My Sweetest Whatever (Completed)

Finale! :D

Kavs' POV

Author's note:

This will be the last chapter of this story. Actually, gusto ko pa syang pahabain. Pero kasi, nagmamadali yung mga kaibigan ko eh! Haha. Saka ang dami pa nga palang story na naka line-up ang dapat kong tapusin. Sa chapter na to, POV naman ni Kavs. Kumota kasi kayo sa POV ni Roselle kaya itutok naman natin ang spotlight kay Kavs. Haha! Pwede naman na wag nyo ng basahin to. Pero kasi, nandito ang lahat ng saloobin ni Kavs. Kaya.. basahin nyo na rin. Haha! Bale, ito ay isa sa mga special chapter :D Ang gulo ko. Sorry. Nakakabangag ang init ng panahon. Salamat pala sa mga nakakataba ng puso na comment, text, at PM sa fb ko about sa This love is Ours (RM and Virg's story). Pati na rin dito sa My Sweetest Whatever. Sobrang masaya ako habang isinusulat to. Hindi lang halata. Haha! sige. Ang haba na ng speech ko. Tapusin na natin ito.

PS.

Susunod na ang story ni Xander at Rona. Sana suportahan nyo rin ang pag-iibigan nila. ^___^

PS ulit.

Sorry for typing mistakes and gramatical errors. Hehe. Un-edited pa kasi ito. Pag nagkatime na ako mag edit I promised magiging perfect na ang spelling. Sa grammar lang ako hindi makakapangako. Haha! Sorry ulit! ^_^

PS (last na to)

Sobrang salamat sa mga nagbasa nito. Mahal ko kayo. (Ma-feeling ako masyado) Haha! Hanggang sa muli! *Flying kiss*

--Nunaaay

New York City..

I looked at the girl who is standing in front of my mother's grave and smile..

This girl.. since day one, he never failed to make me happy.

She is my source of happiness.

I can still remember the day she said yes to me. The day I asked her if she can be my girlfriend.

That day was the best day of my life. Actually, everyday with her is the best day ever.

Nung nagpunta kami ng EK. Tapos nawala sya sa horror house, I really felt the horror inside me. I got scared that day. Kaya kinausap ko ang manager ng horror house na yun na palabasin ang lahat ng tao dun.

Hindi sya makapagreklamo, because we are one of the contractors of EK. Kaya naman kahit nainis na ang mga tao sakin, wala akong pakiaelam. Pati Rona, binulabog ko din.

Nung nahanap ko na sya paraakong nabunutan ng tinik. That when I realized that I can't loose her. I'm so damn inlove with her. Na kahit baligtarin ko ang buong EK, makita lang sya gagawin ko talaga..

"Hello?" sagot ni Roselle sa tawag ko.. ito yung araw na pakiramdam ko wala akong karamay. My dad got hospitalize because of alcohol abuse. Ganito na lang sya lagi. He never seems to care about me..

Hindi ako agad nakasalita. I just want to hear her voice. It makes me calm. "Kavs?" ulit nya.

"Nasa bahay ka na?" Tanong ko. I sounded like a dead person.

"Oo, medyo kanina pa. Sorry hindi kita natawagan agad."

"It's okay." Yun lang ang sgot ko

"How's your dad?" Tanong nya.

"Just fine." Still the same. Never cared about his son.

"Are you okay?" Tanong nya. Napapikit ako at niyakap ang unan ko. all I need is her

"I wish you were here." Mahinang bigkas ko.

"Ano nangyari?" Nag-aalalang tanong nya.

"Nothing. Magpahinga ka na. I'll see you tom." Ayoko na mag-alala sya kaya kailangan ko ng magpaalam.