ECSAD

23.Bölüm: Anlık Kurşun

940K'yız, 1M yapalım artık şu kitabı. 👊🏻

23.Bölüm: Anlık Kurşun

Titriyorum, soluklarım hızlanıyor ve koynunda olduğum rüyalarım birer kabuslara dönüyordu. Yüzümü buruşturdum, başımı farklı bir yön çevirirken gözlerimi biraz daha sıkı kapattım. Kupkuru dudaklarımı yalayarak başımı yastığıma gömdüm. Sonra kaşlarım çatıldı, nerede olduğumu sorguladım ve tıpkı rüya kadar belirsiz yaşananları anımsadım. Gözlerim açıldı ve irileşti. Karşımdaki beyaz tavan ve eksik hatıralarım panikleme sebebiydi. Hızla yatağımda oturur pozisyona gelirken evimde olduğumun farkına vardım.

Kaşlarım çatıldı, kaskatı kesilerek zorladım aklımı ama elime hiçbir şey geçmedi. Üç sabaha aynı şekilde uyanmıştım. Biri partiden sonra sabahında Buğra adında birinin notunu bulduğum gün, iki Siyah Mendil'in karşıma çıktığı gün ve üç; bugün.

Parti gecesi hapı hatırlamıyordum bile, diğerinde ise rüya olduğuna inanmıştım. Ama bugün, buna inanamıyorum. Her şey hiç yaşanmamış gibi olsa da ayağımdaki sızı, o zamanki yaranın kanıtıydı.

Dudaklarım titrerken, bedenim sarsıldı. Dün, X'in ve Siyah Mendil'in düşmanlığına birinci elden şahit olmuştum. X, bulunduğumuz arabayı kurşun yağmuruna tutmuştu, sırf Siyah Mendil beni götürdü diye. Şimdi bu adam peşimi nasıl olurda bırakırdı? Kim inanırdı buna? Başını belaya sokarken anlık fikirlere bakarsan, başında anlık kurşunlara bakar. Hayat bana bunu en acı şekilde öğretiyordu.

En başında aldığım şehri terk et uyarılarına uysaydım belki de bunların hiçbiri olmayacaktı. Herkes kendi sonunu hazırlar...

Buraya nasıl geldiğim bile belli değildi, en son hatırladıklarım bölük pörçük... Hayatıma nasıl da dahil olmuşlardı. Özelim diye bir şey yoktu artık, hiç kimse için.

Yarım açık camımdan içeri sızan seslerle kaşlarımı çattım. Bağırtılar ve kargaşa sesi geliyordu. Ecsad diye mi bağırıyorlardı yoksa bana mı öyle geliyordu? Hızla yataktan kalkarak dışarı çıktım. Telefonum ve hızla üzerime geçirdiğim montumla yolda hızlı adımlarla ilerliyordum. Bulunduğum sokağın birkaç sokak ilerisindeydi kalabalık. Kararsız adımlarla ilerledim, kendimi saklayarak onları izliyordum.

"Herkes adaletimize itaat edecek! Herkes adaletimize itaat edecek!" Sloganlarla bağırıyor, yüzlerinde Ecsad maskesiyle ait oldukları yeri temsil ediyorlardı. Küçük bir kalabalıktı, burada yalnızca diğerlerine destek vermek için duruyor olmalılardı.

Telefonumu cebimden çıkararak son dakika haberlerine göz attım.

Altı Hacker Destekçileri İsyan Çıkardı!

Sabaha karşı şehir merkezlerine dökülen halk, Ecsad maskeleriyle isyan çıkardılar. Güvenlik güçleri aldıkları önleme rağmen öfkeli kalabalığı durduramıyor. Tarihi eserlere zarar vermeyişleriyle dikkat çeken topluluk şehrin büyük bir çoğunluğuna zarar verdiler.

Konuyla ilgili hala açıklama yapılmıyor.

Bir sürü görsel vardı, yanan arabalar, birbirine girmiş sokaklar... Bunca olay ben uyurken mi olmuştu?

X'in konuşmaları buna sebep olmuştu. İnsanları açık açık sokağa davet etmiş, devlete savaş açmıştı. Devletin yönetemediği halkı, X yönetiyordu. Ve bu Ecsad'a büyük üstünlük sağlarken yalnızca bu ülkede değil, birçok ülkede destek için sokağa çıkmıştı insanlar. Haberler birbiri ardına akıyor, skandallar ortalığı sallıyordu.