|Yetişkin içeriklidir.|
Bir hacker tarafından her şeyimin yedi yirmi dört izlendiğinden habersizdim. Odamda üstümü çıkarırken bir hackerın beni izlediğini tahmin dahi edemezdim ancak başıma gelmişti.
Onun karşısında özelim ya da gizlim yoktu.
Son...
Bölüm uzunluğu konusunda ınstagramdan anket yaptım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
%72 oranında kısa ve her hafta bölüm at dendi. Böylece bölüm günlerimiz cumartesi olacak ve her hafta kısa bölüm gelecek. Bu bölümde kısa doğal olarak. Eğer uzun bölüm okumak istiyorsanız ankette söylediğim gibi 3-4 hafta bölüm biriktirip uzun bölüm okuyabilirsiniz.
Keyifli okumalar 🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
29.Bölüm: Masum Bir Yardım
Buğra'nın zehirlenmiş olduğunu bildiğine göre ikimizle de aynı doktor ilgilenmiş olabilirdi. Hatta belki de Buğra'yı da buraya getirmişti. "O da mı burada?" Stresten yine başım ağrımaya başlıyordu. Kafamda durmadan önceki halimle şimdiki halimi karşılaştırıp olduğum yere hayret ediyordum. Ben bunları yaşayacak biri değildim. Artık bunları yaşamaktan kaçamıyordum.
Kaşları havalanırken yüzünde çok net bir ret ifadesi vardı. Söylediğim şeyin ihtimalinden bile hoşlanmıyordu. "Onu senin yanına getireceğimi düşünmedin herhalde?"
Eğer beni öldürme planları yapan kişi o olmasaydı karşımdaki adamı suçlayabilirdim. Bulunduğum durumda kimin iyi niyetli olduğunu anlamak imkânsızdı. Daha dün evime aldığım yabancı öz abim olduğunu söyledikten sonra önüme zehirli bir kahve koymuştu.
"Neyi düşünmemi beklerdin? Şu durumda ne düşünmemi bekliyorsun tam olarak?"
O benim aksime konuyu farklı noktalara çevirdi. "Sana ne düşünmen gerektiğini söylememi ister misin gerçekten?"
Serumun takılı olduğu kolumu hareket ettirmeden diğer elimle battaniyeyi iyice üzerime çektim. Ellerim hafifçe titriyordu ve bedenim buz kesmişti. Arkama yaslanmadan önce yastığı dikleştirip sırtımı yasladım. "Sanki sürekli emrivaki yapmıyormuş gibi böyle konuşman inanılmaz."
Başını hafifçe yana eğdi. Her hareketimi ayrı ayrı izliyordu. Böylesine dikkatli bakıyor olması ürkütücü olsa da yerimden kıpırdamadan ona bakmaya devam ettim. "Sana emrivaki yapmadım, sana yardım ettim." Şu yardım konusuyla ilgili başım o kadar çok yanmıştı ki artık yardım kelimesini duyduğum anda gülesim geliyordu. Bu adamalar gerçekte yardımın ne anlama geldiğini bir an önce öğrenmeliydi.
