He's blushing..

255 4 0
                                    

Chapter 29

Roselle’ POV

 

I’M TREMBLING. I can feel it. But I can also feel his body. And that makes me calm.

We just stayed like that. Him, hugging me from the back. Me just looking at nowhere.

The lights opened.

May pumasok na lalaki. Naka formal sya. Slacks, long sleeve and leather shoes. Maybe he’s in his mid fourties.

The old man looked so tense.

Kumalas si Kavs. Pero hinawakan naman nya yung kamay ko.

“Sir, we’re really sorry.” Kabadong sabi nung lalaki.

“It’s okay.” Napalingon ako kay Kavs. Napansin ko na medyo pawis sya. Lumingon sya sakin.

Guilt was written all over his face. He cupped my face. “You okay?”

 

Hindi ako nakapa-react agad. I should be mad right? Because he told me he’ll never let go of my hand. But he did.

Pero nung nakita ko na yung mukha nya, parang yelo na natunaw yung inis ko. Just looking at his face makes my system calm.

Tumango na lang ako. Hinawakan nya ulit yung kamay ko at lumabas na kami ng horror house.

Nagulat ako paglabas namin, nakita ko yung mga tao na kasabay namin kanina. Bakit nasa labas na sila?

Medyo nagbubulung-bulungan yung iba, yung iba naman mukhang nabadtrip.

Paglingon ko sa kabilang side nandun naman yung mga nananakot sa loob. Nakita ko yung fake na mummy at dwende. Medyo guilty din yung mukha nila.

Bakit ba sila nasa labas?

Lumapit ulit samin yung lalaki. “Mr. Santillan, we’re really sorry for what happened. We promise we wont let that happen again.”

 

“I already said it’s okay.” Inakbayan nya ako. “C’mon.”

 

Nagtataka man, sumama na ako sa kanya.

Lumingon pa ko sa horror house. Nakita ko na pinapagalitan nung lalaki yung mga nanakot. Yung mga tao naman nagsimula ng mag-alisan.

Nakita ko na papalapit sa amin sila Luigi,Xander at Rona.

“Okay ka lang?” nag-aalalang tanong ni Rona.

My Sweetest Whatever (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon