domino Taşları

159K 5K 2K
                                    

Hayal dünyama hoşgeldiniz,

Bu kitabı yazmaya başladığımda 14 yaşındayım.

Dolayısıyla bir kısmı acemice yazılmıştır.

Sonrasında ara verip yeniden döndüğüm için bir süre sonra kalemin geliştiğini hissedebilirsiniz.

Acemice olan noktalar için DÜZENLENECEK.

Önemli! kitap bir yere kadar düğüm şekilde ilerliyor. Karmaşık gelebilir. Ancak bir yerden sonra her şeyi öğreniyorsunuz. küçük yaşta yazdığım için bütün gizemi biriktirip tek sefere bırakmışım. İlerde yavaş yavaş açılacak şekilde düzenlenecek. Şu anlık birden açılacağını bilin 🫶🏻 Kim olduğunu merak ettiğiniz herkesi göreceksiniz.

Kitapta +18 sahneler olacaktır. Bunun bilincinde başlayın. (O bölümleri 14 yaşında yazmadım tabii :D)

Umarım keyifle okursunuz. 💖

Güzel okumalar ✨

Güzel okumalar ✨

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.




1.Bölüm: Domino Taşları

Zihnimde dönüp duran binlerce düşüncenin sancısıyla gözlerimi hafifçe araladım. Gün ışığı yatağımdan geçerek odayı aydınlatıyordu. Koskoca yatakta küçük kalacak şekilde, cenin pozisyonunu almıştım. Hemen evimin yanındaki parktan gelen sesleri dinledim. Durmadan bağırıp oradan oraya koşan çocukların sesleri... Akşam yatmadan önce pencereyi açık unutmuş olmalıydım. Zaten hava sıcaktı, bu benim içim sorun değildi. Perdelerime meydan okuyan gün ışığı, ne yapıp edip beni bulmuştu. Son zamanlarda üzerime çöken boğucu ruh halim ışığın en ufak kırıntısından dahi rahatsız oluyorken bu durumdan pekte mutlu olduğum söylenemezdi. Yatağımı boydan pencerenin önüne yerleştirdiğim için bir kez daha lanet ettim. Her sabah yatağımın yerini değiştireceğimi kararlaştırıp, günün geri kalanında üşenerek vazgeçiyordum. Bu artık sıradan hayatımda bir aktivite olmaya başlamıştı.

Üzerimdeki siyah askılı geceliğimin üzerine sabahlığımı geçirerek yatağımdan kalktım.

Buraya taşınalı yaklaşık üç hafta geçmişti. Zengin ailenin şımarık kızı rolünü üstlenmekten bıkmış, kendi ayaklarım üzerinde duracağım diye burnumun dikine gitmiştim. Sonuç itibariyle de buradaydım, 1+1 oldukça ufak bir evde.

Havuzlu bahçeye sahip oldukça büyük, denize bakan villadan sonra burada olmayı yadırgıyordum. Yine de her gün kendime doğru olanı yaptığımı söylemekten vazgeçmeyecektim. Her hareketimi haber malzemesine çeviren magazin, sırf ailem zengin diye bana saygı duyan ve kendileri zengin diye saygı duyulmayı bekleyen insanlar; epey yorucuydu.

ECSADHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin