|Yetişkin içeriklidir.|
Bir hacker tarafından her şeyimin yedi yirmi dört izlendiğinden habersizdim. Odamda üstümü çıkarırken bir hackerın beni izlediğini tahmin dahi edemezdim ancak başıma gelmişti.
Onun karşısında özelim ya da gizlim yoktu.
Son...
Sonunda geri döndüm. Buranın ruh halinden uzun zamandır uzak kaldığımdan uyum sağlama sürecim biraz zaman aldı. Yani kendimi Güz gibi hissedemedim. Bir karakter gibi hissetmeden o karakteri yazamıyorum. Araya giren zamanı telafi etmek adına bolca Ecsad'la vakit geçirip Güz'ün ruh haline büründüm. Ve sonunda buradayım...
Kitabı çoook eskiden yazıp yıllarca askıya aldığım için kalemimin gelişme süreci buraya değil diğer kitaplarıma yansıdı. O yüzden dikkat edenler için bu bölümü okurken aman aman nerelere geldik hissi olabilir. Daha önceki bölümleri yazarken 14 yaşlarındaydım şimdi 19 yaşındayım. Askıda olduğu süreçte Ecsad'a küsmüş haldeydim, 2 yılda yksye hazırlandığımdan gitti. Arayı biraz fazla açtık, başta da söylediğim gibi yks yılı hariç bu kitaba umutsuz bakmam sebebiyle uzaklaşmıştım. Yazarlığım devam ediyor o süreçte Akılbaz'ı yazıyordum fakat Ecsad'a küsmüştüm. Ecsad çok farklı bir kitap ve bu fark iyi anlamda olsa bile wattpad platformunda ilgili görebilmek açısından saçma bir şekilde olumsuz etkiliyor. E bende kendi kendime yazmak istesem yayımlamazdım. Hayallerim vardı yani, üzgündüm. Tabii son zamanlarda bir şeyler değişti. Ya da benim kitlem artınca tüm kitaplarım değer görmeye başladı bilmiyorum. Önemli olan sonuç diyelim :)
Her şeyden önce beklediğiniz, burada olduğunuz için teşekkür ederim.🥺 Beklentinizin hakkını veriyorsam ne mutlu bana.
Bomba gibi bir bölüm sizi bekliyor 🤐
Hadi okuyun bakim yorumlarınızı merakla bekliyorum 🫠
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
26.Bölüm: Savaşta Kendine Saldıran Asker
Derdim ölümle ya da yaşamla değildi. Hiçbir hitabım sana da olmadı. Ölümden dönen yolu gördüm, keskin bir viraj sesi vardı kulaklarımda. Oraya kadar giden bendim, oraya varmak istemeyen de. Alışamam ona, bir kez daha uykuya dalmayacağım. Uyanmaya ihtiyacım var, bu kâbus beni yaşarken öldürüyor. Olmak istemiyorum, bu veya burada olmak istemiyorum. Ölüm bir çözüm olabilirdi, derdim yaşadıklarımdı. Fakat aynı zamanda yaşayamadıklarımı dert ettiğimde ölüm düşmandan farksız. Benden anılarımı çalacak ölüme, sevmediğim anılarım için koşabilir miyim?
Eskiden sahip olduğum sıradan hayatıma özlemle bakıyorum. Tüm bunları kendime ben yaptım ve bunu bilmek iyice mahvediyor beni.
Savaştım evet ve kaybettim.
Hiçbir şeye sahip değildim o anlarda. Ölümün bana hissettirdiği tek şey yaşanmamışlıklardı. Özlemini duyduğum, endişelendiğim bir yaşam.
Beni hayatta tutacak unsur bendim. Ancak kendime dahi sahip değildim. Kendimi sevmeyi ve kendi yaşamım için çabalamayı öğrenmediğim sürece ölüm kurtuluştu, yaşayamadıklarımı kaybetmeyi göze aldığımda... Göze alamıyorum, yaşayacak bir hayat vardı, onu kaybettim.
